Death Note เป็นหนังที่ดัดแปลงจากการ์ตูนได้ Work ดีครับ ดูสนุก น่าติดตาม และเข้มข้นน่าจดจำ

และที่ชอบเป็นพิเศษ คือดูแล้วได้อะไรกลับมาคิดต่อ

ในโลกที่วุ่นวาย หากเรามีอำนาจสั่งให้คนตายได้… เราจะสั่งให้คนตายหรือเลือกให้คนรอดมากกว่ากัน

การกำจัดคนให้คนไม่ดีให้ตายไปมันก็ง่ายดี ไม่ต้องมานั่งคิดหาทางแก้ไขคนๆ นั้น ไม่ต้องวางกฎกติกา ไม่ต้องเสียเวลากับคนรกโลก

… แต่การเลือกแบบนั้น มันไม่ได้ส่งผลแค่คนทำให้คนไม่ดีตายจากไปเท่านั้น

มันทำให้เราตัดสินคนง่ายขึ้น และเมื่อถึงจุดหนึ่งก็จะกลายเป็น “ตัดสินคนง่ายเกินไป”

การฟังแต่เสียงในหัวตัวเอง โดยไม่รับฟังเสียงอื่นๆ ในโลก… นั่นอาจเป็นเรื่องน่ากลัวชนิดหนึ่ง

ยางามิ ไลท์เริ่มต้นเขียนชื่อคนลงเดทโน้ต ด้วยเจตนาตั้งต้นเพื่อกำจัดคนชั่วที่กฎหมายไม่อาจทำอะไรได้… มันก็เจ๋งดี

คนชั่วเกินเยียวยา การจัดโทษประหารให้ก็ดูสมควรดี

แต่เมื่อทำไปๆ จากเจตนาปกป้องโลกให้สวยงาม ก็แปรเปลี่ยนเป็นปกป้องตนเองให้อยู่รอด

ไลท์เริ่มฆ่าคนที่ขวางทาง (ดีชั่วไม่สน) เพื่อให้ตนสามารถรักษาความถูกต้อง (ในหัวตัวเอง) ต่อไปได้

เชื่อว่าอาชญากรหลายคนที่ไลท์สังหารไป ก็มีลักษณะแบบที่ไลท์เป็นอยู่นั่นแหละ

(ฉันทำในสิ่งที่ต้องการ สิ่งที่เชื่อว่ามันใช่ ใครก็ห้ามขวาง หากขวาง… กำจัดซะ)

ผมเชื่อว่าคนดู Death Note บางคนก็เชียร์ไลท์ บ้างก็เชียร์แอล บ้างก็พยายามเข้าใจทั้ง 2 ฝั่ง โดยทุกคนมีเหตุผล มีชุดความคิด และตรรกะเฉพาะตน

ถูกผิดอาจไม่ใช่เรื่องที่สามารถสรุปตัดสินได้โดยง่าย แต่สิ่งที่เราพอจะเห็นได้และติดตามคาดการณ์ได้ก็คือ

“ทุกการกระทำ มีผลลัพธ์ตามมาเสมอ”

ที่สำคัญคือ ผลลัพธ์ไม่ได้มีแค่ผลเดียว และมิติของแต่ละผลลัพธ์ก็ไม่ได้มีแค่มิติเดียว

เรามองรอบด้านครบมิติแล้วหรือไม่

เราพยายามเข้าใจทั้งด้านที่เราเห็นด้วยและไม่เห็นด้วยแล้วหรือยัง?

สำหรับไลท์ การสังหารคนต่อไปคือก้าวแรกแห่งโลกใหม่ที่สวยงาม (ตามที่หัวเขาเชื่อ)

สำหรับแอล การปล่อยให้ฆาตกรลอยนวลและเดินหน้าฆ่าต่อไป คือเรื่องที่ยอมไม่ได้

เลือกชอบฝั่งไหนก็เลือกไป แต่อย่าลืมที่จะ “เปิดตามองให้ครบทั้ง 2 ข้าง”

ถ้าตาซ้ายและตาขวาเอาแต่มองไปคนละทาง… เราจะเป็นยังไง?

บางทีการเรียนรู้ว่าทำไมธรรมชาติถึงต้องมี มืด-สว่าง ขาว-ดำ ดี-ร้าย ทำลาย-สร้างสรรค์ ฯลฯ อาจเริ่มได้โดยใช้สิ่งที่ธรรมชาติมอบติดตัวมาตั้งแต่เราเกิด

“ด้วย 2 ตาของเรา”

สามดาวครับ

(8/10)