24 ชั่วโมงที่ผ่านมา ผมไม่ได้ทำอะไรเลย นอกจากดูซีรี่ส์ Roosevelt Game จนจบ 9 ตอนแบบติดหนึบ

Roosevelt Game สร้างจากหนังสือของ Jun Ikeido ซึ่งเป็นคนเดียวกับที่เขียน Hanzawa Naoki ที่ผมติดเป็นบ้าเป็นหลัง ซึ่งแม้ Roosevelt Game จะไม่ได้สุดยอดเท่าเรื่องนั้น แต่ก็พูดได้เต็มปากว่าคอซีรี่ส์ที่ชอบอะไรแบบ Hanzawa Naoki น่าจะอิ่มอร่อยกับเรื่องนี้

Roosevelt Game เป็นเรื่องของบริษัทอิโอชิมะ เซอิกากุโจ ที่กำลังเผชิญวิกฤตอย่างหนักจนอาจถึงขั้นล้มละลาย ทำให้ต้องมีการตัดงบปลดพนักงานครั้งใหญ่ และหนึ่งในแผนตัดงบนั้นก็คือการยุบทีมเบสบอลประจำบริษัทลง

และเรื่องราวที่เราจะได้เห็นตลอด 9 ตอน คือการสู้ไม่ถอยของท่านประธานโฮโซกาวะ (Toshiaki Karasawa) ที่ต้องการรักษาบริษัทไว้ กับทีมเบสบอลที่พยายามงัดฝีมือเพื่อเล่นให้เทพที่สุดเป็นการทิ้งทวน ก่อนที่ทีมจะถูกปิดตัวลง

เป็นซีรี่ส์ที่เข้มข้นมากครับ 2 พล็อตหลักเดินไปพร้อมกัน พล็อตแรกเกิดใน “สนามธุรกิจ” ว่าด้วยความพยายามของประธานโฮโซกาวะที่ต้องพลิกวิกฤต รับมือทั้งศึกนอกและศึกใน ต้องแก้เกมธุรกิจที่เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยม อีกทั้งต้องหาทางบริหารคนใน (ที่ก็มีบางคนไม่ชอบเขา) ให้หันมาช่วยกันทำเพื่อบริษัทให้ได้

ส่วนอีกพล็อตเกิดใน “สนามเบสบอล” ที่ทีมของบริษัทซึ่งเล่นแพ้มาไม่รู้กี่สมัย หันมารวมพลังกันฮึดสู้ เล่นให้มันดีที่สุดสักตั้ง ถ้าจะโดนยุบก็ขอสร้างตำนานสักครา

บอกได้เลยว่า “ชอบมากๆ” ครับ ว่าตรงๆ แล้วซีรี่ส์นี้ออกแนว Feel Good แต่มันไม่ได้ Good เว่อร์แบบลืมโลกความจริง มันยังดู Real ดูติดดินในระดับหนึ่ง – แน่นอนว่ายังไงซีรี่ส์ก็คือซีรี่ส์ครับ ไม่ใช่สารคดี ยังไงก็ต้องมีน้ำปลาน้ำตาลใส่ลงไปบ้าง ให้พอกลมกล่อม

คนชอบซีรี่ส์ธุรกิจ ขอให้ดูเลยครับ เข้มข้นมาก ส่วนในสนามเบสบอลก็มีดราม่ากินใจ มีสาระประเด็นที่เราเก็บนำไปใช้ในชีวิตได้มากมาย และที่น่าสนใจมากๆ คือการที่คนเขียนบทรู้จักจับประเด็น บางครั้งก็ให้ “นักธุรกิจ” สอน “นักเบสบอล” และบางทีก็ให้ “นักเบสบอล” สอน “นักธุรกิจ” (คนดูเลยได้อะไรกลับมาคิดเพียบ)

ถ้ามีเวลาจัดไปเลยครับ

สี่ดาวเต็มครับ

(9/10)