ระหว่างดู X-Men ภาคนี้ผมก็นึกถึงเรื่องๆ หนึ่งขึ้นมาในหัวครับ… ผมนึกถึงประเด็นที่ว่า “ข่าวๆ หนึ่ง มีรสชาติแตกต่างกันออกไปยามที่ทีวีแต่ละช่องรายงานข่าวนั้นๆ”
X-Men: Dark Phoenix (2019) X-เม็น ดาร์ก ฟีนิกซ์
Interstellar (2014) อินเตอร์สเตลลาร์ ทะยานดาวกู้โลก
ผมไม่มีโอกาสดู Interstellar ในโรง เพิ่งได้ดูวันนี้ครับ ดูจบหนึ่งรอบ ก่อนจะเปิดดูซ้ำอีกหนึ่งรอบเมื่อเวลาผ่านไปประมาณ 2 ชั่วโมง (หลังจากดูรอบแรกจบ)
The Huntsman: Winter’s War (2016) พรานป่าและราชินีน้ำแข็ง
สำหรับผมแล้ว ภาคแรกถือว่าเรื่อยๆ ครับ คือดูได้เรื่อยๆ แต่ไม่ได้ถึงกับติดใจโปรดปรานอะไร แม้ผมจะชอบหนังแฟนตาซีประมาณนี้และหลายอย่างในหนังจะดูไม่เลว และให้ความบันเทิงได้ระดับหนึ่งก็ตาม แต่โดยรวมแล้วหนังยังจับใจขนาดนั้น
The Martian (2015) เดอะ มาร์เชี่ยน กู้ตาย 140 ล้านไมล์
The Martian ไม่ใช่หนังแอ็กชันเร้าระทึกครับ ต้องบอกก่อนเลยเพื่อปรับความคาดหวัง แล้วมันก็ไม่ใช่หนังไซไฟล้ำจินตนาการแบบ Interstellar ด้วย
Miss Sloane (2016) มิสสโลน เธอโลกทึ่ง
หนังจับเอาอีกมุมของโลกการเมืองมานำเสนอครับ นั่นคือโลกของ ล็อบบี้ยิสต์ (Lobbyist) ผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จมากมายในโลกแห่งการเมืองอันแสนซับซ้อน
Crimson Peak (2015) ปราสาทสีเลือด
หนังบ้านผีสิงย้อนยุคและหนักไปทาง Art เรื่องนี้อาจไม่ตอบโจทย์ในแง่ความสยองนะครับ แต่ถ้ามองในฐานะหนังลึกลับภาพสวยล่ะก็ ถือว่าหนังน่าพอใจไม่น้อยเหมือนกัน
หมื่นทิพ's Review 