อีกหนึ่งหนังภัยพิบัติที่อายุเกิน 10 ปีเข้าไปแล้ว แต่ผมเพิ่งได้ดูครับ ซึ่งพอดูแล้วก็บอกได้เลยว่าผมเฉยๆ กับช่วงแรก (ที่เป็นพาร์ทดราม่า) แต่โอกับช่วงหลัง (ที่เป็นพาร์ทภัยพิบัติ) ครับ

ช่วงชั่วโมงแรกของหนังก็เป็นการปูพื้นเรื่องราวของตัวละครต่างๆ ที่จะมีบทบาทในตอนที่เกิดภัยพิบัติ ซึ่งผมยอมรับเลยว่าหลายอย่างไม่ใช่ทางของผม อย่างการที่ตัวละครมาโวยวายใส่กัน มาทำหน้าอวดดีกวนทีนใส่กัน (ทำหน้าประมาณว่า “แล้วไง จะทำไม! จะทำไม!”) อะไรเหล่านี้อาจเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ผมไม่เพลินกับชั่วโมงแรกของหนังนัก

แต่ยอมรับครับว่าพาร์ทภัยพิบัตินี่หนังทำได้ไม่เลว – โอเคครับ ในแง่ความเนี๊ยบเนียนของ CG ก็อาจไม่มากนัก มีหลุดบ้างอะไรบ้าง แต่ก็ถือว่าใช้ได้แล้วสำหรับสมัยนั้น และถ้ามาดูงานฉากประเภทที่ไม่ใช้ CG แต่ใช้ของจริงก็ต้องถือว่าทำออกมาได้โอเคอยู่

และส่วนที่รู้สึกว่าหนังจะเน้นมากหน่อยคืออารมณ์ดราม่าฟูมฟายของตัวละครในช่วงหลังครับ ซึ่งในแง่หนึ่งก็พอเข้าใจว่าหนังพยายามเน้นเค้นให้มันดูเข้มข้นในเชิงอารมณ์ ตัวละครทั้งหลายเลยค่อนข้างปล่อยสุด และฉากเหล่านั้นก็จะเน้นอารมณ์ส่วนนี้ค่อนข้างมาก ซึ่งอันนี้ก็ต้องแล้วแต่ความชอบของแต่ละคนครับ หากท่านพอรับได้ก็น่าจะโอเค แต่หากรู้สึกว่าตัวละครดูฟูมฟายไปก็อาจรู้สึกกับหนังอีกแบบ อันนี้แล้วแต่ความชอบจริงๆ ครับ

ส่วนผมก็ดูแบบเข้าใจนั่นแหละครับ ว่าหนังเน้นส่วนนี้เพื่อตอกย้ำอารมณ์ความเศร้า ความสูญเสีย หรือไม่ก็ความเสียสละที่เกิดขึ้น แต่ก็สารภาพว่าระหว่างดูนี่ก็ต้องจับรีโมตไว้ตลอดเหมือนกัน เพราะพอถึงซีนที่ตัวละครฟูมฟายหนักๆ นั้นเสียงตัวละครก็จะดังค่อนข้างมาก จนต้องลดเสียงเพราะกลัวข้างบ้านจะตกใจครับ 555

สรุปแล้วคือ ผมเฉยกับชั่วโมงแรกครับ จริงๆ เลยคือรู้สึกว่าต้องใช้ความอดทนในการดูเหมือนกัน แต่พอผ่านมาได้แล้วเข้าช่วงภัยพิบัติก็ค่อยโอเคขึ้น – โดยรวมก็ถือว่าหนังอยู่ในระดับกลางๆ ครับ คือไม่ได้แย่แต่ก็ยังไม่เยี่ยม แต่ในแง่หนึ่งก็ทำให้เห็นพัฒนาการของหนังภัยพิบัติของเกาหลีนะ เพราะหลายเรื่องที่สร้างหลังจากนี้ก็ดูจะทำออกมาได้ตรงจุดเข้าเป้ามากขึ้น มีความพอดีในส่วนต่างๆ มากขึ้น

เอาเป็นว่าถ้าชอบหนังภัยพิบัติก็ลองดูได้ครับ เพียงแต่อย่าคาดหวังมากก็แล้วกัน หรือถ้าอยากดูหนังภัยพิบัติเด็ดๆ ของเกาหลีผมก็แนะนำพวก Train to Busan, The Tower หรือ Exit ครับ 3 เรื่องนี้ถือว่าเวิร์กกลมกล่อม พอเหมาะพอดีเลยล่ะ

สองดาวครับ

(6/10)