เอาง่ายๆ เลยนะครับ ถ้าท่านเป็นแฟนเพลงของ Bee Gees นี่คือสารคดีที่ห้ามพลาดเป็นอันขาด

หรือถ้าท่านไม่รู้จัก Bee Gees หรือพอจะรู้จักบ้างเพลงสองเพลง ผมก็อยากให้ท่านได้ลองชมครับ เพราะนี่คือเรื่องราวของหนึ่งในวงดนตรีที่เป็นตำนานของวงการ เอาแค่ฟังเพลงของพวกเขาที่เปิดแทรกระหว่างแต่ละช่วงนี่ผมว่าก็โคตรจะคุ้มแล้ว และเชื่อว่าหลายท่านต้องขวนขวายหาชื่อเพลงเพื่อจะเอามาฟังแบบเต็มๆ แน่นอน

สารคดีได้บอกเล่าเรื่องราวตั้งแต่จุดเริ่มต้น จากวงดนตรีน้องใหม่มาสู่วงที่มีชื่อ ครั้นพอมีชื่อแล้วก็มีการขัดแย้งกัน มีการแยกวงกัน ก่อนจะกลับมารวมกันใหม่ เราจะได้เห็นจุดรุ่งเรืองของพวกเขา เรื่อยมาจนถึงจุดที่พวกเขาโดนต่อต้าน ถึงขนาดว่ามีการเอาแผ่นเพลงของพวกเขามากองแล้วเผา หรือไม่ก็เอามาทำลายด้วยวิธีต่างๆ สุดแท้แต่คนทำจะนึกออก

สำหรับผม นี่คือหนึ่งในสารคดีว่าด้วยศิลปินที่ทำได้ถึงพร้อมมากๆ เรื่องหนึ่ง เพราะนอกจากจะบอกเล่าเรื่องราวของพวกเขาแบบครบมุม – คือมาหมดทั้งมุมสวยและมุมไม่สวย – แล้วก็ยังเหมือนบอกเล่าประวัติศาสตร์ของวงการดนตรีไปในตัว ที่สำคัญคือเล่าได้อย่างเพลิน ดูสนุก ชวนให้ติดตาม ซึ่งอันนี้ก็ต้องขอชมผู้กำกับ Frank Marshall ที่ร้อยเรียงเรื่องราวออกมาได้อย่างดี

ถ้าใครรู้สึกว่า Marshall ดูจะคุ้นชื่อก็ไม่ต้องแปลกใจครับ เพราะก่อนหน้านี้เขาก็มีผลงานเป็นหนังอย่าง Arachnophobia, Congo, Alive แล้วก็ Eight Below อีกทั้งอำนวยการสร้างหนังเอาไว้อย่างเยอะ แต่ระยะหลังๆ เขาก็เริ่มมาทำงานสารคดีแทน

หนังสะท้อนให้เห็นถึงวันแห่งความภูมิใจยามที่พวกเขาประสบความสำเร็จ แต่ขณะเดียวกันก็บอกให้เรารู้ถึงผลข้างเคียงของความดัง โดยเฉพาะเรื่องเหล้ายาหรือการตัดสินใจที่ผิดพลาดเพียงเพราะใช้อารมณ์เป็นสิ่งนำทาง ในทางหนึ่งการรับรู้เรื่องราวของพวกเขาก็เป็นเหมือนการสร้างแรงบันดาลใจสำหรับคนที่มีฝันอยากเดินไปบนเส้นทางเดียวกับพวกเขา แต่ขณะเดียวกันมันก็มีแง่มุมของการเป็นเครื่องเตือนใจ ให้เราระมัดระวังตน ไม่ปล่อยให้ตัวเองต้องหลงทาง แล้วหันไปทำอะไรที่สุดท้ายแล้วมันจะกลายมาเป็นพิษภัยต่อตนเอง

ยอมรับว่าดูแล้วก็แอบอินครับ เพราะในสารคดีนี้คนที่ยังอยู่จริงๆ มีเพียง Barry Gibb ส่วน Andy Gibb จากไปตั้งแต่ปี 1988 แล้วก็ Maurice Gibb จากไปเมื่อปี 2003 และ Robin Gibb จากไปในปี 2012 ซึ่งมีอยู่หลายช่วงเลยครับในสารคดีที่ดูแล้วรู้สึกว่า Barry Gibb คิดถึงวันวานและพี่น้องมากแค่ไหน

และสำหรับซีนสุดท้าย… คือร้องไห้ไปเลยครับ

สามดาวครับ

(8/10)