การย้อนรอยตำนานแห่งฅนเหล็กยังไม่จบครับ หลังจากคราวก่อน (ซึ่งนานมากๆ) ผมขุดเอาตำนานการสร้างที่กว่าจะได้ออกมาเป็นเรื่องเป็นราวนั้น James Cameron เองก็ต้องฟันผ่าอุปสรรคขวากหนามหลายประการ (โดยเฉพาะการไฟท์กับผู้สร้างรายใหญ่อย่าง John Daly แห่งบริษัทเฮมเดล) แต่ด้วยความดีก็ทำให้ภาคแรกได้รับกระแสในระดับที่เรียกได้ว่าประสบความสำเร็จอย่างสวยงาม และยังได้รับการยกย่องมาจนปัจจุบัน
Assault on Wall Street ถือเป็นหนังที่โดนบ่นน้อยที่สุดเรื่องหนึ่งของผู้กำกับ Uwe Boll (Alone in the Dark, House of the Dead และ In the Name of the King: A Dungeon Siege Tale) ผมก็เลยอยากลองดูล่ะครับว่าผลจะออกมาเป็นยังไง
ดูหนังเรื่องนี้แล้วหลายอารมณ์มันมาผสมกัน เหมือนตัวหนังนั่นแหละครับ มีหลายอย่างปนเป ทั้งที่เข้าท่าและยังไม่เข้าที่ แต่ถ้าไม่คิดอะไรมาก ก็จัดเป็นหนังบู๊คู่หูคู่ฮาที่ดูได้แบบเพลินๆ แต่ถ้าเติมอะไรลงไปอีกนิด จัดอะไรให้หนักขึ้น (หรือเบาลง) อีกหน่อย น่าจะเป็นหนังอร่อยที่มีภาคต่อตามออกมาได้ไม่ยาก
ระหว่างดูหนังเรื่องนี้ผมเกิดคำถามครับ ว่าผมดูหนังสยองมากจนเห็นหนังเรื่องนี้เป็นแค่หนังเกรดบี หรือตัวหนังเองมันทำออกมาในระดับหนังเกรดบีกันแน่
เด็กวัยรุ่นจำนวนไม่น้อย มีคำถามหนึ่งโผล่ขึ้นมาในสมอง ยามที่อารมณ์แปรปรวนหนักๆ หรือไม่ก็ยามที่เกิดเรื่องขัดใจกับพ่อแม่… สงสัยว่าพ่อแม่รักเราจริงหรือเปล่า?
Pet Sematary II ภาคต่อที่ยังคงกำกับโดย Mary Lambert แต่ตัวหนังกลับอ่อนลงแบบคนละเรื่องเลยครับ
หมื่นทิพ's Review 