การที่ Stephen King มีชื่อเสียงในฐานะนักเขียนนิยายสยองขวัญมาจนถึงทุกวันนี้ ไม่ใช่เพียงเพราะเขาเขียนแล้วสยอง แต่เพราะเขียนแล้วได้รสชาติเฉพาะตัว

ได้น้ำได้เนื้อได้เลือด ไม่เหมือนชาวบ้านที่มักจะมีแต่น้ำกับเลือด ส่วนเนื้อไม่ค่อยมีเท่าไร

ได้ น้ำ ที่ว่าคือ การบอกเล่าให้คนจินตนาการ เชื่อเรื่องราวเป็นตุเป็นตะ เช่น เล่าเรื่องผีก็ทำให้คนเชื่อว่าผีในเรื่องมีจริงๆ แบบนี้เข้าอีหรอบปั้นน้ำให้เป็นตัว

ส่วนที่ว่าได้ เลือด ก็คือได้ความสยอง มีฉากน่ากลัว ตื่นเต้นชวนขนลุก

สองอย่างแรกนักเขียนแนวสยองทั่วไปมักจะเนรมิตให้คนอ่านรู้สึกได้ แต่เจ้า เนื้อ นี่แหละที่น้อยคนนักจะทำได้

เนื้อ คือส่วนที่ว่าด้วยเนื้อหาสาระ มีประเด็นชีวิตสอดแทรกลงไป เช่น เรื่องปัญหาครอบครัว เรื่องความสัมพันธ์ การปรับตัวเป็นต้น

การที่ตัวละครในนิยายของ King มีประเด็นเหล่านี้ทำให้หนังได้เนื้อไปเต็มๆ นั่นคือ ตัวละครดูมีเนื้อหนัง มีชีวิตและยิ่งทำให้คนอ่านเชื่อไปกันใหญ่ว่าเรื่องที่เขากำลังเล่าผ่านตัวอักษรมิใช่เพียงนิยาย

เอกลักษณ์นี้คือจุดเด่นจัดว่าหาตัวจับยากสำหรับนักเขียนนิยายแนวสยอง

แต่ก็น่าเสียดายอีกเหมือนกันที่พอหนังพี่แกมาขึ้นจอใหญ่ทีไร คนทำมักจะจับมาเฉพาะ น้ำกับเลือด ส่วนเนื้อก็มักจะเหลือแค่เค้าโครงเท่านั้น ไม่ได้มาเต็มตัวแบบในนิยาย

จริงๆ ประเด็นใน Silver Bullet ซึ่งสร้างจากนิยายเรื่อง Cycle of the Werewolf คือความสัมพันธ์ระหว่างพี่สาวกับน้องชายที่ห่างเหินกันกับคุณลุงขี้เหล้าอีกคน โดยที่มีเรื่องการสืบหาปริศนามนุษย์หมาป่าเป็นฉากหลัง

ซึ่งแฟนนิยายพี่ King ย่อมทราบดีครับว่านิยายของพี่ท่านแทบทุกเรื่องจะมาอีหรอบนี้แหละ มีความสัมพันธ์ตัวละครมาที่หนึ่ง ส่วนประเด็นสยองจะตามมาทีหลัง หรือไม่ก็สยองผสมดราม่ากันไปในอัตราที่กำลังดี แต่จะไม่พร่องในเรื่องความสัมพันธ์สร้างมิติตัวละครเด็ดขาด

แล้วประเด็นที่เขาชอบนำมาเล่นในนิยายของเขาคือ ประสบการณ์ในวัยเด็กหรือวัยรุ่น วัยแห่งการเรียนรู้และเปลี่ยนแปลง อย่างเรื่อง Christine ที่แม้จะว่าด้วยเรื่องรถผี แต่เอาเขาจริงที่พี่ท่านจะเน้นเรื่องฮอร์โมนวัยรุ่นที่พุ่งพล่านของตัวเอกมากกว่า

หรือนิยายระดับเทพอย่าง IT ก็เน้นเรื่องมิตรภาพ การเติบโต ความเปลี่ยนแปลงจากวัยเด็กสู่วัยผู้ใหญ่เป็นหลักเช่นกัน

แต่เท่าที่ดูๆ เหมือนจะมีแค่เรื่องราวในเรื่องสั้นขนาดยาวเรื่อง The Body ที่ถูกนำมาดัดแปลงเป็นหนังเรื่อง Stand By Me เท่านั้นแหละ ที่ได้เนื้อเรื่องมิติตัวละครมาแบบเต็มๆ เม็ด

พูดแบบนี้คงทราบดีนะครับ Silver Bullet ก็พร่องประเด็น “เนื้อ” จากนิยายไปเหมือนกัน

ตัวหนังก็ว่าด้วยสองพี่น้องครับ เจน (Megan Follows) กับ มาร์ตี้ (Corey Haim) ที่ตีกัน แง่งกันทุกวี่วัน แล้วอยู่มาวันหนึ่งก็มีข่าวครับว่าในเมืองกำลังเกิดคดีประหลาด เมื่อประชากรเริ่มโดนฉีกร่างทีละคน ทำให้ทางนายอำเภอ โจ ฮอลเลอร์ (Terry O’Quinn) พยายามตาหาความจริง ซึ่งสืบไปสืบมาก็ชักจะรู้สึกว่าฆาตกรไม่ใช่คน… แต่เป็นมนุษย์หมาป่าต่างหาก

เมื่ออันตรายคุกคามคนในเมือง และพวกมาร์ตี้ก็ยังเริ่มระแคะระคายแล้วว่า อาจมีใครบางคนในเมืองนั่นแหละที่เป็นมนุษย์หมาป่า อันตรายก็เลยเริ่มคืบคลานมาหาพวกเขาจนได้

ส่วนว่าใครเป็นหมาป่า และเรื่องจะจบอย่างไรก็ลองไปหาคำตอบกันได้นะครับ

เอาล่ะ มาว่ากันทีละส่วน ถ้าเป็นเรื่องของน้ำกับเลือดน่ะ ผมว่าไม่เลวครับ โดยเฉพาะเลือดน่ะ หนังน่ากลัวไม่เลว เลือดก็สาดพอตัว ฉากการฆ่าของเจ้าปีศาจหมาป่าก็น่ากลัวดี กลิ่นอายของหนังจัดว่าไม่เลวสำหรับหนังสยอง แต่ที่พร่องไปเต็มๆ คือเรื่องสัมพันธภาพของพี่น้องครับ ที่หนังเหมือนจะมีการพูดถึง แต่ก็ไม่ได้สื่อเต็มๆ

ระหว่างดูก็รู้สึกตลอดครับว่าหนังมันดูจะมีอะไรมากกว่านี้ น่าจะมีประเด็นมีเนื้อหนังมากกว่านี้ แต่ก็เหมือนว่าคนทำจะคุมหนังให้จำกัดการเล่าเรื่องอยู่ที่ความสยองน่ากลัวเท่านั้นเอง

คนกำกับคือ Daniel Attias ซึ่งนี่คือการกำกับครั้งแรกครับ พอทำปุ๊บพี่ท่านก็บ่ายหน้าไปทำหนังทีวี พวกซีรี่ส์แทน คาดว่าคงเจอฤทธิ์ผู้อำนวยการสร้างหนังเรื่องนี้อย่าง Dino De Laurentiis กุมบังเทียนเต็มที่ เพราะตอนแรกคนกำกับน่ะต้องเป็น Don Coscarelli แห่ง Phantasm ครับ แต่สองคนนี้ดันมีปัญหาความคิดสร้างสรรค์ในการทำหนังต่างกัน
ผู้กำกับเลยกลายเป็นหนังใหม่อย่าง Attias

อย่างน้อยหนังก็ได้บรรยากาศพอสมควรล่ะครับ ดาราก็ไม่เลว ได้ Everett McGill มาเป็นบาทหลวงโลว์ และ Gary Busey มาเป็นลุงเรด สองคนนี้ก็เป็นดาราคุณภาพอยู่แล้วล่ะครับ เล่นได้ลื่นดี ส่วนดาราเด็กก็พอผ่านน่ะ

อะไรๆ ก็ไม่เลวหมดแหละ ยกเว้นบทที่ยังไม่เข้มพอ นี่ขนาดลุง King แกลงมือดัดแปลงจากนิยายเป็นหนังด้วยตัวเองน่ะเนี่ย ดูๆ ไปผมว่าสไตล์เรื่องมันคล้าย Salem’s Lot มากทีเดียว

เป็นอีกหนึ่งหนังจากนิยายพี่ King ที่เหมือนจะดีครับ มีกลิ่นอายดีๆ แทรกอยู่ แต่ก็ยังถ่ายทอดออกมาให้เด่นไม่ได้ มีแต่น้ำกับเลือดตามเคย
ส่วนเนื้อๆ มันก็เหมือนจะมีๆ แต่ก็ไม่ได้อารมณ์ดราม่าอยู่ดี

กระนั้น นี่ก็เป็นหนังเกี่ยวกับหมาป่าที่ไม่เลวครับ

แม้จะยังไม่โดดเด่นก็เถอะ

สองดาวครับ

(6/10)