
ตอนดูหนังที่ดัดแปลงจากนิยายของ Nicholas Sparks เป็นครั้งแรกเมื่อปี 1999 เรื่อง Message in a Bottle จำได้ว่าเรื่องนั้นดูแล้วก็เรื่อยๆ ยังไม่ถึงกับชอบอะไร… เผลอแป๊บเดียวก็จะ 20 ปีแล้วนะครับ
ตอนดูหนังที่ดัดแปลงจากนิยายของ Nicholas Sparks เป็นครั้งแรกเมื่อปี 1999 เรื่อง Message in a Bottle จำได้ว่าเรื่องนั้นดูแล้วก็เรื่อยๆ ยังไม่ถึงกับชอบอะไร… เผลอแป๊บเดียวก็จะ 20 ปีแล้วนะครับ
จำได้ว่าตอนดู Point Break ภาคต้นฉบับเป็นหนแรก ผมรู้สึกโอเคกับหนัง แต่ยังไม่ถึงกับมากมายอะไร ส่วนหนึ่งอาจเพราะดูตอนยังเด็กน่ะครับ อารมณ์ ความเข้าใจ และอะไรหลายๆ อย่างมันเลยยังไม่ถึงระดับที่จะอินไปกับหนังได้
เข้าไปดูแบบกึ่งรู้กึ่งไม่รู้เกี่ยวกับหนังเรื่องนี้ครับ ที่ว่ารู้คือ รู้ว่า Teresa Palmer แสดง ซึ่งผมก็พร้อมตามไปเชียร์ผลงานเธอเสมอ (555) และก็รู้นิดๆ หน่อยๆ ว่าหนังน่าจะออกแนวไซไฟ เกี่ยวกับเรื่องเวลาอะไรประมาณนั้น
I Am Number Four ทำให้นึกถึง Smallville แล้วผสมด้วย Twilight ซึ่งก็ไม่น่าแปลกล่ะครับ เพราะทีมเขียนบทก็คือ Alfred Gough และ Miles Millar คู่หูผู้สร้าง Smallville นั่นแหละ
Bedtime Stories หนังแฟนตาซีน่ารักดูสนุกสไตล์ Adam Sandler โดยพี่ท่านมารับบท สกีตเตอร์ บรอนสัน ช่างซ่อมบำรุงประจำโรงแรม (ที่จริงๆ แล้วที่ดินผืนนั้นเคยเป็นของพ่อเขา)
โจทย์สำคัญที่หนังเรื่องนี้ต้องตีให้แตกคือ ทำให้คนเชื่อให้ได้ว่าซอมบี้ก็มีหัวใจ และความรักระหว่างซอมบี้กับมนุษย์จะเกิดขึ้นได้
ถือเป็นหนังผีที่ดูแล้วไม่ผิดหวังครับ ดูได้เพลินๆ น่ากลัวพอประมาณ (เชื่อว่าคนที่กลัวความมืดน่าจะกลัวหนักขึ้นหลังดูเรื่องนี้แล้ว) แล้วก็มีเนื้อหาชวนติดตามในระดับหนึ่ง
หนังแฟนตาซีที่น่าจะดูสนุกเมื่อตอนดูตัวอย่างครับ ครั้นพอดูแล้วก็รู้สึกว่าโอเค แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นสนุกน่าจดจำขนาดนั้น
การได้ดูหนังเรื่องนี้เหมือนได้แวะไปเจอเพื่อนเก่ายังไงยังงั้นครับ เพราะอารมณ์ โทนหนัง จังหวะการเล่า และเนื้อหาสาระมันชวนให้นึกถึงหนังสมัยยุค 90 -2000 ขึ้นมาเลย
ผมเชื่อว่าหนังเรื่องนี้ถือเป็นหน […]