ผมเว้นช่วงในการดูหนังรักโรแมนติกไปนานพอดูครับ เหมือนถึงจุดอิ่มตัวในช่วงหนึ่งเลยมีการพัก แล้วก็ปล่อยให้หนังรักหลายเรื่องผ่านตาไป กะไว้ว่าถ้าเกิดอารมณ์อยากดูเมื่อไรแล้ว ก็ค่อยคว้ามาดู และ Love Is in the Air ถือเป็นเรื่องแรกครับ ผลก็คือดูแล้วแฮ้ปปี้ใช้ได้เลยทีเดียว
ตอนดู First Daughter จบ ผมบอกกับตัวเองว่าจริงๆ ผมควรจะชอบหนังเรื่องนี้นะ เพราะจะว่าไปผมก็ชอบในบทสรุปของเรื่องอยู่เหมือนกัน แต่หากพิจารณาตัวหนังโดยรวมตั้งแต่ต้นจนจบพร้อมทั้งสำรวจความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อหนังแล้ว ก็คงต้องบอกว่าหนังยังไปไม่ถึงในจุดที่ควรจะเป็น และถือว่าหนังอยู่ในระดับกลางๆ ครับ
ผมเคยดู The Prince & Me เมื่อนานมาแล้วครับ ยอมรับว่าจำอะไรไม่ได้เลยนอกจาก Julia Stiles ที่ผมว่าเล่นเรื่องไหนเธอก็ทำหน้าที่ได้ดีเสมอ ในขณะที่ตัวหนังนั้นรู้สึกกลางๆ ครั้นมีโอกาสคว้าเอามาดูอีกรอบก็รู้สึกโอเคกับหนังมากขึ้นหน่อยนึง แต่กระนั้นก็รู้สึกครับว่าหนังยังไม่ลงตัวคล่องคอแบบเต็มร้อย มีทั้งจุดที่เข้าท่าและจุดที่แปร่งปร่าผสมกลั้วๆ กันไป
เคยไหมครับ ยามเราดูหนังสักเรื่องแล้วก็พบว่าเรารู้สึกไม่สนุกกับการดูหนังเรื่องนั้นเลยเนื่องจากมันมีอะไรบางอย่างที่เราไม่ชอบปรากฏอยู่ในนั้น เช่น ไม่ชอบมุกตลก ไม่ชอบเนื้อเรื่อง ไม่ชอบโทน หรือไม่ชอบตัวละครบางตัวที่ยิ่งดูยิ่งรำคาญ จนแทบจะหยุดดูหนังซะเดี๋ยวนั้น แต่ครั้นพอทนดูไปเกินครึ่งเรื่อง นอกจากความไม่ชอบจะค่อยๆ หายไปแล้ว มันยังกลายเป็นว่าเราชอบครึ่งหลังของหนัง ประมาณว่ามันโดนใจเราอย่างยิ่ง
ดูจากหน้าหนังแล้วก็สัมผัสได้ครับว่า Ticket to Paradise จะออกมาเป็นหนังเบาๆ เป็นโรแมนติกคอเมดี้ที่ดูเพลินๆ แบบไม่ต้องคิดเยอะ แล้วความรู้สึกหลังดูเสร็จก็ตามนั้นครับ ดูจบหนึ่งรอบก็ได้ไปหนึ่งเพลิน
สำหรับ ดอกไม้กับนายกระจอก – An Autumn’s Tale ผมขอยกให้หนังเรื่องนี้เป็นหนึ่งในผลงานระดับมาสเตอร์พีซของทุกคนที่เกี่ยวข้องเลยครับ เป็นหนังที่ดูกี่ทีก็ประทับใจและได้รอยยิ้มเสมอ
ปั้นหยองให้เป็นยักษ์ – The Greatest Lover อีกหนึ่งหนังฮาที่ดูเพื่อความบันเทิงเป็นหลักครับ
ช่วงนี้เหมือนจะได้ดูแต่หนังที่ไม่ตรงกับที่คาดครับ ประมาณว่าคาดเนื้อเรื่องไว้แบบหนึ่ง แต่พอได้ดูจริงๆ หนังเป็นอีกแบบหนึ่ง อย่างเรื่อง สื่อรักสัมผัสหัวใจ – 2 Become 1 นี่ก็เหมือนกัน
ยุคนั้นนี่หนังพล็อตแบบนี้มีออกมาเพียบครับ ประเภทว่าพระเอกเป็นคนรวยแต่เกิดเบื่อความรวยและอยากเจอผู้หญิงที่ไม่เห็นแก่เงิน เลยออกจากบ้าน (มีทั้งแบบที่ตั้งใจออกและออกแบบไม่ตั้งใจ) แล้วก็ปลอมตัวเป็นคนจนเพื่อหารักแท้ และ มังกรขันจอหว่อ เรื่องนี้ก็ประมาณนั้นน่ะแหละครับ
ตาซ้ายเห็นผี – My Left Eye Sees Ghosts เป็นหนังอีกเรื่องที่ผมไม่ได้คาดหวังอะไรเลยครับ คือเดาๆ ว่าคงเป็นหนังผีตลกอีกเรื่องหนึ่ง ครั้นพอได้ดูช่วงต้นๆ ก็รู้สึกเฉยๆ (ผสมหงุดหงิดกับบางประเด็น) จนแอบทำใจแล้วว่าสงสัยหนังเรื่องนี้กับเราจะไม่เหมาะกัน แต่พอดูจนถึงตอนจบก็ตระหนักครับว่า นี่เป็นหนังโรแมนติกสไตล์ฮ่องกงช่วงยุค 2000 ที่ทำออกมาได้ไม่เลวทีเดียว
หมื่นทิพ's Review 