หลังจากฟินไปกับยอดซีรี่ส์อังกฤษอย่าง Doctor Who แล้ว ผมก็เกิดอยากปลุกยอดหนังจีนชุดในดวงใจขึ้นมาดูอีกสักรอบ และเรื่องนั้นก็หนีไม่พ้น 8 เทพปี 1997 ที่มันส์โคตร สนุกโคตร น่าติดตามโคตร แม้จะมีช่วงยืดบ้างในบางจังหวะ และ Effect บางประการก็อาจจะไม่เนียนเต็มร้อยเท่าหนังยุคใหม่ แต่ด้วยความลื่นความมันส์ทำให้ผมลืมจุดอ่อนไปได้ ^^

ตอนที่พิมพ์นี้ก็ด้วยอารมณ์พีคครับ กำลังดูช่วง “ศึกเส้าหลิน” ที่ทุกเรื่องเปิดเผย บุญคุณความแค้นได้รับการสะสาง ฉากบู๊กระหน่ำไม่ยั้ง ข้อมูลความจริงเผยกระจาย จำได้ว่าสมัยดูเป็นวีดีโอนี่ดูต่อเนื่องม้วนต่อม้วน หยุดไม่อยู่จริงๆ ครับ พอถึงตอนนี้เอามาดูก็พอกัน มันติดจริงๆ

และพอเราโตขึ้นเอามาดูใหม่ ก็รู้สึกครับว่าพล็อตเรื่องช่วงนี้นอกจากเล่าเรื่องได้มันส์มากอร่อยปากฝุดๆ แล้ว ยังอุดมไปด้วยความคมคายในเรื่องบท การแสดงคาแรคเตอร์ตัวละคร ใครเป็นพระเอกองอาจก็จะแสดงออกทั้งการกระทำและคำพูด มีปรัชญา ความคมในความคิด แต่หากใครคิดไม่ซื่อก็จะเผยออกมาทั้งวาจาและการกระทำเช่นกัน ยิ่งใครเป็นพวกบ่างช่างยุ ชอบชงเรื่องให้ชาวบ้านเขาบาดหมางกัน ไม่ว่าจะเพื่อผลประโยชน์หรือเพื่อสร้างสถานการณ์ก็ตาม

แน่นอนครับว่าความเยี่ยมของเรื่องราวต้องชื่นชมงานประพันธ์อมตะของกิมย้งที่ผูกเรื่องได้สุดยอด เล่าเรื่องได้อย่างเพริดแพร้วน่าติดตามยิ่ง แง่มุมสะท้อนความจริงของชีวิตและเหลี่ยมมุมของมนุษย์ก็สุดยอดน่าขบคิด ตัวละครทั้งหลายในเรื่อง บ้างก็ทำเพื่อตนเอง บ้างก็ทำเพื่อคนอื่น บ้างก็ทำเพื่อสร้างสรรค์ บ้างก็ทำเพื่อทำลาย ฯลฯ ไหนจะการแก่งยิงชิงดี ยึดติดในอำนาจ (ไม่ว่าจะอำนาจทางการเมือง อำนาจทางวรยุทธ อำนาจทางชื่อเสียง อำนาจเงินทอง) ยึดติดในคำว่าดี ยิดติดในความแค้น ยึดติดในความรัก ยึดติดในคำพูด ฯลฯ เรียกว่าถ้าจะพูดถึงความคมลึกในนิยายกำลังภายในนั้น สามารถสาธยายได้สามวันไม่จบ เหล้าหมด 30 ไหก็ยังไม่สิ้นสุด

สำหรับฉบับหนังจีนชุดนั้นแต่ละคนก็คงชอบต่างกัน บางคนโปรดฉบับเก่ายุค 80 บางคนก็ยกให้ฉบับ 2003 ยอดเยี่ยม บางคนก็รอให้กำลังใจฉบับล่าสุด นั่นย่อมแล้วแต่จริตความชอบ และส่วนหนึ่งอาจเป็นเรื่องของยุคสมัยที่หนังแต่ละยุคก็ย่อมสร้างออกมาให้เหมาะและถูกปากกับคนยุคนั้น ดังนั้นการที่คนต่างวัยชอบต่างเวอร์ชั่นกันย่อมไม่ใช่เรื่องแปลก

แต่สิ่งที่น่าตระหนักยิ่งกว่าคือ นับเป็นเรื่องดีที่ทุกยุคทุกสมัย คนทุกรุ่นต่างก็ได้ชมละครดีมีแง่คิดสะกิดใจกัน การจะหาคำตอบว่าเวอร์ชั่นไหนเลิศล้ำสุด อาจไม่สวยงามเท่าการช่วยกันค้นหาว่าหนังจีนชุดเรื่องนี้มีอะไรกำนัลความคิดเราบ้าง มีอะไรสอนสั่งและน่าเรียนรู้จากมันบ้าง

ส่วนผม ก็อยู่ในข่ายคนที่โตมากับ 8 เทพเวอร์ชั่นหวงเย่อหัวเล่นเป็นเฉียวฟง การปั้นมังกรทั้งตัวยิงใส่ภูเขาจนระเบิดทั้งลูก (แน่นอนครับว่าฉากเปิดทำให้ผมฟินสุดๆ ไปเลย) นั่งดูเฉินเฮ่าหมินเป็นคุณชายต้วนที่มีชีวิตชีวาน่ารักแถมฮาอีกต่างหาก ดูฝานเส้าหวงออกหมัดสุดพริ้ว ดูจางกั๊วเฉียงเล่นเป็นคุณชายมู่หยงที่แสนทะนงแต่ก็คงไว้ซึ่งด้านมืด และนั่งดูหลี่ยั่วถงเป็นคุณหนูหวังผู้เลอโฉม (หลังจากติดใจเธอมาแล้วจากบทเซียวเหล่งนึ่ง ซึ่งดูเหมือนจะเป็นธรรมเนียมปฏิบัติแบบไม่ตั้งใจ เพราะล่าสุดหลิวอี้เฟยก็ควบแสดงสองบทนี้เช่นกัน) ดูการเล่าเรื่องมันส์แล้วมันส์เล่า เข้ากับสไตล์ยุค 90… แค่นี้ก็ “ฟิน” แล้ว

ปล. ถ้าถามว่าผมชอบตัวละครไหนที่สุด ตอบได้ทันทีว่าต้องยกให้ “หลวงจีนลึกลับแห่งหอคัมภีร์” นั่นเอง

สี่ดาวครับ

(9/10)