ผมเชื่อว่าแต่ละคนมีวิธีการดูหนังโรแมนติกต่างกันไปนะครับ บางรายก็อาจจะใช้เลาทั้งวันเอาหนังรักๆ มาดูต่อๆ กัน กะจะให้น้ำตาลในเลือดมันทะลักกันไปเลยก็มี แต่สำหรับผมนะครับ มักจะดูหนังรักซักเรื่องนึงแล้วก็เว้นไปดูหนังแนวอื่นซัก 2 – 3 เรื่อง ก่อนจะเอาหนังรักมาดูอีก เพราะผมเชื่อว่าถ้าหนังโรแมนติกเรื่องนั้นๆ มันแจ๋วจริงล่ะก็ มันก็ไม่จำเป็นจะต้อง Build อารมณ์อะไรมากเลยครับ หนังจะต้องสามารถทำให้คนดูรู้สึกหวานแหววเออออตามไปได้เอง

สำหรับเรื่องนี้นะครับ เคยได้เข้าฉายในโรงบ้านเราด้วยนะครับ (อย่างเงียบเชียบแบบโคตรๆ) เพราะดาราไม่ดังนี่ครับ แล้วหนังยังเป็นสไตล์อังกฤษด้วย ยิ่งขายยากกันไปใหญ่เลยในตลาดบ้านเราน่ะ ผมหามาดูได้นี่ก็บุญแล้วล่ะครับ

หนังเป็นเรื่องของมาร์ซี่ (Janeane Garofalo) เป็นผู้ช่วยของวุฒิสมาชิกที่กำลังลงสมัครรับเลือกตั้ง แล้วเธอก็มีภารกิจจะต้องเดินทางมายังเมืองๆ หนึ่งในไอร์แลนด์ ซึ่งก็พอดีครับ เมืองที่ว่าก็กำลังมีงาน “เทศกาลจับคู่” ด้วย พอเธอก้าวเข้าในเมืองเท่านั้นล่ะครับ ก็มีหนุ่มชื่อ ฌอน (David O’Hara) หมายปองเธอทันที แล้วมิหนำซ้ำยังมีพ่อสื่อประจำเมืองอย่างเดอมอท (Milo O’Shea) มาช่วยอุ้มสมให้อีก ในตอนแรกเธอก็ไม่สนหรอกครับ เพราะมาทำงานน่ะ ไม่ได้มาให้ใครจีบ แต่แล้วไปๆ มาๆ หัวใจของเธอก็เริ่มอ่อนลงจนได้ แล้วจะเป็นไงต่อ ต้องดูครับ

อืมม์ กี่รอบแล้วล่ะครับเนี่ย ยอมรับว่าตกหลุมรักหนังรักสไตล์อังกฤษมาหลายเรื่องแล้ว พวก Notting Hill ก็ดี Four Wedding and A Funeral ล้วนแต่ลงตัวทั้งสิ้น จะเอาฮาเอาหวานเอาอบอุ่นก็ได้ครบหมด และเรื่องที่ผมว่าอยู่นี่ก็เช่นกันครับ

สิ่งหนึ่งทีคาดหวังจากหนังโรแมนติกแบบอังกฤษนั้น ก็คือ ความอบอุ่นครับ บรรยากาศชนบทที่เงียบสงบ ชาวเมืองมีมนุษยสัมพันธ์ พวกนี้ต้องยกนิ้วให้เขาเลยครับ ถ่ายทอดออกมาได้ถึงจริงๆ

อีกอย่าง เท่าที่สังเกตมานั้น ดาราบ้านเขาจะไม่ขายหน้าตานะครับ เขาขายฝีมือกันมากกว่า ทั้ง Garofalo และ O’Hara เป็นคู่ที่เข้ากันมาก ฉากที่ฌอนแอบหอมแก้มมาร์ซี่ตรงหน้าผานั่นทำออกมาได้น่ารักจริงๆ ครับ ผมว่าตัว Garofalo เธอไม่ใช่คนสวยแบบพิมพ์นิยมนะครับ แต่มาเรื่องนี้ เออ เธอดูดี ดูน่ารัก เออ แปลกดีครับ ดูไฉไลมากๆ คือหน้าเธอก็ยังทรงเหมือนหนังเรื่องก่อนๆ นั่นแหละ แต่เรื่องนี้ดูดีอ้ะ มีเสน่ห์เฉยเลย ตอนยิ้มนี่สดใสเอามากๆ ครับ

ดาราอีกรายที่ทำเอาผมตายคาจอก็หนีไม่พ้นลุง Milo O’Shea ในบทพ่อสื่อเดอมอทครับ เจ๋งสุดยอด ทุกฉากที่ออกมาน่ารักด้วย อบอุ่นด้วย เกินร้อยกันไปเลยล่ะ เขาเป็นพ่อสื่อประเภทมั่นใจในตัวเองครับ เชื่อว่าพอจับคู่แล้วก็ชัวร์ล่ะว่าคู่นี้เหมาะแน่ ตรงนี้เลยทำให้เขาลุ้นคู่ของพระนางในเรื่องค่อนข้างมาก (แต่ก็ยอมรับว่าเขามองไม่พลาดจริงๆ ฮะ ดูๆ ไปแล้วคู่นี้เหมาะกันจริงๆ) นี่ถ้าผมทำได้คงยกออสการ์สาขาดาราประกอบชายยอดเยี่ยมให้ไปเลยล่ะ

ยิ่งช่วงท้ายจะมีตอนที่ลุงเขาค่อยๆ เดินมานั่งลงตรงเก้าอี้ประจำ แล้วก็นั่งมองภาพถ่ายคู่ของเหล่าหนุ่มสาวที่เขาสามารถสื่อรักจนทั้งคู่ตกร่องปล่องชิ้นกันนั่นน่ะ มันช่าง โอ้วววววววว น้ำตาจะแตกเอาครับ แล้วตอนท้ายอีกดอกนึง ฉากที่ว่าเนี่ยก็เล่นเอาผมน้ำตาซึมไปอีกรอบครับ โธ่ ลุง จะเล่นดีไปไหนครับ ผมไม่รู้จะชมลุงเป็นภาษาอะไรแล้วนะเนี่ย

ฝีมือการกำกับของ Mark Joffe ถือว่าทำได้ดีครับ แล้วยังมีนักแสดงเยี่ยมๆ ดนตรีเจ๋งๆ ของ John Altman หนังเลยออกมาอบอุ่นและน่ารักแบบสุดๆ ครับ เยี่ยมมากๆ จนไม่รู้จะติตรงไหนดีล่ะครับ

ถ้าอยากดูหนังรักดีๆ ซักเรื่อง นี่ก็เป็นอีกอันที่ไม่อยากให้พลาดครับ มันมีอะไรน่ารักๆ เกี่ยวกับเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ให้เราได้ยิ้มกันในหลายๆ ฉาก พวกฉากงอนง้อหรือออกอารมณ์หึงก็ทำออกมาเจ๋งครับ ไม่หนักไม่เว่อร์เกินไป แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าในชีวิตจริงพอเจอลมหึงแบบนั้นบ้างเราก็คงทำตัวไม่ ถูกเหมือนกันแหละน่า

คอหนังรัก ไม่ควรพลาดครับ

สองดาวครึ่งโดยประมาณไปเลย

(7/10)