นี่คือนิยายที่สร้างเป็นหนังเรื่อง “อาถรรพ์หมายเลข 6” ที่โด่งดังเมื่อหลายสิบปีก่อนครับ ภาพที่นำมาลงนั้นด้านซ้ายคือปกนิยายฉบับแปลเวอร์ชั่นปัจจุบันครับ
นี่คือนิยายที่สร้างเป็นหนังเรื่อง “อาถรรพ์หมายเลข 6” ที่โด่งดังเมื่อหลายสิบปีก่อนครับ ภาพที่นำมาลงนั้นด้านซ้ายคือปกนิยายฉบับแปลเวอร์ชั่นปัจจุบันครับ
ครับ หัวชักเริ่มเล่น พอนึกถึงงานเขียนของ Dean Koontz มาซักเล่มหนึ่งแล้ว ผลงานเรื่องอื่นๆ ของเขามันจะค่อยๆ ทะยอยกันออกมาเดินพาเหรดในหัวครับ เพราะแนวทางของ Koontz ค่อนข้างใกล้กัน สถานการณ์กดดันเหมือนกัน เปิดเรื่องมานิ่งๆ ก่อนจะสร้างความฉงนให้คนอ่านให้อยากตามไปหาคำตอบว่าเรื่องเมื่อตอนต้นมันคือนรกอะไรกันแน่
เอาล่ะครับผมพูดถึง Stephen King ไปบ้างแล้วเน้อะ ก็มาถึงเขาบ้างล่ะครับ Dean Koontz รายนี้ก็เขียนนิยายได้เจ๋งแจ๋วไม่ใช่ย่อยครับ แนวของ Koontz ก็มาทางใกล้ๆ กับ King เพียงแต่ King จะค่อนข้างไปทางสยองมากกว่าแล้วก็เน้นอะไรที่แหวกๆ ส่วน Koontz จะไปในเชิงระทึกขวัญมากกว่าครับ และเรื่องของ Koontz แม้จะแหวกบ้างก็ตาม แต่ความหวือหวาอาจจะไม่มากมายเท่า King ครับ
เขียนถึงหนังสือสยองมาหลายเจ้า แล้วก็อ้างอิงชื่อของท่านผู้นี้ครับ เจ้าของผลงานแนวสยองที่มีชื่อสุดๆ อย่างพี่ King ก็พูดถึงแกไปหลายรอบแต่ก็ไม่เอาผลงานแกมาพูดถึงซะที วันนี้เลยเอาซะหน่อยกับงานนิยายเรื่องยาวเรื่องที่ 2 ของเขา Salem’s Lot
คอเรื่องลึกลับแนวบ้านผีสิงคงรู้จักตำนานอาถรรพ์ของบ้านหลังนี้ดีนะครับผม กับเรื่องราวที่ว่ากันว่าเกิดขึ้นจริงของบ้านผีสิงแห่งอมิตี้วิลล์
อ้ะ อ้ะ เห็นหน้าปกดูหน่อมแน้มอย่านึกว่าเป็นหนังสือสอนวิชาวาดเขียนล่ะครับ เพราะมันคือนิยายแนวสยองต่างหากล่ะครับ
มาดูหนังเบาๆ ที่คลายเครียดได้แหงแซะกันดีกว่านะครับ แนวคิดก็เข้าท่าไม่เลวเอาเรื่องปิงปองมาสานต่อเป็นเรื่อง
วันก่อนเดชะกรรมมากเลยครับ เขียนถึงหนังล้อเลียนที่ผมชอบอย่าง Wrongfully Accused แล้วดันกดผิดพลาดที่พิมพ์ไว้ยาวหายไปหมดเลย เศร้า วันนี้เลยพิมพ์หนังล้อเลียนเหมือนกัน แต่ไม่ได้ชอบอะไรนักหนาดีกว่า พิมพ์รีวิวหนังแบบตั้งใจทีไรเป็นอันหายทุกที
หนังเก่าเล่ายี่ห้ออีกเรื่อง ไม่รู้ทำไมเวลาผมนึกถึงนึกเรื่องนี้ผมมักนึกไปถึงหนังเรื่อง The Guardian ทุกที คงเพราะสไตล์มันคล้ายกันน่ะครับ เนื้อหามันว่าด้วยผู้หญิงลึกลับที่มายังครอบครัวเล็กๆ เพื่อทำให้เกิดเรื่องสยองขวัญ
ข้อดีอย่างหนึ่งของการเขียนถึงหนังที่ดูแล้วอยากจะบอกว่าไม่ได้สนุกอะไรมากมาย คือ ไม่ต้องร่ายยาวแบบรักพี่เสียดายน้อง