รีเมคจากหนังชื่อเดียวกันนี้เมื่อปี 1984 ครับ เรื่องนั้นได้ Kevin Bacon นำแสดง ซึ่งผมออกจะชอบฉบับนั้นมากกว่า แต่ฉบับนี้ก็โอเคครับ พอได้อยู่

เรื่องของ เรน แมคคอร์แม็ก (Kenny Wormald) เด็กหนุ่มจากเมืองใหญ่ที่ย้ายมาอยู่กับญาติที่เมืองโบมอนต์ ซึ่งเมืองนี้มีกฎกติกาอันเข้มงวด นั่นคือมีกฎห้ามเรื่องการเต้นและการเปิดเพลงเสียงดังๆ อันเนื่องมาจากเมื่อหลายปีก่อนเคยมีวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งต้องมาเสียชีวิตหลังจากไปเต้นไปเฮ้วกันแล้วก็ดื่มของมึนเมา ผู้ใหญ่ในเมืองเลยออกกฎควบคุมขึ้นมา

แล้วก็อย่างที่เดากันได้ครับ เรนนี่แหละที่เป็นหัวหอกในการผลักดันให้ชาวเมืองมีการแก้ไขกฎเหล่านี้ซะ เพื่อทวงเอาชีวิตชีวาของคนวัยรุ่นกลับคืนมา

เหตุผลหนึ่งที่ผมชอบฉบับเก่ามากกว่าก็เพราะตัวเอกนี่แหละครับ ของเดิมนั้น Bacon แสดงไว้ได้ดี ในขณะที่ฉบับใหม่นี้ Wormald ดูจะเด่นในเรื่องการเต้น แต่ในเชิงการแสดงหรือออกอารมณ์แล้วอาจยังไม่มากนัก ไปๆ มาๆ ความลื่นไหลของเรื่องก็ได้มาจากเหล่าดาราสมทบ ไม่ว่าจะ Dennis Quaid ในบทท่านสาธุคุณชอว์ มัวร์ ผู้สูญเสียลูกชายไปในเหตุการณ์ครั้งนั้น และเป็นตัวตั้งตัวตีในการออกกฎเพื่อควบคุมเรื่องการเต้นรำ รายนี้เล่นบททำนองนี้ได้ดีอยู่แล้วครับ คือท่านจะดูออกเลยว่าวาระไหนที่เขาแข็งขืนแบบเอาจริง (อย่างตอนออกกฎรอบแรกๆ) หรือวาระไหนที่โอนอ่อน (ยามที่เขาเริ่มเข้าใจประเด็นที่เรนพยายามบอกกล่าว เพื่อให้เข้าใจว่าการเต้นไม่ใช่เรื่องเลวร้ายเสมอไป)

ตามด้วย Julianne Hough ในบท แอเรียล ลูกสาวของท่านสาธุคุณที่ก็เปลี่ยนไปเป็นสาวกร้านโลกหลังจากเหตุการณ์นั้นเช่นกัน รายนี้่ก็ฉายเสน่ห์แบบครบเครื่อง เธอดูเป็นสาวที่ดูไม่สนโลก ทำอะไรหลายอย่างเพื่อแหกกฎกติกา แต่แววตาเธอมันสื่อเสมอว่าจริงๆ แล้วภายในของเธอนั้นคิดอะไรอยู่

อีกหนึ่งสีสันก็คือ Miles Teller ในบทวิลลาร์ด เพื่อนซี้คนใหม่ของเรน รายนี้ตอนนั้นก็ยังไม่ได้แสดงเป็นตัวนำ แต่พี่แกก็ออกฤทธิ์ขโมยซีนได้เยอะอยู่ ส่วน Andie MacDowell บทถือว่าไม่เยอะ แต่ยามแสดงอารมณ์เมื่อไรก็สื่อความรู้สึกถึงอารมณ์ได้ยามนั้น

สาระสำคัญของหนังก็คือการสะท้อนให้เราเห็นถึงความสุดโต่งทางความคิด อย่างพวกผู้ใหญ่ที่พอเกิดเรื่องก็มองการเต้นและเสียงเพลงปลุกเร้ากลายเป็นของต้องห้ามไป ในขณะที่วัยรุ่นก็ต้องมาแอบมาซ่อนยามต้องการปลดปล่อยอารมณ์ตน ซึ่งทางออกของเรื่องนี้ก็มักจะมาในแนว “พบกันครึ่งทาง” ต่างฝ่ายต่างลดทิฐิแล้วหันมาเจรจาหาข้อตกลงกันด้วยเหตุผล จนในที่สุดก็สามารถหาค่ากลาง หาทางออกร่วมกัน ซึ่งหนังก็สรุปประเด็นเหล่านี้ได้ไม่เลวครับ

ในแง่หนึ่งก็อาจจะตามสูตรนะ แต่ในโลกความจริงมันก็คงประมาณนี้แหละครับ มันต้องพบกันครึ่งทาง แต่ละฝ่ายก็อาจมีที่ไม่ได้อย่างใจบ้าง แต่มันก็เป็นเรื่องธรรมดา 

ในแง่ของเพลงก็ถือว่าเร้าใจดีครับ ฉากการเต้นก็นับว่าดี แต่พลังตัวเอกอาจยังไม่มากเท่านั้นแหละ แต่โดยรวมก็ดูได้เพลินๆ ไม่น่าผิดหวังครับ (ยกเว้นถ้าหวังเยอะ หรือเอาที่ต้นฉบับทำเอาไว้ ก็อาจผิดหวังได้ครับ)

สองดาวกว่าๆ ครับ

(6.5/10)