อีกหนึ่งหนังแนว Die Hard แบบเกรดบีครับ กำกับโดย Albert Pyun แห่ง Captain America ฉบับปี 1990 น่ะครับ

ผู้ก่อการร้ายนำโดย โอโมโด้ (Andrew Divoff) ได้บุกจับนักว่ายน้ำโอลิมปิกเป็นตัวประกัน และคนเดียวที่จะช่วยพวกเธอได้คือแจ็ค (Linden Ashby) ภารโรงที่อดีตเคยเป็นแชมป์เทควันโด้

งานสร้างแม้จะดูเป็นเกรดบี แต่ก็ดูมีฟอร์มในระดับหนึ่งครับ และประเด็นสำคัญเลยคงเป็นว่า หนังสนุกไหม? ก็ตอบได้ว่าไม่เท่าไหร่ครับ คือจริงๆ หนังมาสูตร Die Hard เลยแหละ แต่ปริมาณแอ็คชั่นมันไม่เยอะ และพื้นที่ส่วนใหญ่ในหนังก็หมดไปกับความโหดของผู้ก่อการร้ายที่สังหารตัวประกันไปรายแล้วรายเล่า ซึ่งตอนแรกผมก็คิดนะครับว่าแนวทางนี้อาจจะทำให้คนดูรู้สึกสะเทือนใจและอินไปกับหนังมากขึ้นก็ได้

แต่ไปๆ มาๆ ดูแล้วกลับรู้สึกหงุดหงิดแทน มันพาลคิดไปว่า “แล้วพระเอกมัวทำอะไรอยู่ เขาจะตายกันหมดแล้วนะนั่น” คือจริงๆ หนังแนวนี้จุดสำคัญมันคือพระเอกก็ต้องเก่งพอที่จะสู้กับผู้ร้ายได้ และช่วยตัวประกันให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่กลายเป็นว่าเราต้องมานั่งดูผู้ร้ายสังหารตัวประกันไปเรื่อยๆ น่ะครับ โดยที่พระเอกไม่สามารถยับยั้งหรือหาทางถ่วงเวลาอะไรได้เลย มันเลยชวนให้รู้สึกว่าพระเอกบ่มิไก๊แทน – กราฟความสนุกเลยดิ่งครับ

เรื่องนี้ดาราไม่ใช่ปัญหาครับ Divoff น่ะเหมาะกับบทร้ายแบบนี้อยู่แล้ว ส่วน Ashby โหงวเฮ้งก็เป็นพระเอกได้ แล้วเรายังจะได้เจอ Rutger Hauer กับ Tim Thomerson อีก แต่บทกลับไม่ดันพวกเขาให้เด่นครับ ทีนี้หนังเลยแบนยาวเลย เพราะแอ็คชั่นก็ไม่เด่น ตัวละครก็ไม่เด่น ความลุ้นก็แทบไม่ลุ้นเพราะส่วนใหญ่ตัวประกันจะตายครับ รอดไปไม่เท่าไหร่ มันเลยไม่รู้จะลุ้นอะไร

อย่างไรก็ดี สิ่งที่อยากบันทึกไว้คือ นี่เป็นการแสดงหนังยาวเรื่องแรกของ Shannon Elizabeth ครับ เธอเป็นหนึ่งในนักว่ายน้ำที่ถูกจับนั่นแหละ เพียงแต่เราจะไม่ค่อยได้เห็นหน้าเธอมากนัก เพราะเหมือนกล้องจะเน้นไปจับที่นักว่ายน้ำคนอื่นเสียส่วนใหญ่ กว่าจะได้เห็นเธอชัดๆ ก็ปาไปตอนท้ายน่ะครับ แต่ที่ว่าเห็นนี่ก็คือต้องจ้องหาอยู่เหมือนกัน

แน่นอนว่าถ้าอยากดูแนวนี้แบบที่สนุกจริงๆ ก็ควรไปจัดพวก Die Hard หรือไม่ก็ Under Siege จะดีกว่าครับ หรือ…เอาจริงๆ เลยนะครับ ผมว่า อึดตึกนรก (Project: Shadowchaser) ยังโอเคกว่าเรื่องนี้เลยน่ะ

ดาวหน่อยๆ ครับ

(4.5/10)