โดราเอมอนตอนที่ 10 ครับ หนนี้โนบิตะกับผองเพื่อนเกิดอยากหนีออกจากบ้านพร้อมกัน ก็เลยยกขบวนกันไปตากอากาศที่ยุคอดีต แล้วก็ตามเคยครับที่นั่นพวกเขาได้เจอกับเพื่อนอย่างคาคู เด็กหนุ่มแห่งยุคนั้น กับศัตรูตัวร้ายอย่างเผ่าเงาดำที่คอยจับคนในหมู่บ้านของคาคูไปเป็นทาส

ดูมา 10 ภาคก็เริ่มจับทางได้ครับ หนังพี่ม่อนนี่ก็ออกแนวลงสูตรสำเร็จอยู่เหมือนกัน แต่ก็นั่นล่ะครับ ขอให้ดูสนุกก็โอเคแล้ว และภาคนี้ก็ถือว่าดูได้สนุกดี แน่นอนว่าของสนุกยืนพื้นเลยก็คือมิตรภาพระหว่างผองเพื่อนที่แม้จะมีตีกันบ้างตามประสา แต่พอถึงเวลา 5 เพื่อนซี้ก็พร้อมจะร่วมเป็นร่วมตายกันเสมอ

แล้วก็ตามเคยครับ หนังจะต้องมีเรื่องลึกลับในยุคนั้นๆ สอดแทรกลงไปเป็นองค์ประกอบในเรื่องราว เช่น เรื่องอุโมงค์เวลาที่พาคนจากช่วงเวลาหนึ่งไปยังอีกช่วงเวลา – อันเป็นคำอธิบายในเชิงเหนือธรรมชาติสำหรับกรณีที่มีคนหายไปอย่างลึกลับและไร้ร่องรอย – หรือรูปปั้นตัวร้ายในเรื่องนั่นก็อ้างอิงมาจากรูปปั้นโดงูที่มีรูปทรงคล้ายมนุษย์ต่างดาว อะไรเหล่านี้เป็นองค์ประกอบเล็กๆ ที่น่าสนใจสำหรับผมเสมอเวลาดูโดราเอมอนตอนพิเศษครับ

และสิ่งที่ประทับใจสุดก็คงเป็นสายใยระหว่างโนบิตะกับ 3 สัตว์เลี้ยงที่เขาผสมกันออกมา ซึ่งเจ้าสัตว์เลี้ยงเหล่านี้ก็น่ารักและซือสัตย์ อันนำมาสู่ความซึ้งในตอนท้ายน่ะครับ เชื่อว่าถ้าใครเซ็นซิทีฟหน่อยก็อาจเสียน้ำตาให้กับฉากจบได้ ยิ่งเพลงตอน End Credits มาในโทนซึ้งขนาดนั้น

ครับ แม้หนังจะมาทางเดียวกับตอนอื่นๆ หลายอย่างก็อาจพอเดาได้ แต่ผมว่าหนังก็ยังสนุกครับ อย่างน้อยการเล่าเรื่องก็ยังน่าติดตาม และตอนท้ายก็มีช่วงให้เราลุ้นว่าโดราเอมอนกับผองเพื่อนจะเอาตัวรอดหรือเอาชนะตัวร้ายได้อย่างไร

สองดาวครึ่งครับ

(7/10)