พานจินเหลียนคือตัวละครสมทบในวรรณกรรมอมตะของจีนเรื่อง ซ้องกั๋ง ของ ซือไน่อัน ครับ แล้วนางก็เป็นหนึ่งในตัวละครหลักของ จินผิงเหมย (Jin Ping Mei) หรือ บุปผาในกุณฑีทอง ในขณะที่หนังฉบับนี้จะอิงจากซ้องกั๋งครับ โดยคนที่ดัดแปลงมาเป็นบทภาพยนตร์ก็คือ จางเชอะ นั่นเอง

หนังนำเรื่องราวของพานจินเหลียน (จางจงเหวิน, Diana Chung-Wen Chang) มาบอกเล่า นางคือสาวงามที่แต่งงานอยู่กินกับบู๊ตั่ว (Wong Gam) คนขายขนมเปี๊ยะที่ร่างเตี้ยและรูปไม่หล่อ ทีนี้อยู่มาวันหนึ่ง บู๊สง (จางชง, Paul Chang Chung) น้องของบู๊ตั่วกลับมาพร้อมได้ตำแหน่งมือปราบ ด้วยความหล่อเหลาของบู๊สงเลยทำให้จินเหลียนเกิดหวั่นไหวและสนใจน้องสามีคนนี้

แล้วในกาลต่อมาเรื่องก็หนักหนาขึ้นเมื่อคุณชายเจ้าสำราญ ซีเหมินซิ่ง (ไป่หยุน, Pai Yun) เกิดสนใจในตัวจินเหลียนเลยติดต่อซ้อหวัง (Hong Wei) คนแถวนั้นให้ช่วยทาบทามจินเหลียนให้หน่อย จนในที่สุดซีเหมินชิ่งกับจินเหลียนก็เป็นขู้กัน และบู๊ตั่วก็จับได้ในเวลาต่อมา – เล่าเรื่องประมาณนี้ล่ะนะครับ ที่เหลือชมกันต่อในหนัง

เป็นงานกำกับเรื่องท้ายๆ ของ โจวซือลู่ (Chow Sze Luk) แล้วยังมี หลีคุน (Li Kun) มาร่วมแสดงเป็น ยุ่นเกอ คนที่เอาเรื่องคบชู้มาบอกบู๊ตั่ว

ถ้าว่ากันตามเรื่องต้นฉบับแล้ว มันจะเป็นแนวอีโรติกรัญจวนใจพอตัว แต่สำหรับหนังฉบับนี้ออกมาสะอาดสะอ้านครับ ไม่มีฉากติดเรตอะไรทั้งสิ้น แล้วก็ทำออกมาเป็นหนังเพลงซึ่งเพลงก็ถือว่าเพราะตามมาตรฐานของหนัง Shaw Brothers ส่วนตัวเรื่องนั้นจริงๆ ก็น่าสนใจครับ เป็นการเอาเรื่องรักใคร่คาวโลกีย์มาตีแผ่ แต่การเล่าจะออกแนวเรื่อยๆ ไม่ได้มีการขยี้ให้ดูเข้มข้นสักเท่าไหร่ และดูจากทิศทางหนังแล้วก็เหมือนจะทำให้บทบาทของจินเหลียนดูซอฟต์ขึ้น ไม่ได้ร่านหรือร้ายกาจมากมาย หรือบางอย่างที่ทำลงไปก็ออกแนวตกกระไดพลอยโจน

หนังยาวประมาณ 75 นาทีครับ ถือว่าไม่มาก ก็ดูได้เรื่อยๆ ดารากันเล่นกันดี โดยเฉพาะ หลีคุนและ Hong Wei นี่ถือเป็นสีสันเพิ่มรสชาติให้หนังได้ไม่น้อย

ก็ถือว่าหนังออกมากลางๆ ครับ ดูแล้วก็ไม่ถึงกับชอบอะไร แต่หนังก็ไม่ได้แย่ ถือว่าดูได้เรื่อยๆ ตามสไตล์หนังเพลงหวงเหมยแบบนี้ ดาราก็เล่นกันดี แต่โดยรวมก็ยังไม่ถึงกับเด่นอะไรขนาดนั้น

สองดาวครับ

(6/10)