จะว่าไปแล้ว Interceptor ก็คือหนังที่เอาสูตรสำเร็จสไตล์ Die Hard มาปรุงใหม่อีกรอบครับ (ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นรอบที่เท่าไรแล้ว) นั่นคือมีผู้ก่อการร้ายอะไรสักอย่าง บุกยึดอะไรสักอย่าง เพื่อทำอะไรสักอย่าง (ที่ไม่เป็นผลดีต่อผู้คน) แล้วก็จะต้องมีตัวเอกเก่งๆ สักคนหาทางทำอะไรสักอย่าง เพื่อต่อสู้ขัดขวางไม่ให้พวกมันทำได้ดั่งใจ
Don’t Breathe 2 ภาคต่อที่กะแล้วว่ายังไงก็ต้องเกิดขึ้น ลองว่าภาคแรกทำออกมาดี และรายได้ยังการันตีตั้ง $157 ล้านจากทั่วโลก (ส่วนทุนอยู่ที่ประมาณ $9.9 ล้าน) แบบนี้ภาคต่อย่อมต้องมาครับ
หลังดู Venom: Let There Be Carnage จบ ก็นิยามหนังได้แบบสั้น ง่ายและได้ใจความว่า “ดูเอามันส์ล้วนๆ” ครับ (เนื้อหาในรีวิวชิ้นนี้อาจมีสิ่งที่เรียกว่า “สปอยล์” สำหรับบางคนนะครับ หากไม่อยากทราบก็ไม่ควรอ่านต่อครับ รู้แค่นี้พอว่า “หนังดูเอามันส์ล้วนๆ”)
ผมพบว่าในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ผมมีโอกาสได้ดู Venom หลายหนมากๆ ประมาณว่าเปิดทีวี-เคเบิ้ลก็มักจะเจอ หรือตอนไปแวะเวียนเยี่ยมเยียนใคร ก็จะพบว่าทีวีที่บ้านนั้นจะต้องมี Venom อยู่ในจอเสมอ แล้วผมก็มักจะมีโอกาสได้ดูจนจบทุกทีไป
เป็นอีกครั้งที่ความไม่คาดหวังหอบผมให้ผ่านหนัง Resident Evil: Welcome to Raccoon City มาได้โดยสวัสดิภาพครับ
ภาคแรกทำเงินทั่วโลกไปกว่า $155 ล้าน จากทุนเพียง $9 ล้าน กำไรสวยงามขนาดนี้ไม่มีภาคต่อก็แปลกล่ะครับ
The Lost City เรื่องนี้ตั้งใจจะดูเพื่อผ่อนคลายเลยครับ ไม่คาดหวังอะไรมาก ขอเพียงดูสนุกเพลินก็พอ แล้วผลที่ได้ก็ตามนั้นครับ
ผมชอบ Doctor Strange in the Multiverse of Madness ครับ สนุกดีนะ ส่วนหนึ่งที่ชอบก็อาจเพราะถูกเส้นกับสไตล์นี้ของผู้กำกับ Sam Raimi ที่บรรเลงหนังออกมาเป็นแนวผจญภัยลุยไปเรื่อยๆ เพลินไปกับจินตนาการ อร่อยไปกับสารพัดแฟนตาซีผสมไซไฟ ได้อารมณ์เหมือนพลิกหน้าคอมมิครัวๆ
ความรู้สึกที่ผมมีต่อ Uncharted อยู่ในระดับไล่ๆ กับ Tomb Raider เวอร์ชั่น Alicia Vikander และอาจจะมากกว่า Tomb Raider เวอร์ชั่น Angelina Jolie ทั้ง 2 ภาคอยู่สักหน่อย… ว่าง่ายๆ คือดูได้เรื่อยๆ แต่ยังไม่โดนใจแบบเต็มๆ น่ะครับ
แม้จะใช้ชื่อว่า Shock Wave 2 และได้เฮียหลิวเต๋อหัวกับผู้กำกับ Herman Yau อีกทั้งดาราหน้าเดิมบางส่วนกลับมาร่วมงานกันก็ตาม แต่เนื้อเรื่องในภาคนี้กับภาคแรกไม่ได้เกี่ยวข้องกันครับ เรียกว่าคนละตัวละครคนละเรื่องกันเลย
หมื่นทิพ's Review 