Li Sheng Rong กลับมารับบทตี๋เหรินเจี๋ยอีกหนครับ คราวนี้เจอคดีใหม่ แต่ว่ากันตรงๆ เลยคือรูปแบบคดีมันคุ้นเคยมากๆ ประมาณว่าพระนางบูเช็กเทียน (Zheng Qing Wen) ทรงเสด็จไปที่ไหนสักแห่ง แล้วก็เจอมังกรโบยบินกลางท้องฟ้า (อีกแล้ว) แน่นอนว่ามันมาพร้อมลางร้าย (อีกแล้ว) พระนางจึงทรงรับสั่งให้หลี่มู่เอ๋อ (Li Zhen An) ไปตามเหล่าตี๋มาสืบคดีไขปริศนาที (อีกแล้ว)

ถ้าสักวันหนึ่งผมจะเห็นตี๋เหรินเจี๋ยสวมเสื้อที่สกรีนว่า “อะไรๆ ก็กรู” ผมก็คงไม่แปลกใจล่ะครับ เพราะโดนตามมาไขคดีบ่อยมาก ไม่ว่าจะอยู่เมืองไหน ตำแหน่งไหน ติดคุกอยู่ไหม แต่ก็ต้องมาไขคดีแบบนี้เสมอ และแต่ละคดีก็มักจะสะเทือนบัลลังก์บูเช็กเทียนเสมออีกเช่นกัน ซึ่งรูปแบบของคดีนี้มันซ้ำทางกับอีกหลายคดีที่ดูมาครับ ส่วนประกอบหลักคือมีมังกร มีอาถรรพ์ มีลับลมคมในสะเทือนบัลลังก์ มีการหาคนร้ายที่สุดท้ายเหล่าตี๋ก็จะกระชากหน้ากากมันได้เสมอ ส่วนแรงจูงใจจะเป็นอะไรก็ว่ากันไปอีกที

ผมเขียนออกแนวขำๆ ก็จริงครับ แต่จริงๆ งานสร้างภาคนี้ก็ใช้ได้นะ ดูโอเค หลายฉากทำได้สวยดี ส่วนการสืบคดีก็ถือว่าเรื่อยๆ โดยรวมคือไม่ถึงขั้นเห่ยเฟยจนลำบากแก่การรับชม เพียงแต่ด้วยความที่ผมดูเหล่าตี๋มาหลายตอน และเจอคดีทรงนี้หลายหนก็เลยเริ่มจะเฉยครับ จนพอจะบอกได้ว่าถ้าท่านผ่านตี๋เหรินเจี๋ยฉบับไตรภาคของฉีเคอะมาแล้ว ก็คงเฉยกับภาคนี้แน่นอน แต่หากท่านไม่เคยดูตี่เหรินเจี๋ยมาก่อนแล้วมาดู ท่านก็อาจชอบก็ได้

ส่วนผมก็ดูตามหน้าที่ครับ ซึ่งก็ถือว่าดูได้แบบเรื่อยๆ อย่างน้อยหนังก็ไม่น่าเบื่อเกิน การเดินเรื่องพอได้ หรือตอนท้ายที่มีฉากประมือกัน แม้จะไม่โดดเด่นสุดๆ แต่ก็ถือว่าใช้ได้สำหรับหนังเกรดนี้ – หลายท่านอาจรู้สึกว่าผมไม่ได้รู้สึกแย่กับหนังมากมาย ก็คงเพราะผมไม่ได้รู้สึกแย่จริงๆ นั่นแหละครับ ว่าง่ายๆ คือเคยเจอตี๋เหรินเจี๋ยที่สนุกน้อยกว่านี้มาแล้ว เรื่องนี้ถือว่ากลางๆ ดีกว่าหลายตอนที่ทำออกมาแบบเกรดซี (หรือต่ำกว่า)

ถ้าจะมีอะไรที่รู้สึกแปลกๆ นิดๆ ก็คงเป็นดนตรีครับ โทนดนตรีออกมาฟังดูเป็นญี่ปุ่นยังไงก็ไม่รู้ ดูแล้วเลยแปลกๆ ทางอารมณ์ในบางวาระ

ก็ว่าไปตามเนื้อผ้าน่ะครับ ของเขาพอใช้ได้ก็ต้องบอกว่าพอใช้ได้ ไม่มีเหตุผลที่จะต้องไปกดหนังลง อ้อ และหนังเรื่องนี้ยังมีอีกชื่อหนึ่งว่าครับ Legend of Detective Dee ครับ บอกไว้ให้รู้กัน

สองดาวครับ

(6/10)