อีกหนึ่งผลงานกำกับของ พี่มาโนช ของผม หรือ M. Night Shyamalan นั่นแหละ ซึ่งกับเรื่องนี้ก็ยังคงเป็นแนวระทึกขวัญ + ชีวิตตามแนวถนัดของพี่เขา จำได้ว่าตอนนั้นพี่เขาประกาศอยู่นะครับว่าจะทำหนังแนวนี้เป็นเรื่องสุดท้ายแล้ว แต่จนถึงตอนนี้เราก็เห็นๆ กันครับว่ายังไงพี่เขาก็ไปไม่ห่างจากแนวระทึกแบบนี้หรอก – ก็มันทางของเขานี่นะครับ

เนื้อเรื่องคร่าวๆ ก็คือ มีหมู่บ้านอยู่แห่งหนึ่งที่ชาวเมืองนั้นต้องอาศัยอยู่ด้วยความหวาดผวา เพราะว่ากันว่าป่ารอบๆ เมืองมีปีศาจอาศัยอยู่ และมันก็ไม่เป็นมิตรกับชาวบ้านอีกด้วย วันดีคืนดีก็ส่งเสียงมากวนประสาทเล่น แต่หลังๆ ชักเอาใหญ่ครับ เริ่มมีการรุกรานเมืองแห่งนี้มากขึ้น จนในที่สุดคนบางคนก็เริ่มคิดที่จะออกไปนอกป่า เพื่อขอความช่วยเหลือ…

ตอนผมดูรอบแรกนั้นก็ไม่ถึงกับชอบอะไรมากครับ รู้สึกหนังเรื่อยๆ เนือยๆ ช้าๆ ไม่ระทึกดังคาด ดูจบแล้วก็ออกแนวเฉยๆ ด้วยซ้ำ ครั้นพอเอามาดูใหม่ก็รู้สึกโอเคมากขึ้น เหมือนกับรอบแรกเราแอบคาดหวังความระทึกขวัญน่ะครับ พอมันมีความระทึกไม่มากขนาดนั้นก็เลยเฉยๆ และไม่ได้ชายตามองไปที่ส่วนอื่นๆ ของหนังทั้งๆ ที่มันก็ทำออกมาได้โอเคและน่าพอใจอยู่

ประเด็นหลักๆ ของหนังจริงๆ ก็หนีไม่พ้นเรื่องดราม่าน่ะครับ อย่างที่เราจะเห็นว่าช่วงครึ่งแรกหนังมาเน้นที่ความสัมพันธ์ของตัวละครครับ โดยเฉพาะคู่ของลูเชียส (Joaquin Phoenix) และ ไอวี่ (Bryce Dallas Howard) ที่แอบรักกันมานาน แล้วหลังจากนั้นเมื่อหนังดำเนินมาถึงจุดหนึ่ง อารมณ์ของหนังก็เริ่มเปลี่ยนครับ เริ่มจะมาเน้นที่การออกจากป่ามากขึ้น แล้วก็นำมาสู่บทสรุปของหนัง ซึ่งโดยรวมๆ แล้วมันคือหนังดราม่าที่มีความเป็นหนังลึกลับระทึกขวัญสอดแทรกเป็นเครื่องเคียงเท่านั้น ไม่ใช่จานหลัก

พอดูอีกที (ด้วยความไม่คาดหวัง และตระหนักแล้วว่ามันเน้นดราม่า) ก็รู้สึกโอเคขึ้นเยอะครับ มันคือเรื่องของความผูกพันของคนในหมู่บ้าน มันคือความห่วงใยของคนรุ่นก่อนที่พยายามปกป้องคนรุ่นหลัง ซึ่งแน่นอนครับว่าในหนังมันก็มีการหักมุมอยู่ และปมการหักมุมนั้นถือว่าน่าคิดต่อยอดไม่น้อยเหมือนกัน และในแง่ความระทึกขวัญแล้ว หากมองมันในแง่ “เครื่องเคียง” ก็ถือว่าพอเหมาะในแบบของมันน่ะครับ คือระทึกพอประปราย แต่ไม่มากมายเพราะมันไม่ใช่เป้าประสงค์หลักของหนัง

งานโปรดักชั่นดี ดนตรีก็ดี นักแสดงยิ่งโคตรยอด เพราะแต่ละคนนี่ก็วิ่งผ่านเวทีออสการ์กันมาแล้วทั้งนั้น แม้แต่หน้าใหม่ (ณ ขณะนั้น) อย่าง Bryce Dallas Howard นางเอกของเรื่อง ที่แม้จะมือไม่เก๋า แต่การแสดงก็น่าจดจำสุดๆ เรียกได้ว่าเป็นตัวเลือกที่ดีมากครับ (ผมว่าดีกว่า Kirsten Dunst ที่ถูกเลือกมาในตอนแรกซะอีก)

อาจไม่ใช่ผลงานที่ดีที่สุดของพี่มาโนช แต่ผลที่ได้ออกมานับว่าพอเหมาะในแบบของมันครับ พอเหมาะสำหรับหนังดราม่าลึกลับที่แฝงมุมคิดเรื่อง “ความห่วงใยของผู้ใหญ่” และ “ประเด็นอำนาจแห่งความกลัว” ที่น่าสนใจพอสมควร

สองดาวครึ่งครับ

(7/10)