ถือเป็นหนังในขบวน Train to Busan ครับ ว่าด้วย 4 ปีต่อมาหลังจากเกิดเหตุซอมบี้คลั่งพล่านเกาหลีใต้ แล้วก็มีคนบางส่วนอพยพหนีออกมา ทีนี้หนังก็ผูกเรื่องประมาณว่ามีผู้ร้ายหัวใสในฮ่องกงเกิดปิ๊งไอเดียว่ามันยังมีทรัพย์สินมีค่าตกค้างอยู่ที่นั่น เลยจูงใจ (แกมบังคับ) ให้คนกลุ่มหนึ่งลักลอบกลับเข้าไปยังเกาหลีเพื่อไปขนทรัพย์สินเหล่านั้นมา

แต่ก็คงพอเดาได้น่ะนะครับว่าตอนเข้าไปน่ะมันไม่ยากหรอก ทว่าตอนจะกลับออกมานี่ซี่ที่มันยากระดับต้องฝ่านด่านนรกซอมบี้เป็นโขยง

หนังก็จัดว่าดูได้ครับ แต่ขณะเดียวกันก็ไม่ได้ชอบอะไรมากนัก พูดตรงๆ เลยก็คือ Train to Busan ทำไว้ดีกว่า เรื่องนั้นมีครบทั้งความระทึก ความตื่นเต้น และความสะเทือนใจ ในขณะที่เรื่องนี้เหมือนตัวละครก็ลุยด่านไปเรื่อยๆ ไม่ได้มีปมหรือประเด็นอะไรมากนัก หลักๆ คือการเอาตัวรอด แต่ทว่าปริมาณซอมบี้กลับไม่เยอะเท่าไรครับ คิดในแง่หนึ่งก็อาจเพราะซอมบี้มันอยู่แบบกระจายๆ ไปแล้วล่ะมั้ง เลยไม่ค่อยกระจุกกรูมาเป็นกองทัพแบบคราวก่อน

สารภาพเลยว่าส่วนหนึ่งที่บั่นทอนความเพลินของผมก็คือความรู้สึกรำคาญบางตัวละครครับ โดยเฉพาะกองกำลังฝ่ายร้ายนั่น ยอมรับเลยว่ารำคาญทั้งการแสดงออก ทั้งวิธีคิด หรือจะวิธีพูดจาที่ดูกร่างๆ กวนๆ อีก ซึ่งจริงๆ ก็พอเข้าใจน่ะครับว่าหนังคงอยากสะท้อนให้เห็นถึงด้านมืดของคนในยุคสมัยหลังหายนะ รวมถึงแสดงให้เห็นว่าคนเรานั้นหากจะตกต่ำล่ะก็ มันสามารถต่ำตมได้ถึงเพียงไหน โอเคครับ อันนี้เข้าใจได้ – แต่กระนั้นก็ยังรำคาญอยู่ดี อันนี้ถือเป็นอคติส่วนตัวครับ ไม่ถูกจริตกับตัวละครโทนแบบนี้จริงๆ

การผจญภัยก็ไม่ได้เร่งเร้าอะไรนักครับ อย่างที่บอกว่ามันมีช่วงเว้นวรรค เหล่าซอมบี้มันโผล่น้อยไปหน่อย หนังเลยตื่นเต้นแบบนานๆ ที – แต่สำหรับคนดูแล้วมันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความยืดเยื้ออืดๆ น่ะครับ

ส่วนตอนจบหนังก็สะท้อนให้เราเห็นคุณค่าของความหวัง ประมาณว่าถ้าชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไป อย่าด่วนยอมแพ้ แต่ก็สารภาพอีกเช่นกันว่ามันทำให้นึกถึงฉากตอนท้ายของ Dawn of the Dead (เวอร์ชั่นต้นฉบับ) ขึ้นมาเลย

สรุปว่าหนังก็เรื่อยๆ ครับ ไม่ได้เร้าใจ ไม่ได้น่าติดตามมากนัก

ไม่ถึงสองดาวครับ

(5.5/10)