ชื่ออิตาลีคือ Non si sevizia un paperino นะครับ กับหนังลึกลับระทึกขวัญของอิตาลีครับ กำกับโดย Lucio Fulci ผู้กำกับระดับตำนานอีกคนของแดนสปาเก็ตตี้ พี่ท่านขึ้นชื่อด้านการทำหนังสยองน่ะครับ อย่างหนังชุด Zombie ที่แตกหน่อต่อยอดไปจาก Dawn of the Dead ของ George A. Romero นั้นก็ดังด้วยมือเขานี่แหละ
เวอร์จิเนีย ดัคซี่ (Jennifer O’Neill) เกิดภาพนิมิตขณะขับรถว่ามีโครงกระดูกถูกซ่อนอยู่ที่กำแพงบ้านของสามีเธอ และเมื่อเธอลองไปค้น เธอก็พบโครงกระดูกนั้นจริงๆ และนั่นคือจุดเริ่มต้นของการค้นหาว่าโครงกระดูกนั้นมาจากไหน และใครคือฆาตกรสังหารคนผู้นี้
ดูจบแล้วคิดออกมา 2 อย่างโดยประมาณครับ อย่างแรกคือหนังจัดว่าดูสนุกมากกว่าที่คิดไว้ เดินเรื่องลื่นไหล ตัวละครมีเสน่ห์ ดาราก็สวมทบได้ลงล็อค และแทรกอารมณ์ขันลงไปแบบพอเหมาะสุดๆ
ตอนนี้ไม่รู้ว่าผมเริ่มอิ่มตัวกับหนัง Hollywood – เป็นเพราะหนัง Hollywood เองเริ่มย่ำอยู่กับที่ – หรือเพราะมันกำลังเดินไปในทางทิศทางที่เราไม่คุ้น (จนเด็กยุค 90 อย่างผมเริ่มไม่ชินกับมัน) กันแน่ แต่ที่แน่ๆ คือความรู้สึกเหล่านั้น มันทำให้ผมหันไปหาหนังแนวอื่น สัญชาติอื่น สไตล์อื่นมากขึ้น
หนังมีอีกชื่อหนึ่งว่า Night Creatures นะครับ กับหนังซ่อนเงื่อนจากค่าย Hammer Films เรื่องเริ่มในศตวรรษที่ 18 เมื่อมีข่าวลือว่ามีกองทัพปีศาจที่นำโดยกัปตัน นาธาเนียล เคล็ก โจรสลัดปีศาจในตำนานปรากฏในหมู่บ้านแห่งหนึ่งในอังกฤษ ทำให้ทางการส่งกัปตัน คอลเลียร์ (Patrick Allen) มาเพื่อสืบหาความจริง
อีกหนึ่งงานแสดงของ Peter Cushing ที่เป็นแนวสยองนั่นแหละครับ แต่มี Gimmick น่าสนใจ ประมาณว่าตอนเปิดเรื่องจะมีการเกริ่นกับคนดูว่านี่คือหนังสืบหาว่าใครคือ “มนุษย์หมาป่า” ที่คอยฆ่าคนในเรื่อง โดยตอนใกล้จบจะมีการให้เวลาคนดู 30 วินาที เพื่อให้ทายว่าใครคือตัวร้าย
อีกหนึ่งรักโรแมนติกผสมเบาสมองที่ทำออกมาโดยมีวันคริสต์มาสเป็นฉากหลัง แต่สัดส่วนของหนังจะเน้นไปที่เรื่องรักๆ มากกว่าครับ ไม่ได้เน้นเรื่องสาระคุณค่าแห่งวันคริสต์มาส แม้จะมีประเด็นเรื่องครอบครัวผสมอยู่ก็ตาม
Dead Again เป็นหนังแนวสืบสวนซ่อนเงื่อนที่เอาเรื่องการระลึกชาติมาผสมบอกเล่าได้อย่างลงตัวมากเรื่องหนึ่ง
หนังเรื่อง The People Under the Stairs ถือกำเนิดหลังจาก Wes Craven (แห่ง A Nightmare on Elm Street และ Scream) ได้อ่านข่าวแปลกๆ บนหนังสือพิมพ์ นั่นคือมีขโมยบุกเข้าไปงัดแงะบ้านหลังหนึ่ง จากนั้นก็มีคนแจ้งความ
เอ็มม่า โบรดี้ (Madeleine Stowe) คือสาวสวยที่ต้องอยู่ในโลกแห่งความมืดมากว่า 20 ปี ใช่ครับ เธอตาบอด และเธอใช้ชีวิตแบบนั้นจนชิน แต่แล้ววันหนึ่งเธอก็ได้รับดวงตาคู่ใหม่ ทำให้เธอมองเห็นอีกครั้ง แต่เธอก็ประสบปัญหาประการหนึ่ง นั่นคือบางครั้งเธอจะไม่สามารถจำสิ่งที่เธอเห็นได้ ต้องรอไปสักพักหรือไม่ก็นั่งระลึกหลายวันกว่าเธอจะจำได้
หมื่นทิพ's Review 