อาจารย์โจวเฟยหง (หยวนหัว, Yuen Wah) เจ้าสำนักวิชาหมัดมวยที่ต้าเอ้ามีลูกชายนามว่า โจวเสี่ยวหลง (โจวซิงฉือ, Stephen Chow) ซึ่งมักจะชอบหลบออกจากบ้านไปเล่นสนุกเกอร์อยู่บ่อยๆ ทีนี้อยู่มาวันหนึ่งอาเหริน (เหลียงเจียเหยิน, Leung Ka-Yan) น้องชายของอาจารย์โจวก็แวะมาเยี่ยม – จริงๆ คือหลบเจ้าหนี้มาครับ

แล้วพออาเหรินได้เห็นฝีมือการแทงสนุกขั้นเทพของอาหลง เขาก็เลยพาตัวอาหลงไปยังฮ่องกงเพื่อเล่นพนันกินเงินกับนักสนุกทั้งหลาย เพื่อที่เขาจะได้เอาเงินมาใช้หนี้ แต่แล้วก็มีพวกวายร้ายหมายจะฮุบที่ดินของอาจารย์โจว เลยหาทางวางแผนล่อหลอกให้อาหลงเล่นสนุกโดยมีที่ดินของตระกูลเป็นเดิมพัน

หนังยังขนดาราหน้าคุ้นมาเข้าฉากกันเพียบครับ ไม่ว่าจะ เหมาซุ่นหวิน (Teresa Mo) ในบทอาเหมา ศิษย์น้องที่แอบชอบอาหลง, หลงฟง (Lung Fong) เป็นจอมวายร้ายที่หมายจะครองที่ดินของตระกูลโจว, เฉินขุ้ยอัน (Shing Fui-On) เป็นอันธพาลที่คอยทวงหนี้, ลั่วอิงจวิน (Lok Ying Kwan) เป็นนายหน้าที่คอยตอดซื้อที่ดินของตระกูลโจว, เยี่ยจื้อเหม่ย (Amy Yip) โผล่นิดหน่อยในบทสาวทรงโตที่ทำให้อาหลงมองตาไม่กะพริบ และทีเด็ดคือมีการเชิญ Jimmy White นักสนุกอันดับโลกตัวจริงมาเป็นคู่แข่งอาหลงในตอนไคลแม็กซฺ์

เป็นหนังอีกเรื่องที่ดูเพลินตามสไตล์หนังเฮียโจวครับ มุกอาจไม่กระหน่ำแต่ก็มาเรื่อยๆ เฮียโจวในเรื่องก็มาในมาดประจำของสมัยนั้น คือเป็นหนุ่มแสนซื่อที่มีความสามารถพิเศษอะไรสักอย่าง แล้วก็ถูกคนนำตัวไปใช้เพื่อหาประโยชน์ แล้วพี่เขาก็จะเป็นคนใจดี หน้าตาบ้องแบ้ว และมักจะซื่อขั้นรุนแรงจนนำมาซึ่งความฮา

ผมดูแล้วก็แฮปปี้ดีครับ หนังเก่าๆ มุกอาจไม่ได้สดใหม่ แต่มันคือมุกเดิมๆ ที่ดูกี่ทีก็ขำ อย่างมุกกินข้าวจนล้นจาน, มุกที่เจอศิษย์น้องทีไรแล้วจะซัดซักตุ้บ (ด้วยความรัก) หรือมุกแลบลิ้นปลิ้นตา มันอาจธรรมดาครับ แต่เฮียโจวแกเล่นได้เหมาะและได้จังหวะจนอดขำไม่ได้

แล้วก็ต้องยอมรับครับว่าดารายุคนั้นก็เล่นกับเข้าขาด้วย แต่ละคนมาช่วยกันชงมุกตบมุก ทำให้หนังดูเฮฮาได้เรื่อยๆ – คิดถึงยุคนั้น (ยุค 90) เหมือนกันนะครับ หนังแนวนี้แบบนี้ออกมาให้ขำอยู่เรื่อยๆ ดูแล้วจะชอบมากชอบน้อยก็ว่ากันไป แต่อย่างน้อยมันต้องขำ ช่วยให้เราผ่อนคลายได้บ้างล่ะ

สรุปว่าแฟนเฮียโจวก็ตามดูกันได้ครับ สำหรับผมถือว่าไม่ผิดหวัง

สองดาวกว่าๆ ครับ

(6.5/10)