หนังจับเอาเรื่องจริงมาบอกเล่าครับ กับวิธีการรวยทางลัดของ แดนนี่ ลูโก้ (Mark Wahlberg) เทรนเนอร์หนุ่มที่ชวนเพื่อนอย่างเอเดรียน ดอร์บัล (Anthony Mackie) และพอล ดอยล์ (Dwayne Johnson) มาลักพาตัววิคเตอร์ เคอร์ชอว์ (Tony Shalhoub) ลูกค้าผู้มั่งคั่งของแดนนี่ ก็คือกะจะรูดทรัพย์ให้หมดตัวแล้วก็เชือดทิ้งซะ แต่ทว่าเหตุการณ์กลับไม่เป็นไปดังนั้นครับ ซึ่งเรื่องราวมันจะเป็นอย่างไรคำตอบก็อยู่ในหนังน่ะนะครับ

ระหว่างดูนี่ผมนึกถึง Guy Ritchie ขึ้นมาเลยนะ คือมันรู้สึกได้ว่าถ้าพล็อตแบบนี้ถ้าจะให้มันส์มันต้องให้พี่ Guy แกเล่า แต่ก็ไม่เป็นไรครับ เรื่องนี้ให้พี่ Michael Bay แกเล่าก็พอได้อยู่ แม้ดีกรีความแสบสันต์งามไส้จะไม่ถึงกับเยอะอะไรมาก แต่มันก็ได้เรื่อยๆ อย่างน้อยลีลามุมกล้องของพี่เขาก็ทำให้หนังดูมีความหวือหวาพอตัว ตามด้วยสีสันต่างๆ ก็ทำให้หนังได้อารมณ์จี๊ดๆ เจ็บๆ อยู่พอประมาณ

ส่วนหนึ่งที่ต้องขอบคุณเยอะๆ เลยก็คือเหล่านักแสดงที่เอาหนังอยู่ แต่ละคนแสดงความน่าขบขันของตัวละครออกมาได้ดี ไม่ว่าจะ Wahlberg, Mackie หรือ Johnson ซึ่งตามเรื่องจริงมันเป็นยังไงอันนี้ก็ไม่รู้น่ะนะครับ แต่สำหรับหนังนี่ก็ทำออกมาในโทนเบาๆ เหมือนตั้งใจจะจิกกัดความฉลาดน้อยของพวกเขา (ย้ำอีกทีว่านี่ผมหมายถึงตัวละครในเรื่องน่ะนะครับ) พวกพี่ท่านเหมือนคิดไม่ค่อยทน ไตร่ตรองไม่ค่อยรอบคอบ เลยผันตัวเป็นโจรลักพาตัว แล้วก็ทำผิดแล้วผิดเล่า ผิดหนักผิดหนามากขึ้นจนกู่ไม่กลับ

เหมือนหนังจะแซวการกระทำของคนบางจำพวกน่ะครับ ว่าบางคนก็หลงทำผิดแต่กลับคิดว่าตัวเองทำถูก แล้วก็สรรหาเหตุผลวาทกรรมสารพัดมารองรับว่าสิ่งที่ตัวเองทำน่ะถูกแล้ว มองว่ามันคือการสู้เพื่อฝัน สู้เพื่อสร้างตัว สู้เพื่ออนาคตของตน – แต่คุณฝ่าฝืนกฎหมายและละเมิดผู้อื่นนะ – ซึ่งปฏิเสธไม่ได้ครับว่าคนแบบนี้น่ะมีอยู่จริงๆ บางคนก็ใช้เหตุผล หลักการ และคำคมต่างๆ มาโอบล้อมปกป้องการกระทำของตน เรียกว่ารู้ทั้งรู้ว่าสิ่งที่ทำน่ะไม่ถูก เลยต้องตกแต่งแพ็คเกจรูปลักษณ์ให้มันดีสักหน่อย กลุ่มนี้ก็ถือว่าหัวหมอในการปกป้องตนเอง

แล้วขณะเดียวกันก็มีคนแบบที่ไม่รู้จริงๆ น่ะครับว่าสิ่งที่ทำน่ะมันไม่ถูกหรอก แต่พวกเขาก็โดนวาทกรรมหรือคำพูดเร้าใจมาปลุกจิตให้คิดฮึกเหิม แล้วก็ตีความอะไรต่อมิอะไรไปตามความต้องการของตน แล้วก็คิดจริงๆ ว่าสิ่งที่ตนทำน่ะมันถูกแล้วแหละ คนกลุ่มนี้ก็ถือเป็นอีกแบบ – แบบแรกคือเป็นคนคุมวาทกรรมเอามารับใช้สนับสนุนตน ส่วนแบบหลังคือโดนวาทกรรมปั่นหัวครอบงำจนแยกแยะอะไรไม่ออก

สิ่งหนึ่งที่ผมทำทันทีระหว่างดูหนังเรื่องนี้ก็คือสำรวจตรวจสอบตนเองว่ากำลังเข้าข่ายเป็นอะไรแบบนี้อยู่หรือเปล่าเนี่ย?

ตัวหนังก็จัดว่าเพลินครับ มีแอ็คชั่นมาประปราย แต่หลักๆ จะเป็นอารมณ์ขัน เป็นการเอาคดีที่เกิดขึ้นจริงมาเล่าแบบชวนหัว ซึ่งก็ถือว่าเรื่อยๆ ดีครับ อย่างที่บอกน่ะว่าดาราช่วยไว้เยอะ นอกจากที่เอ่ยไปแล้วก็ยังมี Ed Harris, Rob Corddry, Rebel Wilson, Ken Jeong และ Peter Stormare แต่ละคนก็มาขโมยซีนได้ตามเรื่อง เพิ่มรสชาติให้หนังพอสมควร

สำหรับผมแล้ว ผมชอบครับ ไม่ได้ชอบตรงแอ็คชั่นนะ เพราะมันไม่ได้มีเยอะอะไร แต่ชอบตรงการจิกกัดพฤติกรรมของมนุษย์ที่บางครั้งก็ช่างหาทำเสียเหลือเกิน แล้วก็ชอบสไตล์การเล่ากล้องและความหวือหวาตามแบบของ Bay แม้นี่จะไม่ใช่งานที่ดีที่สุด แต่ก็ถือว่าใช้ได้ครับ

ส่วนในแง่รายได้ก็ไม่เลวนะครับ ทำเงินทั่วโลกไป $87 ล้าน ซึ่งอาจดูไม่เยอะเมื่อเทียบกับงานชิ้นอื่นๆ ของ Bay แต่หากพิจารณาจากทุนสร้าง $26 ล้านแล้ว หนังก็ถือว่ากำไรอยู่ครับ

เอาเป็นว่าถ้าอยากดูหนังอาชญากรรมเบาสมอง หรือเป็นแฟน Bay ก็ตามมาดูกันได้ครับ หนังโอเคอยู่

สองดาวครึ่งครับ

(7/10)