ถัดมานะครับผมก็จะพูดถึง Sherlock Holmes ฉบับปี 1922 ที่นำแสดงโดย John Barrymore แล้วก็ได้ Roland Young มาเป็น ดร. วัตสัน ซึ่งเรื่องราวนั้นเล่าถึงแผนการร้ายของศาสตราจารย์มอริอาตี้ (Gustav von Seyffertitz) นโปเลียนแห่งอาชญากรรมที่มีแผนร้ายระดับสูง ส่วนโฮล์มส์ในตอนนั้นก็ยังเป็นนักศึกษาครับ ดร. วัตสันก็ยังหนุ่มๆ
วันนี้มีโอกาสผมเลยหาหนังเก่าๆ ขาวดำมาดูนะครับ เรื่องที่ค้นหามาก็คือหนัง Sherlock Holmes เวอร์ชั่นเก่าเลยครับ จนอาจจะเรียกได้ว่าเป็นโฮล์มส์เรื่องแรก (หรือแรกๆ) ในประวัติศาสตร์ภาพยนตร์
ภาคที่ 3 ของหนังชุด Shaft ครับ โดยหนนี้ยอดนักสืบจอห์น แชฟท์ (Richard Roundtree) ถูกว่าจ้างให้ตามรอยขบวนการค้าทาสผิวดำที่กำลังก่อการฮึกเหิม นอกจากพวกมันจะค้าทาสแบบไม่เกรงกลัวกฎหมายแล้ว มันยังฆ่าปิดปากทุกคนที่เข้าไปสืบหาหลักฐานในการเอาผิดพวกมัน
พูดถึง Death Note แล้วไม่เอี่ยวถึง L: Change the World ก็คงกระไรน่ะนะครับ
คงไม่มีอะไรพูดถึงมากสำหรับ Death Note: The Last Name ที่ยังถือว่าดูสนุก แต่อาจไม่ลงตัวเท่าภาคแรก ส่วนหนึ่งเพราะต้องเล่ารายละเอียดทั้งหมดให้จบใน 2 ชั่วโมงกว่าๆ ซึ่งถือว่ายากใช่ย่อย แต่เท่าที่ทำออกมาก็นับว่าน่าพอใจครับ
Death Note เป็นหนังที่ดัดแปลงจากการ์ตูนได้ Work ดีครับ ดูสนุก น่าติดตาม และเข้มข้นน่าจดจำ
หยิบหนังเฮียเฉินหลงเรื่อง Mr. Nice Guy มาเสพโดยหวังความบันเทิง ผลที่ได้ก็นับว่าตรงตามที่หวังครับ
จำได้ว่ารอบแรกที่ดู City Hunter ฉบับเฮียเฉินหลงเป็นซาเอบะ เรียวนั้น มันมีอารมณ์ค้านนิดๆ เพราะหน่วยก้านและจมูกบานๆ ของเฮียเขามันไม่ใช่ซาเอบะสักเท่าไร
ความลับนางมารร้าย มีองค์ประกอบเข้าท่าหลายอย่าง ตั้งแต่การแสดงที่เด่นเอาเรื่องของอาเล็ก ธีรเดช, ความกวนยวนๆ ของพี่ยัด เฟ็ดเฟ่, รัศมีของคุณเพ็ญพักตร์ที่สามารถขโมยซีนได้ทุกรอบที่ปรากฏตัว และความน่ารักในหลายวาระของมิน พีชญา (เช่น ฉากท้ายเรื่อง เป็นต้น)
ในฐานะที่ตามดูหนังพี่ต้อม ยุทธเลิศมาสิบกว่าปี ความรู้สึกหนึ่งที่เกิดเสมอยามดูหนังของพี่เขาคือ หนังมักจะมีจุดโดนๆ ในช่วงต้น พอมาถึงกลางเรื่องก็มักจะมีจุดที่ทำให้รู้สึกแย้งในใจเล็กๆ หรือรู้สึกว่า “มันไม่ใช่แฮะ”
หมื่นทิพ's Review 