การที่เราเอาหนังที่เคยดูแล้วมาดูซ้ำ ถ้าไม่ใช่เพราะยังไม่แน่ใจว่าเราชอบหนังเรื่องนี้หรือไม่ (ประมาณว่าดูรอบเดียวยังไม่รู้ เลยต้องซ้ำ) ก็จะเอามาดูเพราะเรื่องนั้นถูกจิตโดนใจเลยจัดไปเกินหนึ่งรอบ

และเรื่องล่าสุดที่ผมเอามาดูซ้ำก็คือ คน ผี ปีศาจ ครับ

ดูรอบแรกตอนหนังออกแผ่น จำได้เลยว่าชอบครับ เป็นหนังลึกลับสยองขวัญที่เข้าทางมาก มันหลอนแบบกินบรรยากาศครับ ค่อยๆ สร้างความสงสัย ค่อยๆ สร้างอารมณ์ชวนผวาทีละน้อยๆ ซึ่งส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมจูนกับหนังติดนี่น่าจะเพราะโลเกชั่นเลยครับ พอดีเคยมีโอกาสได้ไปอยู่ในตึกแถวแบบในหนัง ตึกแบบนี้มักจะมีพื้นที่เยอะ ทางขึ้นทางลงแต่ละชั้นก็จะมีมากกว่าหนึ่งทาง แล้วพอตึกเก่าตามกำแพงก็จะมีคราบ และแน่นอนว่าตึกกว้างๆ แบบนี้ไฟมักจะไม่ทั่วถึงครับ ต่อให้มีทั่วก็มักจะเปิดไม่ทั่ว ไม่ใช้ก็ปิด (ไม่งั้นเปลืองไฟ)

ดังนั้นตึกเหล่านี้จะมีหลืบมืดๆ มีแสงเงาอยู่ตามมุมต่างๆ และไฮไลท์ก็จะอยู่ที่ชั้นบนๆ ครับ ชั้นไม่มีค่อยมีคนขึ้นไป ชั้นเหล่านี้พอไม่มีใครอยู่ก็มักจะปิดไฟไว้เสมอ ดังนั้นเวลามีเหตุให้ต้องขึ้นไป เราก็ต้องตั้งจิตมั่นปั้นใจให้สู้ แล้วก็รีบไปเปิดสวิตช์ไฟให้ไวที่สุดเพื่อขับไล่ความมืด (พลางแอบก่นด่าคนสร้างว่าทำไมไม่ติดสวิตช์ให้เปิดได้ตั้งแต่ข้างล่างหวา) – บรรยากาศแบบที่ผมสาธยายนี่แหละที่กระตุ้นหัวเราให้จินตนาการในทางผีๆ สางๆ ได้อย่างง่ายๆ

ดังนั้นงานฉากนี่ได้ใจผมไปแล้วครับ แค่เห็นตึกแบบไม่ต้องเห็นผีใจก็หวือไปไกลแล้ว ครั้นพอหนังเข้าเรื่อง ค่อยๆ แนะนำตัวละคร ค่อยๆ เปิดปมให้เราสงสัย หนังก็ทำให้เราติดตามไปได้เรื่อยๆ แล้วดีกรีความระทึกก็จะค่อยๆ เพิ่มขึ้นตามลำดับ ซึ่งสำหรับผมนี่หนังจัดว่าทำออกมาได้ดีครับ มีความหลอน มีฉากชวนตกใจทั้งแบบค่อยๆ หลอนและแบบตุ้งแช่ แม้อาจจะมีบางจุดบางอย่างที่ชวนให้ตะหงิดๆ บ้าง แต่ความเวิร์กของหนังจัดว่ามีมากกว่าจุดด้อยครับ

ดาราในเรื่องคนที่น่าจดจำที่สุดหนีไม่พ้นคุณป้าอมรา อัศวนนท์ ดีกรีความน่ากลัวของหนังนี่ได้มาจากป้าเขาไม่น้อยเลยครับ โดยเฉพาะยามป้าทำตาโตนี่จะรู้สึกขนลุกได้เสมอ ระหว่างดูนี่ก็รู้สึกคิดถึงป้าเขาเหมือนกันครับ สมัยก่อนเห็นหน้าป้าเขาบ่อยทั้งจากหนังและละคร ยังคงจดจำการแสดงดีๆ ของคุณป้าได้อยู่ครับ และสำหรับเรื่องนี้ก็ต้องยกนิ้วให้เหมือนเดิม – ส่วนแอ ภุมวารี กับอเล็กซ์ เรนเดลล์ก็ถือว่าทำหน้าที่ได้ดีเช่นกันครับ รวมถึงอัครินทร์ อัครนิธิเมธรัฐ (หรือชื่อเดิมว่า ธีรดนัย สุวรรณหอม) ในบท ไม้ รายนี้ก็เสริมความน่าสนใจให้กับหนังได้ไม่น้อยเหมือนกัน

ก็ต้องบอกก่อนว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะโอกับหนังเรื่องนี้ครับ บางท่านที่ดูแล้วรู้สึกว่าน่าเบื่อก็มีเหมือนกัน อันนี้ก็เรื่องปกติครับ ส่วนผมนั้นอยู่ในข่ายชอบ ดูซ้ำก็ยังชอบแม้รอบหลังอาจสัมผัสได้ถึงจุดตะหงิดๆ ในเรื่องบทหรือเรื่องเหตุการณ์บางอย่างบ้างก็ตาม แต่โดยรวมก็ยังคงรู้สึกสนุกไปกับหนังได้อยู่

นี่คือผลงานหนังยาวเรื่องแรกของชูเกียรติ ศักดิ์วีระกุลครับ ถือเป็นการเปิดตัวที่น่าจดจำทีเดียว อย่างหนึ่งเลยที่ชอบคือหนังดูเป็นหนังไทยก็จริงครับ แต่ก็มีกลิ่นอายความเป็นอินเตอร์เจือผสมเข้ามาด้วย

ใครชอบหนังแนวสยองขวัญแบบหลอนด้วยบรรยากาศผมก็อยากให้ลองครับ สังเกตนะครับว่าผมใช้คำว่า “หนังแนวสยองขวัญ” แต่จะไม่ใช้คำว่า “หนังผี” เพราะหนังเล่นกับบรรยากาศที่ชวนผวา เล่นกับเรื่องเชิงจิตวิทยามากกว่าจะจับผีมาแฮ่ – และขอเสริมอีกหน่อยว่าภรรยากับลูกของผมนั้นไม่ถูกกับหนังสยองครับ ดังนั้นผมจะสามารถนั่งดูหนังแนวนี้ได้แบบเต็มตากับทีวีจอใหญ่ก็ต่อเมื่อลูกและภรรยาไม่อยู่บ้าน ดังนั้นหากหนังสยองเรื่องไหนที่เลือกมาแล้วแต่สนุกน้อย ก็จะแอบรู้สึกเสียดายโอกาสอยู่บ้าง แต่กับเรื่องนี้นี่ดูแล้วรู้สึกว่าเราใช้โอกาสได้คุ้มมากเลยครับ 555

และเชื่อเถอะครับ ใครที่มีโอกาสได้อยู่ตึกแถวแบบในหนัง ถือว่าท่านได้เปรียบ เพราะท่านจะได้อารมณ์หลอนเพิ่มขึ้นกว่าชาวบ้านหลายสิบเปอร์เซ็นต์

สองดาวครึ่งครับ

(7/10)