ภาคแรกถือว่าทำได้ดี ภาคสองก็โอเคกว่าที่คิด ครั้นมาดูภาค 3 ผมก็เผื่อใจไม่คาดหวังตามสูตรครับ เผื่อความโอเคมันจะลดลงตามจำนวนภาค แต่ที่ไหนได้ ภาคนี้ก็ใช้ได้อีกเหมือนกัน ถือว่าพอฟัดพอเหวี่ยงกับภาค 2 เลย
มีคนร้ายวางระเบิดไว้บนรถด่วนชินคันเซ็น ขบวนฮายาบุสะหมายเลข 60 โดยมันขู่ว่าหากรถวิ่งด้วยความเร็วต่ำกว่า 100 กิโลเมตรต่อชั่วโมงเมื่อไร ระเบิดจะถูกจุดชนวนทันที และมันยังยื่นข้อเรียกร้องเป็นเงินหนึ่งแสนล้านเยนเป็นค่าไถ่สำหรับชีวิตทุกคนบนรถด่วนขบวนนี้ – เรื่องที่เหลือไปดูกันต่อในหนังนะครับ
ก่อนดูนี่ไม่คาดหวังอะไรเลยครับ เพราะรู้ว่าเป็นหนังภาคต่อแบบทำลงทีวีก่อนจะออกแผ่นในเวลาต่อมา แล้วก็ทำหลังจากภาคแรกตั้ง 14 ปีแน่ะ
ทอม แฮร์ริส (Gerard Butler) สายลับ CIA ที่กำลังปฏิบัติภารกิจอยู่ในอัฟกานิสถาน จำต้องหนีไปยังกันดาฮาร์หลังจากเขาถูกเปิดเผยฐานะ โดยเขาต้องพา โม (Navid Negahban) ล่ามที่ร่วมงานกับเขาหนีไปด้วยกัน แต่มันไม่ใช่ของง่ายครับเพราะมีคนตามล่าพวกเขาเพียบไปหมด
นี่คือหนังที่ผมจะเอามาดูเสมอก่อนดู JFK ของ Oliver Stone ครับ เพราะรู้สึกเหมือนมันเป็นภาคก่อนหน้า เป็นการบอกเล่าเรื่องราวช่วงก่อนที่จอห์น เอฟ เคนเนดี้จะถูกลอบสังหาร
ยอมรับว่าถูกใจเรื่องนี้แบบคาดไม่ถึง โดยเฉพาะลีลาตลกร้ายแสบสันต์ที่เสียดสีอะไรต่อมิอะไรตลอดทั้งเรื่อง อีกทั้งบทสนทนาแบบโบ๊ะบ๊ะที่เข้ากับสไตล์การพากย์ของทีมพันธมิตรเป็นที่สุด
ผมจัดเรื่องนี้ไป 2 รอบ ไม่ใช่เพราะชอบอะไรมากมายหรอกครับ แต่ดูเพื่อเอามันส์ อยากดูกระบวนท่าหนึ่งรุมแสนเอาความสะใจ ซึ่งผมว่ามันก็ตอบโจทย์บันเทิงพอได้อยู่เหมือนกัน
Jason Statham รับบทโจอี้ อดีตทหารมือพระกาฬที่บอบช้ำจากสงคราม ตอนนี้เขาอาศัยอยู่ในลอนดอนและกำลังพยายามกอบรวมตัวตนที่แตกสลาย เขาได้รู้จกกับซิสเตอร์คริสติน่า (Agata Buzek) แม่ชีในงามที่คอยแจกอาหารให้กับผู้ยากไร้ และเมื่ออิซาเบล (Victoria Bewick) เพื่อนของเขาหายตัวไป เขาก็เลยพยายามสืบหาความจริง
ส่วนตัวมองว่าถ้าหนังจบลงในภาค 7 น่าจะเป็นอะไรที่พอดีและสวยงามครับ แต่ในเมื่อเขาทำออกมาเราก็มีหน้าที่ตามดูไปน่ะนะครับ นี่ก็ไปเข้าไป 10 ภาคแล้ว ไหนจะภาคแยกอีก แล้วก็รอดูภาค 11 กันต่อไปเพราะหนังจบแบบทิ้งท้ายให้เราตามดูต่ออีก
เรื่องนี้มีดีคืองานถ่ายภาพที่สวยเอาเรื่องครับ โดยฉากหลังตามเนื้อหาจะเป็นยุคหิน เราก็จะได้เห็นที่ราบ ป่าเขา หรือชะง่อนหินต่างๆ ซึ่งคนชอบดูงานภาพอย่างผมก็โอเคในจุดนี้อยู่พอประมาณ อันนี้เป็นฝีมือของ Ben Fordesman ซึ่งผมว่างานภาพนี่แหละคือจุดที่เด่นสุด
หมื่นทิพ's Review 