แมตต์ เมอร์ด็อก (Ben Affleck) คือทนายความตาบอดที่ต่อสู้เพื่อความเป็นธรรม และในยามค่ำคืน เขาคือ แดร์เดวิล นักปราบอธรรมของเมือง เขาต้องต่อกรกับ วิลสัน ฟิสก์ (Michael Clarke Duncan) เจ้าพ่อผู้ทรงอิทธิพล ฉายาว่า คิงพิน แล้วเขายังต้องเจอกับ บูลส์อาย (Colin Farrell) จอมวายร้ายเจ้าอารมณ์ผู้บ้าคลั่ง และท้ายที่สุด เขายังพบรักกับอีเลคตร้า (Jennifer Garner) สาวน้อยผู้ไม่กลัวอันตรายอีกด้วย

กับเรื่องนี้ก็สร้างจากตัวการ์ตูนฮีโร่ที่คิดโดย Stan Lee กับ Bill Everett ในปี 1964 แต่ Daredevil นั้นมาดังแบบจริงๆจังๆตอนปี 1979 โดยตอนนั้น Frank Miller ได้เข้ามารับหน้าที่แต่งเรื่อง ซึ่งเขาเพิ่มความหม่นมืด กดดันลงไปมาก จนทำให้ DD ฮิตติดลมบนขึ้นมาในบัดดล (และ Frank Miller ผู้นี้เองที่เป็นคนสร้างความแปลกใหม่ในช่วงเวลาต่อมาให้กับ Batman โดยการสร้าง Batman Year One ขึ้นมา ซึ่งก็คือช่วง 1 ปีแรกที่ บรูซ เวนย์ ตัดสินใจเป็นแบทแมนนั่นเอง)

หนังได้ Mark Steven Johnson ทำหน้าที่กำกับและเขียนบท ซึ่งก็รู้สึกว่าคนจำนวนไม่น้อยที่ไม่ชอบหนังเรื่องนี้ จนส่งผลให้รายได้ไปได้ไม่ไกล (ได้ไป $179 ล้านจากทั่วโลกครับ ในขณะที่ทุนสร้างอยู่ที $78 ล้าน ก็พอโปะทุนแต่ไม่กำไร) ส่วนผมมองว่าหนังก็โอเคอยู่ครับ ดูได้เพลินๆ และมาพร้อมความหม่นมืดตามสไตล์หนังซุเปอร์ฮีโร่ในเงามืด ฉากการต่อสู้ก็ใช้ได้ ที่ผมชอบมากๆคือ จุดอ่อนของซูเปอร์ฮีโร่ ที่หนังแนวนี้ส่วนมากมักจะละเลยหรือไม่ก็ลืมไป แต่กับเรื่องนี้ บูลส์อายตัวร้ายของเรื่องได้เอามาใช้ครับ และทำให้แดร์เดวิลเกือบแย่แน่ะ ซึ่งก็เพิ่มความลุ้นให้หนังได้ประมาณหนึ่ง

Johnson นั้นทำหนังชีวิตมามากครับ จึงทำให้ DD ออกจะหนักไปทางดราม่าอยู่ไม่น้อย แต่ผมว่าก็เข้ากับทางของหนังนะ เพราะ DD เป็นฮีโร่ผู้เดียวดายอีกคนเหมือนกัน เรียกว่าโดยรวมผมไม่ผิดหวังครับ คืออาจไม่ถึงกับชอบสุดๆ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกแย่อะไร ดูได้เพลินดี แต่เสียดายหน่อยกับฉากจบที่ผมว่าง่ายไปหน่อย โดยเฉพาะบทสรุปของคิงพินที่ไม่สาสมกับความเลวของตัวละครนี้เลย

โดยรวมๆ ผมว่าเป็นหนังฮีโร่ที่พอได้ครับ ส่วนหนึ่งอาจเพราะสมัยที่ดูนั้นได้ทีมพากย์ที่ถูกใจด้วย (ทีม CVD น่ะครับ) เพียงแต่ตัวหนังก็ยังดีได้อีกเท่านั้นเอง

สองดาวเกือบครึ่งครับ

(6.5/10)