ไม่ทันไรหนังชุด Insidious นี่ก็อายุ 10 กว่าปีแล้วนะครับ และนี่คือภาคที่ 5 ครับ
ไม่ทันไรหนังชุด Insidious นี่ก็อายุ 10 กว่าปีแล้วนะครับ และนี่คือภาคที่ 5 ครับ
ไปๆ มาๆ ผมรู้สึกโอเคกับ Annabelle Comes Home มากกว่าที่คิดครับ ตามความรู้สึกเลยคือหนังอาจไม่ได้สนุกเข้าท่าเท่าภาค 2 แต่ก็มีอะไรมากกว่าภาคแรก ซ้ำยังมีอะไรที่น่ารักและน่าจดจำอยู่พอสมควร – บางคนอาจบอกว่า “นี่หนังผีไม่ใช่เหรอ? มีอะไรน่ารักด้วยเหรอ?” คำตอบคือ ใช่ครับ มันมีอยู่
สำหรับ Moonfall นี่ ผมเชื่อว่าหลายคนเป็นเหมือนผมครับ คือไม่ว่าหนังจะเจ๊งแค่ไหน โดนคำวิจารณ์สับโขกสักปานใด แต่ยังไง๊ยังไงก็ต้องขอดูสักครั้งครา
ระหว่างดู The Conjuring: The Devil Made Me Do It ผมถามตัวเองว่าอะไรทำให้ผมชอบ The Conjuring 2 ภาคแรก แล้วคำตอบก็ค่อยๆ ผุดขึ้นมา
เข้าทางผมอีกแล้วครับหนังเรื่องนี้ ประเภทหนังสยองเรื่องสั้นหลายๆ อัน in 1 แบบนี้ มีมาเมื่อไรก็อยากดูทุกที จะดีไม่ดีก็ค่อยว่ากันครับ แต่ยังไงก็ต้องดูเพราะแนวนี้ชอบอยู่แล้ว
จริงๆ นี่ถือเป็นหนังที่ถูกจับตามากที่สุดเรื่องหนึ่งของจักรวาล The Conjuring เลยล่ะครับ เพราะผีแม่ชีปริศนานี่โผล่มาเรียกน้ำย่อยความสยองอย่างได้ผลใน The Conjuring 2 และโผล่แว่บๆ ใน Annabelle: Creation จนทำเอาหลายคนตั้งตารอ
ถือเป็นหนังที่เข้าทางผมเลยครับ เรื่องราวลึกลับหลอนๆ ผสมเรื่องเหนือธรรมชาติเกี่ยวกับอำนาจลี้ลับที่มาพร้อมปริศนา (ว่าตกลงมันคืออะไรกันแน่) แม้ตัวหนังจะไม่ได้สุดยอดก็ตาม แต่ถือว่าดูได้เพลินๆ ไม่ผิดหวังเท่าไรครับ (อาจเพราะลดความคาดหวังไปตั้งแต่ต้นนั่นเอง 555)
ก่อนพบกับรีวิวยาวๆ ตามแบบฉบับ เรามาเจอะเจอรีวิวสั้นๆ กันหน่อยดีไหมครับ เพื่อประหยัดเวลาสำหรับคนที่อยากบริโภครีวิวแบบ Fast Read อ่านปุ๊บตัดสินใจปั๊บได้เลยว่าจะดูไม่ดู ก็ขอเข้าเรื่องแบบตรงประเด็นเลยนะครับ
ดู Insidious: Chapter 2 แล้ว สิ่งที่จดจำได้แบบแม่นยำคือคำว่า Don’t You Dare!!!!!!
ปกติเราจะได้เห็นหนังประเภทสามีไปมีชู้ แล้วชู้ก็ตามราวีครอบครัวของเขา แต่กับ Home Sweet Hell นี่สถานการณ์กลับกันเลยครับ