เรื่องนี้ดูโทนตอนไตเติ้ลและดนตรีก็ชวนให้นึกถึง Kill Bill ครับ ครั้นพอดูจบก็มีการทิ้งท้ายภาคต่อไว้อีก ยิ่งเหมือน Kill Bill หนักเข้าไปใหญ่ แต่ในแง่ความสนุกนี่ สำหรับผมคือกราฟนิ่งครับ

Ben Milliken ทั้งกำกับ เขียนบท และแสดงนำครับ เรื่องก็ประมาณว่าตัวเอกรักกับลูกสาวของเจ้าแม่มาเฟียคนหนึ่ง และแน่นอนว่ารักของพวกเขาย่อมยากจะสมหวัง และมันก็ทำให้เขาต้องเผชิญกับอันตรายสารพัด เขาก็เลยต้องสู้ฟัดกับพวกมันตามสูตร

พล็อตพอเข้าใจได้ครับ แต่การเดินเรื่องมันบั่นทอนความสนุกเพราะมีการตัดสลับลำดับเวลาซึ่งผมเชื่อว่าต้องมีคนดูไปงงไปแน่นอน ส่วนผมนั้นแม้จะไม่งง – เพราะคุ้นเคยกับหนังที่ไม่ลำดับเวลาแบบนี้ – แต่ผมว่าเล่าแบบธรรมดา ลำดับเวลาไปเรื่อยๆ มันน่าจะเวิร์กกว่านะ ว่าง่ายๆ คือหนังที่เดินเรื่องแบบนี้ผู้กำกับก็ต้องแม่นพอตัวน่ะครับ เหมือนใช้วิชากระบวนท่ายากๆ คนใช้ก็ควรมีกำลังภายในที่สูงพอ ไม่งั้นลมปราณแตกซ่าน – สำหรับเรื่องนี้แม้หนังจะไม่ได้ถึงขั้นแตกซ่าน แต่มันก็ดูไม่เพลินน่ะครับ ไม่สนุกหรือออกรสอย่างที่ควรจะเป็น

แต่ยอมรับว่านางเอกของเรื่องน่ารักดีครับ จริงๆ ตัวละครทั้งหลายในเรื่องนั้นมีคาแรคเตอร์ให้จดจำนะ และแสดงกันได้โอเคไม่เลวด้วย แต่เพราะการเล่าแบบที่บอกไป (Then and Now and Then and Now and Then) ความเด่นของตัวละครเลยไม่มาก ไหนจะการสร้างอารมณ์ร่วมอีก (เพราะตอนท้ายย่อมมีบางตัวละครที่จากไป) มันเลยรู้สึกเสียดายน่ะครับ เพราะจริงๆ ผมว่าพล็อตหรือโครงมันพอได้นะ ดาราก็พอได้ แต่การเล่าเรื่องที่ยังไม่แกร่งพอ – แล้วดันใช้ท่าไม่ธรรมดาอีก – มันเลยไม่สนุกอย่างที่ควรจะเป็น

สำหรับเรื่องนี้ หากจะลองก็ไม่ว่ากันครับ แต่อย่าคาดหวังและเผื่อใจไว้มากหน่อย ไม่แน่ท่านอาจโอเคกับหนังก็ได้ – แต่ถ้าให้พูดจากใจล่ะก็ คงต้องบอกว่า “เอาเวลาไปดูเรื่องอื่นเถอะครับ”

ดาวหน่อยๆ ครับ

(4/10)