จนถึงวาระนี้นะครับ ผมว่าผมชอบหนังรอมคอมของ Netflix เรื่องนี้มากที่สุดในบรรดาหนังวันคริสต์มาสที่ Netflix ทำออกมาครับ

พล็อตออกแนวยำของจุดเด่นหนังรอมคอมมาผสมไว้ด้วยกันครับ ตัวเอกคือ เลย์ล่า (Christina Milian) ที่มีโอกาสได้พบชายหนุ่มนิสัยดีนามว่าเจมส์ (Kofi Siriboe) ที่สนามบินตอนที่เครื่องดีเลย์ แล้วพอคุยไปคุยมาก็เกิดถูกคอ จนเจมส์เอ่ยปากว่า หากจากนี้อีก 1 ปี หากพวกเขาไร้คู่เคียงกาย ก็ขอให้พวกเขามาเจอกันที่คอนเสิร์ตช่วงคริสต์มาสของวง Pentatonix

จริงๆ เลย์ล่ามีแฟนอยู่แล้วครับ แต่ในเวลาต่อมาเธอก็จับได้ว่าแฟนนอกใจ ดังนั้นเรื่องการนัดพบกับเจมส์เลยผุดขึ้นมาในหัวอีกครั้ง เธอเลยคิดจะซื้อตั๋วไปดูคอนเสิร์ตที่ว่า แต่ปัญหาคือตั๋วหมดเกลี้ยง เธอเลยต้องพึ่งบริการของบริษัท Impromptu ที่รับจะตามหาทุกสิ่งที่ลูกค้าต้องการให้ และเธอก็ได้พบกับ เท็ดดี้ (Devale Ellis) อดีตเชฟที่ผันตัวมาทำงานนี้… ถึงจุดนี้ผมว่าท่านคงเริ่มเดาได้แล้วสินะครับ ว่าสุดท้ายเลย์ล่าก็ต้องเลือกว่าจะคบใครดี ระหว่างเจมส์กับเท็ดดี้

จุดที่ผมชอบมากในเรื่องนี้คือหนังอย่างลื่นครับ ถ้าเปรียบเป็นซุปนี่ก็คือซดได้คล่องคอ ซดช้อนแรกต้องต่อช้อนสองและช้อนสาม หรือถ้าเปรียบเป็นขนมล่ะก็คือกินได้เรื่อยๆ กลมกล่อมกำลังดี อาจไม่ถึงขั้นอร่อยสุดยอด แต่ก็กินเพลินจนเผลอแป๊บเดียวก็อาจหมดโดยไม่รู้ตัว

หนังมีทุกสิ่งที่ควรมีสำหรับหนังรอมคอมคริสต์มาสครับ ตั้งแต่ภาพสวยๆ บรรยากาศดีๆ อันนี้บอกเลยว่าเพลินมากเพราะตลอดเรื่องเราจะได้เห็นไฟประดับสวยๆ การตกแต่งที่ทำให้เมืองเปล่งประกายในช่วงเทศกาล และผมชอบตอนที่เลย์ล่ากับเท็ดดี้นั่งรถปั่นผ่านสวนน่ะครับ คือบรรยากาศมันสวยเลย สวยและอบอุ่น จนบอกได้เลยว่าใครชอบบรรยากาศดีๆ สีเขียวสีแดงแบบวันคริสต์มาสล่ะก็ เรื่องนี้ใช้ได้เลยครับ

ต่อมาคือดาราสมทบที่มีหน้าที่ขโมยซีน ซึ่งก็มาเรื่อยๆ เช่นกัน ไม่ว่าจะสมาชิกวง Pentatonix ที่โดดลงมาเล่นเอง พวกพี่เขาก็เนียนใช้ได้ครับ ออกแนวน่ารักแบบพอดีๆ ใครรู้จักวงนี้น่าจะฮามากขึ้นเพราะหาเรื่องมาแซวตัวเองและแซวกันเองได้เรื่อยๆ และอีกคนก็คือเจ๊จอร์ดี้ (Kalen Allen) ที่มาพร้อมซีนฮาๆ ตอนกลางเรื่อง ซึ่งปกติผมจะไม่ค่อยถูกกับตัวละครที่มาวี๊ดๆ ว๊ายๆ นะ แต่กับเจ๊นี่ผมยกเว้นให้เลยครับ เพราะเจ๊แกฮาและบ้าพลังมาก

อยากได้อะไรอีกครับ… เพลงเพราะๆ ดนตรีดีๆ หรือวาระกุ๊กกิ๊กระหว่างพระนางที่ดูแล้วรู้เลยว่าหัวใจของพวกเขากำลังสะกิดกันทีละน้อย หรือตอนจบที่แอบเล่นใหญ่และแอบลุ้นหน่อยๆ ที่พูดไปนี่คือมีครบครับ อยากได้อะไรสำหรับหนังแนวนี้ หนังจัดให้หมด

เนี่ยครับ ผมเลยชอบเรื่องนี้ โอเค มันอาจยังไม่ถึงกับสุดยอดนะครับ องค์ประกอบที่ผมกล่าวไปทั้งหมดนั้นคืออยู่ในระดับดี แต่ก็ยังไม่ถึงระดับพีคหรือสุดบาทาเท่าหนังรอมคอมยุคก่อนๆ ที่จะจัดเต็มและครื้นเครงบรรเลงมันส์กว่านี้ และบางช่วงบางจังหวะหนังก็อาจจะผ่อนๆ เซื่องๆ ลงไปบ้าง – อย่างซีนตอนที่ทั้งคู่ไปประกวดเต้นรำ อันนั้นดูเรื่อยไปสักนิด – แต่เท่าที่เป็นนี่ผมว่าก็ตอบโจทย์ได้น่าพอใจแล้วล่ะครับ

เหลือบมองชื่อผู้กำกับก็พบว่าเป็นคนคุ้นเคยครับ เขาคือ Rusty Cundieff แห่งหนังสยองแนวรวมเรื่องสั้นอย่าง Tales from the Hood กับเรื่องนี้ก็ถือว่าพลิกมาทำหนังรอมคอมได้สนุกไม่เลว อาจมีพร่องบ้างในบางจุดหรือยังสุดได้อีกในบางตอน แต่โดยรวมผมคือชอบครับ

ใครอยากดูหนังรอมคอมเบาๆ สบายๆ ไม่ต้องคิดมากล่ะก็ เรื่องนี้จัดได้เลยครับ

สองดาวใกล้ครึ่งครับ

(6.5/10)