เมื่อ จอร์จ บายนัม (Josef Sommer) ซึ่งเป็นคนไข้ของหมอแซม ไรซ์ (Roy Scheider) ถูกฆาตกรรม แซมจึงตัดสินใจสืบหาความจริงว่าใครคือฆาตกร โดยเขาได้พบกับ บรู๊ค เรย์โนลด์ (Meryl Streep) เพื่อนร่วมงานและคนรักของจอร์จที่เขารู้สึกสงสัยในพฤติกรรมบางอย่างของเธอ แต่ขณะเดียวกันเขาก็เริ่มรู้สึกหลงเสน่ห์เธอมากขึ้นๆ… ใช่ครับ… ตอนนี้แซมกำลังพาตัวเองเข้าสู่บ่วงอันตรายจนได้

หนังมาในแนวลึกลับระทึกขวัญซ่อนเงื่อนที่ทำให้นึกถึงงานของ Alfred Hitchcock ซึ่งผู้กำกับ Robert Benton ก็บอกครับว่าเขาตั้งใจทำงานชิ้นนี้เพื่อคารวะหนังฟิล์มนัวร์และหนังระทึกขวัญเก่าๆ ในยุค 40 – 50 โดยนอกจากงานของ Hitchcock แล้ว เขายังได้แรงบันดาลใจจากงานของ Jacques Tourneur และ Fritz Lang ด้วย โดยเฉพาะงาน The Woman in the Window ของ Lang นี่ Benton บอกเลยว่างานชิ้นนี้มีอิทธิพลอย่างมากในการสร้างหนังเรื่องนี้ของเขา

ส่วนบทหนังนั้นเขียนโดย Benton เอง ร่วมกับ David Newman (รายนี้เคยร่วมเขียนบทหนัง Superman ภาค 1 – 3) ซึ่ง Benton เล่าว่าพล็อตหลักของหนังว่าด้วย “จะเป็นอย่างไรหากชายคนหนึ่งพบว่าเขาตกหลุมรักผู้หญิงนางหนึ่งที่จริงๆ แล้วเขาก็กำลังรู้สึกกลัวเธออยู่” ซึ่งว่ากันว่าพล็อตนี้มีที่มาจากประสบการณ์ส่วนตัวของ Benton เองครับ

ถ้าถามว่าหนังระทึกไหม? ตื่นเต้นไหม? ก็ตอบได้ว่าโอเคในระดับหนึ่งครับ จุดที่หนังทำได้ดีเลยคือพวกฉากยามจะเกิดเหตุฆาตกรรม มันก็จะเป็นแพทเทิร์นเลยครับที่เหยื่อจะต้องเดินเข้าไปในห้องสักห้องหนึ่ง แล้วก็อยู่คนเดียว จากนั้นกล้องก็จะจับไปรอบๆ ให้เราสัมผัสได้ถึงความผิดปกติราวกับมีใครบางคนซ่อนอยู่ในห้องนั้น แล้วก็จะมีกล้องแทนสายตาบ้าง ทั้งสายตาของเหยื่อและสายตาของฆาตกร ซึ่งหนังถ่ายทำอะไรเหล่านี้ได้ดีครับ ดูแล้วมันได้กลิ่นความลึกลับและไม่น่าไว้ใจ จุดนี้ก็ต้องชมผู้กำกับภาพ Néstor Almendros เจ้าของ 1 รางวัลออสการ์จาก Days of Heaven ที่สามารถจับภาพได้อารมณ์ลึกลับถึงระดับแบบนี้

ส่วนนักแสดงก็ถือว่าน่าพอใจครับ นอกจาก Scheider และ Streep แล้วก็ยังมี Jessica Tandy และ Joe Grifasi ด้วย ซึ่งแต่ละคนก็ถือว่าสวมบทบาทได้ดีครับ เพียงแต่ในเรื่องอาจไม่เน้นความจัดจ้านทางการแสดงสักเท่าไร เพราะดูหนังจะเทน้ำหนักไปที่บรรยากาศชวนผวามากกว่า

แต่จุดที่ถือว่าบั่นทอนความน่าติดตามของหนังไปไม่น้อยก็คือการเดินเรื่องที่ออกจะช้าไปหน่อยครับ ค่อนข้างเรื่อย ไม่กระชับ รวมถึงปมฆาตกรรมก็ไม่ค่อยมีอะไรนัก เลยทำให้หนังไม่ค่อยมีพลังดึงให้คนดูตามเรื่องสักเท่าไร หรืออย่าตอนเฉลยว่าใครเป็นฆาตกรมันก็ไม่ได้ให้อารมณ์อึ้งอะไรมากมาย แต่มันให้อารมณ์แบบ “อ๋อ คนนี้เองเหรอ” มากกว่า

ถ้ามองโดยสรุป ก็ถือว่า Benton ทำหนังลึกลับออกมาคารวะผู้กำกับรุ่นครูได้โอเคล่ะครับ เพราะบรรยากาศความลึกลับมันใช้ได้อยู่ แต่ถ้าดูในแง่ความสนุก ความตื่นเต้น หรือความน่าติดตามก็ถือว่ากลางๆ ครับ ยังไม่เยอะเท่าไร

เกร็ดที่อยากนำมาบอกก็คือ Benton เขียนบทหนังเรื่องนี้โดยมีภาพของ Streep อยู่ในหัวเลยครับ เรียกว่าบทบรู๊คนี่เขียนมาเพื่อเธอเลยล่ะ แต่ทว่า Streep เองก็ออกมาเผยในภายหลังว่าเธอรู้สึกไม่ค่อยโอเคนักตอนถ่ายทำหนังเรื่องนี้ ซึ่งไม่ใช่เพราะมีปัญหากับทีมงานนะครับ แต่เหตุผลเพราะเธอเองรู้สึกว่าเธอยังไม่เข้าใจพล็อตเรื่องสักเท่าไร และจริงๆ เธอก็ไม่ชอบสูบบุหรี่ด้วย (แต่บทเขียนให้ตัวละครนี้สูบบุหรี่) และที่สำคัญคือเธอมาถ่ายทำหนังเรื่องนี้หลังเธอคลอดลูกได้ไม่นาน ใจเธอเลยจะคอยพะวงคิดถึงลูกจนทำให้ไม่ค่อยมีสมาธิในการแสดงสักเท่าไร

ส่วน Benton เองก็เคยเล่าว่า จริงๆ แล้วเขาอยากทำหนังเรื่องนี้มานานแล้วครับ ตั้งแต่ต้นยุค 70 โน่นแน่ะ แต่ปัญหาคือไม่สามารถหาสตูดิโอมาเป็นนายทุนได้เลย จนกระทั่งเขาประสบความสำเร็จอย่างสูงจาก Kramer vs. Kramer (1979) เขาถึงสามารถหานายทุนได้ แล้วหนังเรื่องนี้ก็ถือกำเนิดขึ้น

ครั้นแล้วหนังก็ไม่ประสบความสำเร็จนักครับ เพราะทำเงินไปราว $5 ล้าน แต่ทุนสร้างน่ะ $10 ล้าน เลยเป็นหนังที่เข้าข่ายขาดทุนไป

ก็เหมาะสำหรับคอหนังแนวฟิล์มนัวร์ หรือแนวระทึกขวัญน่ะนะครับ ขอเพียงอย่าคาดหวังมากนัก คิดว่าดูเพื่อเสพบรรยากาศฉากชวนผวา ก็น่าจะพอไหวอยู่

สองดาวครับ

(6/10)