เดี๋ยวหาว่าไม่ดูหนังไทยครับ นี่ก็สร้างจากนิยายแนวผีที่โด่งดังของ อ.อรรถจินดา เรื่องราวความรักความแค้นของหลวงนฤบาล บุรีรักษ์ (วินัย ไกรบุตร) ที่มีต่อคนที่แย่งคนรักของเขา คุณหลวงจึงกลับมาไล่ล่าและสร้างความหายนะที่โรงแรมบางละมุง ใครเข้ามาพักก็ต้องมีแต่ตายกับตายครับ

นี่ก็ดัดแปลงเป็นภาพยนตร์และ กำกับโดย อนุกูล จาโรทก ซึ่งขอบอกเลยนะครับว่าค่อนข้างผิดหวังครับ อย่างแรกคือดีกรีความน่ากลัวมันไม่ได้มากมายอะไร คนขวัญอ่อนมากๆ อาจกลัวครับ แต่ถ้าลองว่าเป็นคอสยองแล้ว ผมว่าเฉยอ้ะ การเดินเรื่องก็เรื่อยๆ ออกจะน่าเบื่อด้วยครับเพราะหนังมันยาวไปหน่อย เรื่องราวมันก็ไม่ค่อยเป็นชิ้นเป็นอันเท่าไหร่

และที่ผมไม่เข้าใจคือ ทำไมบทคุณหลวงถึงรับบทโดยพี่วินัย ในแง่ฝีมือของพี่เขานั้นไม่มีปัญหาครับ แต่จริงๆ แล้วบทคุณหลวงน่ะต้องเป็นคนชราไม่ใช่เหรอครับ แล้วทำไมไม่เอาคนแก่จริงๆ มาเล่น ดารายอดฝีมือสูงอายุของบ้านเราก็มีอยู่มากมาย เหตุใดถึงไม่เปิดโอกาสให้พวกท่านได้มาแสดง แต่กลับเลือกที่จะให้นักแสดงหนุ่มมาโปะเมคอัพหนาๆ แทน- นี่ผมยังนึกถึงที่คุณสะอาด เปี่ยมพงศ์สานต์ เคยแสดงไว้ในฉบับละครช่อง 9 อยู่เลยครับ ถือว่าถึงรสกว่าและขลังกว่ากันมาก – เป็นอะไรที่รู้สึกเสียดายครับ

อีกอย่าง โทนสีของหนังมันมืดๆ แบบปวดตาอ้ะคับ จะทำให้มันชัดคมซักหน่อยก็ไม่ได้ นี่ปวดตาจริงๆ นะครับ ถ้าจะมีอะไรที่ผมชอบในเรื่องก็คงจะมีแค่เพลงลีลาศตอนที่คุณหลวงเต้นรำกับคุณ สารภีนั่นแหละฮะ จังหวะเพลงไพเราะกำลังดี ว่าตามจริงคือออกจะสร้างความเร้าใจได้มากกว่าตัวหนังเสียอีก

ครับ หนังยืดเกินไป การนำเสนอปมก็อืดสุดๆ อย่างตอนที่ตัวละครมานั่งคุยสืบหาความจริง บรรยากาศมันยังกะมานั่งคุยถามทุกข์สุขกันมากกว่า ทั้งๆ ที่คุยเรื่องคอขาดบาดตายน่ะนั่น แล้วที่ผมไม่เข้าใจก็คือในเมื่อรู้แล้วว่าที่โรงแรมนั่นมีผีชัวร์ๆ ตายกันไปตั้งหลายศพแล้ว แทนที่จะหนีออกมาดันยังกินยังนอนอยู่ที่นั่นอยู่ได้ บ้าเหรอพี่! ผีนะพี่ อยู่ในโรงแรมไล่บีบคอคนนะพี่ พวกพี่อยู่กันได้ไงครับ นึกว่าเล่นเกมทดสอบความกล้าอยู่หรืออย่างไรกันนี่

ยิ่งไปกว่านั้น รู้ว่าจะสู้กับผี แล้วพระเพรอะอะไรไม่คิดจะห้อยกันเลยเหรอฮะ เฮ่อ

ก็เห็นทีจะต้องบอกว่า ไม่ถึงสองดาวแน่ๆ ครับ

(5/10)