ถ้าความเข้าใจไม่คลาดเคลื่อน ผมว่าเรื่องนี้นี่แหละเป็นหนังเปิดโลกเรื่องสำคัญสำหรับผม
ถ้าความเข้าใจไม่คลาดเคลื่อน ผมว่าเรื่องนี้นี่แหละเป็นหนังเปิดโลกเรื่องสำคัญสำหรับผม
หนังฮาที่อาจไม่ได้เหมาะสำหรับทุกคนน่ะนะครับ แต่บอกได้เลยว่าถ้าท่านโดนกับสไตล์ของ Woody Allen ล่ะก็ เรื่องนี้จัดว่าห้ามพลาเดกันเลยทีเดียว
ผมเคยดูหนังเรื่องนี้รอบแรกเมื่อ พ.ศ. 2543 ซึ่งรอบนั้นผมรู้สึกเฉยๆ และมองว่าหนังไม่สนุกสักเท่าไหร่
ผมทำใจไว้ล่วงหน้าครับว่าตามสไตล์หนังภาคต่อแล้ว เป็นเรื่องธรรมดาหากมันจะดร็อปลง ไม่โอเคเท่าภาคแรก ซึ่งสำหรับเรื่องนี้ตอนต้นและตอนกลางก็เหมือนจะดร็อปลงไปบ้างจริงๆ ครับ แต่หนังมาโกยคะแนนได้เยอะในฉากไคลแม็กซ์ตอนท้าย
อารมณ์ตอนดู Finding Dory นี่เหมือนกับดู The Dark Knight หรือ Star Trek เลยครับ คือมันเดินเรื่องแบบห้อตะบึงควบไปข้างหน้าชนิดที่แทบจะไม่มีนาทีให้หยุดหายใจกันเลย
ผมเคยดู Book Club แล้วรอบนึงครับ ซึ่งผมชอบนะ คืออาจจะไม่ได้ถึงกับชอบมากๆ แต่หนังมันกำลังดีน่ะครับ เนื้อเรื่องอาจจะดูเบาๆ ไม่หนักมาก แต่ในแง่การแสดงแล้วถือว่ายอดเยี่ยมเพราะ 4 ดารานำนี่ล้วนเป็นระดับลายคราม แต่ละคนนี่ถ้าไม่ได้ออสการ์อย่างน้อยก็ต้องได้เข้าชิง เล่นเรื่องไหนลื่นไหลเรื่องนั้นอยู่แล้ว ไว้ใจได้เสมอ
Something’s Gotta Give หนังรักวัยดึกผลงานกำกับและเขียนบทโดย Nancy Meyers ที่สมัยนั้นกำลังดังต่อเนื่องมาจาก The Parent Trap และ What Women Want ซึ่งเรื่องนี้ก็ถือว่าดูเพลินครับ เพลินด้วยลีลาของดาราคู่หลัก ทั้ง Jack Nicholson และ Diane Keaton ที่ถือเป็นพลังสำคัญของหนังก็ว่าได้
ในบรรดาผู้กำกับรุ่นเก๋าทั้งหลาย รายที่ผมติดอกติดใจ ชอบดูหนังของแกประจำก็ต้องมีชื่อ ลุง Woody Allen ติดอยู่อันดับต้นๆ แน่นอน
ปี 1950 มีหนังเรื่อง Father of The Bride ออกมา ใช่ครับ หนังเรื่อง Father of the Bride ปี 1991 ก็เป็นฉบับรีเมค และในปี 1951 มีหนังเรื่อง Father’s Little Dividend ออกมา ใช่อีกแล้วครับ มันคือภาค 2 ของ Father ปี 50 นั่นแหละ แต่กับภาค 2 ที่ผมกำลังจะพูดถึงนี้ไม่ใช่งานรีเมค Father’s Little Dividend หรอกนะครับ แต่เป็นภาคต่อจาก Father ปี 90 น่ะ
แล้วหนังเรื่องนี้ก็มาถึง หนังที่ผมที่ชอบที่สุดในบรรดาหนังที่ลุง Steve Martin แกแสดงมา… ไม่ใช่สิ …. ต้องบอกว่า นี่เป็นหนังที่ผมชอบที่สุดเท่าที่ผมเคยดูหนังมา!!!!!!