ฟังชื่อไทยที่ผมตั้งแล้วแปลกๆ ไหมครับ “เมล็ดส้มสั่งตาย” ฮ่า แต่ก็ต้องตั้งไปตามนั้นล่ะครับ เพราะตอนนี้มันดัดแปลงจากเรื่องสั้นของโฮล์มส์ที่ตอน “เมล็ดส้มห้าเมล็ด” หรือ The Five Orange Pips เพราะเนื้อหามันเกี่ยวกับเมล็ดส้มจริงๆ ครับ

คราวนี้โฮล์มส์ (Basil Rathbone) ถูกตามตัวไปปราสาทแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นที่ตั้งของสมาคมที่ชื่อ “The Good Comrades” ที่มีสมาชิกเป็นสุภาพบุรุษสูงวัย 7 คน ที่นี้เรื่องมาเริ่มตรงที่ระหว่างการสังสรรค์กินเลี้ยงของสมาคม ก็มีจดหมายลึกลับส่งมาถึงหนึ่งในสมาชิกครับ พอเปิดมาก็ไม่พบอะไรนอกจากเมล็ดส้ม 7 เมล็ด ทุกคนก็คิดว่ามันคงเป็นเรื่องตลก… แต่คืนนั้นเอง ชายที่ได้รับเมล็ดส้มนั้นก็เสียชีวิต

… คืนต่อมาก็เช่นกันครับ มีคนส่งจดหมายพร้อมเมล็ดส้มอีก 6 เมล็ดมา… และเขาก็ไม่ได้อยู่เห็นแสงตะวันในวันต่อมาเช่นกัน

ทีนี้ทุกคนเริ่มนั่งไม่ติดแล้วครับ มันไม่ใช่เรื่องตลกแน่นอน โฮล์มส์จึงถูกตามตัวมาเพื่อสืบความจริงว่าใครคื่อฆาตกร และมันกำลังมีแผนอะไรกันแน่

ผมว่าโฮล์มส์ภาคนี้เป็นต้นแบบของบรรดาสารพัดหนังฆาตกรรมในห้องปิดตาย แบบที่เราเจอบ่อยมากๆ ในโคนันนั่นแหละครับ ประมาณว่ามีคนกลุ่มหนึ่งมาโดนฆ่าไปทีละคนๆ นักสืบก็ต้องมาตามล่าหาความจริงกันว่าใครคือคนทำ และพอตอนจบเราก็จะได้รับคำเฉลยพร้อมเหตุผลในการกระทำ ครบสูตรครับ

แต่ถ้าถามว่าแล้วตอนนี้รสชาติดีไหม ก็ต้องตอบเลยว่าดีมากครับ หนังเก่าแต่เก๋าใช้ได้ เพราะได้พลังการแสดงระดับเข้าฝักของ Basil Rathbone ที่เป็นโฮล์มส์แบบซึมไปถึงเนื้อในไปเลยครับ เช่นเดียวกับ Nigel Bruce ที่ตอนนั้นคงตื่นขึ้นมาเป็นหมอวัตสันเลยล่ะมั้ง เล่นกันได้ดีครับ

นอกจากนี้ก็มี Aubrey Mather เจ้าของบทอแลสแตร์ หนึ่งในกลุ่ม “The Good Comrades” ที่มาพร้อมบุคลิกแปลกๆ ที่ช่วยเพิ่มดีกรีความน่าติดตามของเรื่องราวได้เป็นอย่างดีเลยล่ะครับ

แม้จะเป็นสูตรที่ผมดูจนบ่อยแล้วก็เถอะ แต่ตัวหนังเองมีดีให้ติดตามครับ การทิ้งปม เดินเรื่อง รวมถึงบทสรุปที่จัดว่าหักมุมแบบพอดีพอเหมาะ ทำให้โฮล์มส์ภาคนี้เป็นหนึ่งในตอนที่สนุก และเป็นต้นแบบให้สารพัดหนังสืบสวนเดินตาม รวมไปถึงบรรยากาศของปราสาทเก่าๆ ลึกลับทึมๆ ได้อารมณ์ลึกลับเสริมความเยี่ยมอีกหนึ่งชั้น

นี่ก็โฮล์มส์ตอนที่ 10 ของฉบับ Rathbone แล้วนะครับ ยังดีไม่มีตกเลยเนี่ย ขอคารวะทีมงานเลยครับ แล้วก็ผู้กำกับ Roy William Neill เจ้าประจำของหนังชุดนี้ด้วย

สองดาวสามส่วนสี่ดวงครับ

(7.5/10)