หลงอิ๊จือ (กุ๊ฟง, Ku Feng) คือจอมยุทธที่ทุกคนมองว่าเป็นฝ่ายคุณธรรม แต่จริงๆ แล้วเขานั้นอยู่เบื้องหลังเรื่องชั่วร้ายหลายอย่าง หนึ่งในนั้คือการใส่ความจอมดาบคู่ หลุยลิ (เดวิด เจียง, David Chiang) ว่าเป็นคนปล้นสำนักเหลียนเซิน อีกทั้งยังวางแผนประลองกับหลุยลิเพื่อบีบให้เขาต้องตัดแขนตนเอง ซึ่งพอหลุยลิเสียแขนไปแล้ว เขาก็ผันตัวมาเป็นเสี่ยวเอ้อในร้านของ เถ้าแก่หลี่ (หวังชิงเหอ, Wong Ching Ho)
ภาคแรกประสบความสำเร็จอย่างดี แต่คงไม่มีใครคาดคิดว่าภาคต่อนี้จะประสบความสำเร็จยิ่งกว่า มิหนำซ้ำยังกลายเป็นตำนานบทสำคัญที่เปลี่ยนคำนิยามของ “ตงฟางปุ๋ป้าย” ไปตลอดกาล
อาจารย์ซ่งอู่หยาง (Ku Wen Chung) ได้ส่งให้ลูกศิษย์อย่างจ้าวจื้อหาว (หลอลี่, Lo Lieh) ไปฝึกวิชากับอาจารย์ซุนจินเฟย (Fang Mien) ศิษย์พี่ของอาจารย์ซ่งเพื่อพัฒนาฝีมือก่อนลงแข่งประลองชิงเจ้ายุทธภพ แต่พอเขาเดินทางไปถึงเมืองปลายทาง เขากลับต้องเผชิญกับผู้ทรงอิทธิพลนาม เมิ่งตงซาน (เทียนเฟิง, Tien Feng) และลูกชายจอมวายร้าย เมิ่งเทียนสง (Tung Lam) ที่หมายตาตำแหน่งเจ้ายุทธภพไว้เหมือนกัน
โดยส่วนตัวแล้ว ผมรู้สึกว่าบ้านเรา (โดยเฉพาะระยะหลังๆ นี้) ควรเอาหวงเฟยหงภาคนี้มาดูกันเยอะๆครับ เพราะหนังมันสะท้อนอะไรหลายอย่าง ชวนให้ฉุกคิดในหลายประเด็น
ภาคแรกของหนังกังฟูระดับตำนานครับ
หมื่นทิพ's Review 