สารภาพว่าตอนแรกก็แอบกลัวเหมือนกันครับว่าเรื่องนี้จะไปเน้นที่การโชว์หุ่นของพระเอกเป็นหลักจนลืมประเด็นอื่นๆ แบบเดียวกับ The Merry Gentlemen หรือเปล่า ซึ่งในเรื่องนี้พระเอก Dustin Milligan ก็ได้โชว์หุ่นเยอะอยู่นั่นแหละครับ แต่ยังดีที่หนังมีจุดโอเคอื่นๆ มาถ่วงดุล ทำให้หนังพอจะมีอะไรให้พูดถึงบ้าง
ภาคแรกผมจัดว่าชอบครับ ความสนุกของหนังต้องยกให้การเข้าคู่กันที่ลงตัวพอเหมาะระหว่างผู้ใหญ่ร่างบึ้กอย่าง Dave Bautista (ในบท เจเจ) กับหนูน้อยจอมแสบ (แต่ไม่แก่แดด) อย่าง Chloe Coleman (ในบทโซฟี) ที่พวกเขาเล่นเข้าคู่กันได้เหมาะ มีความน่ารักในระดับพอดี ยิ่งช่วงท้ายของภาคแรกตอนที่เจเจทุ่มชีวิตเกินร้อยออกไปช่วยโซฟีนี่เป็นอะไรที่ได้ใจมาก – สื่อถึงความผูกพันและห่วงใยระหว่างตัวละครได้ดี
ภาคนี้เชร็คตกหลุมพรางของรัมเพอร์สติลส์กินจอมเจ้าเล่ห์ครับ ทำให้เส้นชีวิตของเขาต้องเปลี่ยนไป กลายเป็นว่าเขาไม่ได้เป็นเพื่อนกับเจ้าลาด็องกี้ ไม่ได้ครองรักกับฟิโอน่า ทำให้เชร็คต้องหาทางแก้ไขเพื่อให้ทุกสิ่งกลับคืนมาเหมือนเดิม
หนนี้แลร์รี่ เดลี่ย์ (Ben Stiller) ต้องไปผจญภัยที่สมิธโซเนียนครับ ประมาณว่าแผ่นศิลาวิเศษถูกนำไปที่นั่น ส่งผลให้สารพัดหุ่นในพิพิธภัณฑ์ตื่นขึ้นมา และหนึ่งในนั้นก็คือ คาห์มุนราห์ (Hank Azaria) องค์ชายจอมวายร้ายพี่ชายของอัคเมนราห์ (Rami Malek) และเขาก็มีแผนจะเรียกกองกำลังจากต่างมิติมาถล่มโลก
Hot Tub Time Machine 2 เป็นภาคต่อที่ดาราหลักๆ มากันครบ ยกเว้น John Cusack ที่ไม่ได้มาร่วมจอด้วย (จริงๆ เขามาโผล่รับเชิญเล็กๆ แต่ฉากนั้นถูกตัดออกไป)
เป็นหนึ่งในหนังที่ผมสนใจตั้งแต่ทราบพล็อตเรื่องครับ และยิ่งได้ Anna Kendrick มานำแสดงอีกก็ยิ่งน่าสนใจไปกันใหญ่ แม้ตัวอย่างจะออกมาแบบเรื่อยๆ ไม่ได้มีพลังดึงดูดแบบเต็มๆ ก็ตาม
ตอนได้ข่าวว่า Tate Taylor แห่ง The Help จะมากำกับเรื่องชีวิตของเจมส์ บราวน์ เจ้าของฉายาเจ้าพ่อแห่งเพลงโซล (Godfather of Soul) ความสนใจก็ไหลมาเทมาทีเดียวครับ เพราะ Taylor ทำ The Help ไว้ดีมากๆ
หนังเรื่องนี้เข้าอีหรอบเขียนง่าย ไม่ต้องยาวแต่ได้ใจความครับ
“ช่างกล้า ทำไปได้ ไม่อายฟ้าดิน” น่าจะจำกัดความหนังฮาสติแตกเรื่องนี้ได้ดีที่สุดครับ
หมื่นทิพ's Review 