มีชาวเพจแนะนำให้ผมดูเรื่องนี้มานานแล้วครับ แต่ก็ไม่สบโอกาสสักที – หรือจริงๆ คือต้องบอกว่าสตรีมมิ่งมันไม่ค่อยโชว์เรื่องนี้มาให้ผมเลือกเลย จนกระทั่งวันนี้แหละ – ซึ่งพอได้ดูแล้วก็เข้าข่ายชอบเลยครับ

เรื่องของเหล่าเด็กรวยที่นัดกันไปเฮ้วที่บ้านตากอากาศอันห่างไกล แล้วก็เล่นเกมสนุกกันอยู่พักหนึ่ง จนกระทั่งหนึ่งในนั้นถูกพบเป็นศพ ทีนี้พวกเขาก็เริ่มขวัญเสียล่ะครับ คิดว่าต้องมีฆาตกรอยู่ในบ้าน หรือดีไม่ดีก็พวกเขาคนหนึ่งนี่แหละที่เป็นคนลงมือ… ว่าแต่ ใครกันล่ะที่ทำ?

ช่วงต้นๆ อาจต้องทนหน่อยน่ะนะครับ ท่านใดที่รำคาญกับพฤติกรรมห่ามๆ กวนๆ เกรียนๆ ของวัยรุ่นก็อาจไม่ค่อยโอกับตอนต้นเท่าไหร่ แต่ทนเอาครับ รอให้เกิดเรื่อง รอให้แต่ละคนเริ่มแสดงตัวตนออกมา เมื่อนั้นแหละที่ความสนุกและสาระชวนคิดจะเริ่มไหลมาเทมา

หนังก็มาในแนว Whodunnit ตามหาตัวฆาตกรครับ ซึ่งปกติเวลาดูหนังแนวนี้หรือแนวเชือดเนี่ย มันก็จะมาพร้อมสูตรใช่ไหมครับ เช่นว่าจริงๆ แล้วตัวละครไม่ควรเดินไปไหนมาไหนคนเดียว ควรรวมกลุ่มกันไว้จะดีกว่า แต่สุดท้ายก็จะมีคนเดินไปคนเดียวให้เกิดการเชือดขึ้น ซึ่งเป็นสูตรที่ชวนให้ขันอยู่ในที หรือบางคนก็อาจจะหงุดหงิด แต่กับเรื่องนี้นี่ บทมันเขียนได้โอเคจนท่านจะไม่รู้สึกหงุดหงิดเลยครับ จริงๆ คือมันทำให้ท่านเห็นด้วยด้วยซ้ำว่า “ตัวละครแบบนี้ เจอเรื่องแบบนี้ มันก็จะทำแบบนี้น่ะแหละ”

ผมเลยมองว่าเรื่องนี้เป็นหนังแหวกสูตรที่ไม่แหวกสูตรครับ คือมันเดินเรื่องตามสูตรนั่นแหละ แต่มันแหวกสูตรตรงที่รายละเอียดต่างๆ ทั้งเหตุการณ์ ทั้งสถานการณ์และตัวละครมันสอดคล้องกันให้เกิดผลลัพธ์แบบนั้นๆ มันมีเหตุผลรองรับ มันมีแรงขับจากตัวละคร – ในขณะที่หนังเชือดเรื่องอื่นๆ เดิมตามสูตรเพียงอย่างเดียว แต่เรื่องนี้เดินตามสูตรแล้วมาพร้อมเหตุผลจนเราแทบจะคิดเลยว่า “ตัวละครไม่ทำแบบนั้นสิ ถึงจะเรียกว่าแปลก”

แล้วบทก็เขียนมาดีครับ ทุกตัวละครมีคาแรคเตอร์ของตัวเองแบบชัดเจน เช่น ตัวละครที่ใครพูดอะไรก็เออออพร้อมจะตามแห่ตามเขาไปหมด หรือตัวละครที่ชอบเสียดสี เสียดนั่นเสียดนี่ สร้างรอยแผลให้คนอื่นเป็นกิจวัตร หรือตัวละครที่ชอบหาเหตุผลเข้าข้างตัวเองตลอดๆ ฯลฯ

และพฤติกรรมของแต่ละคนก็สะท้อนถึงความเปราะบางของจิตใจคน รวมถึงความเปราะบางของความสัมพันธ์ อย่างบางคนมักจะพูดตลอดว่าคนนี้เป็นเพื่อนซี เป็นเพื่อนแท้ตัวจริงของฉันนะ แต่ความจริงอาจกลายเป็นคนละเรื่องไปเลยก็ได้

อีกอย่างที่ถูกใจก็คือหนังถือว่าเสียดสีวัยรุ่นรวยๆ เรื่องชนชั้น เรื่องโซเชี่ยล เรื่องกระแสแบบที่ถ้าเอามาพิจารณาดีๆ ก็จะมีอะไรน่าคิดหลายอย่าง บางอย่างก็เป็นกระจกสะท้อนที่ชวนให้เราย้อนพิจารณาตนเองได้เหมือนกัน

อะไรเหล่านี้ทำให้ผมนึกถึงที่ชอบพูดกันว่า “จะเอาอะไรนักหนากับหนังเชือดล่ะ บทมันทำอะไรมากไม่ได้หรอก เขียนให้ดูมีอะไรไม่ได้หรอ” แต่หนังเรื่องนี้แสดงให้เห็นแล้วครับ ว่าถ้าคนทำจะเขียนให้มันมีอะไรก็เขียนได้นั่นแหละ

ไม่รับประกันว่าทุกท่านจะชอบเรื่องนี้ แต่บอกได้ว่าหนังถูกใจผมมากครับ จนอยากแนะนำคนที่ชอบหนังแนว Whodunnit หรือหนังเชือดให้ลองมาดูกัน แต่ต้องบอกก่อนว่าในแง่ความสยองความแหวะนี่หนังไม่เน้นนะ จะเน้นที่ตัวละครมากกว่า

สองดาวครึ่งสิครับ

(7/10)