ถือเป็นชอลิ้วเฮียงตอนที่ 8 อันเป็นตอนสุดท้ายที่โก้วเล้งได้ประพันธ์ไว้ และเป็นตอนที่คนส่วนใหญ่เอ่ยเป็นเสียงเดียวว่า “ไม่สนุก ไม่ชอบ และไม่ต้องอ่านก็ได้”

นี่คือตำนานบทที่ 7 ของชอลิ้วเฮียงครับ โดยโก้วเล้งเขียนห่างจากตอนที่แล้ว (ดวงชะตาดอกท้อ) ถึง 5 ปี

การผจญภัยเล่มที่ 6 ของชอลิ้วเฮียง ที่ครั้งนี้ดวงชะตาของเขาต้องมาพบพานกับคำว่า “ความรัก” แบบเป็นเรื่องเป็นราว

แล้วก็มาถึงเล่มที่ 5 ของตำนานชอลิ้วเฮียง อันเป็นตอนที่ยาวที่สุดในบรรดาเรื่องราวของพี่ชอทั้ง 8 ตอน