ซีรี่ส์เกี่ยวกับเรื่องรักๆ ครับ นำแสดงโดย Takashi Sorimachi ในบทโซอิจิโร่ กับ Makiko Esumi ในบทนัทสึนะ (จำได้แม่นเลยครับ เธอชอบเรียกโซอิจิโร่ว่า โซ่จัง… น่ารักจริงๆ เลย) เนื้อเรื่องก็ประมาณว่าพระเอกนางเอกเจอกัน ตอนแรกก็ไม่ได้รู้สึกชอบพออะไรกันมากมายหรอกครับ มีท่าจะกัดๆ กันด้วย แต่ซักพักก็เริ่มเป็นเพื่อนที่เข้าใจกัน (เพราะอยู่ห้องเช่าเดียวกัน) แต่หลังจากนั้นพวกเขาจะรักกันมั้ยอันนี้ต้องไปดูเอง

นี่ก็เป็นอีกแนวนึงที่ญี่ปุ่นมักจะพิมพ์นิยมทำออกมานะครับ นั่นคือพระเอกนางเอกจะต้องมาอยู่ร่วมกันในที่ๆ หนึ่ง (อาจเป็นห้องเช่า หอพัก ที่ทำงาน) ตอนแรกก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะมากุ๊กกิ๊กกัน แต่พอเวลาผ่านไป เมื่อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเจอกับปัญหา อีกฝ่ายก็จะเป็นที่ปรึกษาให้ ความสัมพันธ์เลยพัฒนาขึ้นตามลำดับจากคนไม่รู้จักมาเป็นเพื่อน และจากเพื่อนก็เริ่มจะไปไกลกว่านั้น แล้วก็ยังมีพล็อตรองอีกพอควรเลยครับ คงไม่เล่าหมดล่ะนะ ดูเองจะสนุกกว่าครับ

จริงๆ แล้วหนังสื่อให้เห็นถึงบ่อเกิดง่ายๆ ของความรักครับ (นี่ผมหมายถึงรักจริงๆ นะ ไม่ใช่อย่างอื่น) ส่วนมากพื้นฐานของรักที่มั่นคงมักมาจากความเข้าใจ วิธีง่ายที่สุดก็คือการคุยนี่แหละครับ การเปิดปากมันจะทำให้เราเข้าใจซึ่งกันและกันได้ และวิธีที่จะหาคนที่ใช่สำหรับเราก็คือการคบหา ดูความคิดว่าไปกันได้มั้ย อาจจะไม่ต้องเหมือนกันก็ได้ครับ แค่ดูว่ามันเข้ากับเราได้หรือไม่ก็เท่านั้นเอง

ส่วนตัวซีรี่ส์นั้นก็ต้องบอกว่าสนุกเลยครับ มีอะไรฮาๆ อยู่ตลอด บรรยากาศก็อีกแล้วคร้าบบบบบบ ตอนอบอุ่นก็อุ่นทะลุจออีกแล้ว (เคยลองเดินไปจับทีวี มันร้อนจริงๆ ครับ 555) หรือตอนหนาวก็ตาม การถ่ายภาพ มุมกล้อง การสื่ออารมณ์มันก็แผ่ซ่านความหนาวออกมาได้จริงๆ (เคยลองเดินไปจับทีวีเหมือนกัน ปรากฎว่ามันเย็นครับ 555 … นี่ก็ใกล้บ้า) ใครจะว่าแปลกก็ยอมล่ะครับ แต่ผมเป็นพวกดูหนังแล้วชอบอินตาม ดังนั้นถ้าหนังมันเร้าอารมณ์ได้ ก็ยิ่งไปกันใหญ่ล่ะคับ และถ้าพูดถึงซีรี่ส์ที่เร้าอารมณ์แล้ว ญี่ปุ่นนี่ไม่เป็นสองรองผู้ใด

โอเค บรรยากาศถึง การเดินเรื่องดีครับ ตอนฮาก็ใช้ได้ ผมล่ะชอบตอนที่สองคนมานั่งพูดมั่วๆ เกี่ยวกับหนัง John Carpenter’s Vampires – ประมาณว่าทั้งคู่ยังไม่ได้ดูไงครับ แต่จะไม่ให้อีกฝ่ายรู้เลยบอกว่าดูแล้ว ทีนี้ล่ะพวกพี่แกดำน้ำกันสนุกเลย ใครเคยดูเรื่องนี้มาคงฮาล่ะคับ เพราะที่พี่แกดำน้ำกันมันไม่ได้ใกล้เคียงกับหนังเลยแม้แต่น้อย

ต่อมาดนตรีก็หายห่วงแบบไม่รู้จะหายอย่างไร มันเจ๋งสุดๆ แบบฉุดไม่อยู่เลยครับ เพลงไตเติ้ลคือ Sono Speed De ของ The Brilliant Green ทั้งเพราะและได้อารมณ์เอามากๆ แต่ที่สุดบาทาเหนือบาทาใดๆ ก็คงหนีไม่พ้นเพลง Believe ของ Yuko Yamaguchi นี่ก็ซึ้งและให้อารมณ์เศร้าหงอยเหงาได้แบบถึงใจจริงๆ

นักแสดงไม่ต้องพูดแล้วครับ แต่ละคนเล่นกันดีทั้งสิ้น อย่าง Makiko นี่อาจไม่ใช่คนสวยตามพิมพ์นิยมน่ะนะครับ โครงสร้างหน้าของเจ๊ออกจะไม่เหมือนใคร แต่ผมรู้สึกว่าเธอมีเสน่ห์ครับ มาจากท่าทางและอุปนิสัยอะไรแบบนั้น ส่วน Takashi ก็พอกันครับ แสดงได้เรื่อยๆ ผมว่าเรื่องนักแสดงนี่ในซีรี่ส์ญี่ปุ่นเราแทบจะไม่ต้องร่ายอะไรมากเลยนะครับ มันสมบทอยู่แล้วน่ะ

ออ ใช่ เรื่องเกี่ยวกับความรัก นี่ก็เกือบลืมพูดเหมือนกัน ซีรี่ส์ญี่ปุ่นนี่จะเก่งอีกเรื่องก็คือการแสดงให้เราเห็นถึงภาพตอนกุ๊กกิ๊กของคู่รัก นักแสดงมันไป อารมณ์ไป ดูจริง (แบบเป็นไปได้ในโลกแห่งความจริง) และน่ารักไปในเวลาเดียวกัน

กับเรื่องนี้มีสาระหลายอย่างเหมือนกันที่ผมชอบ เช่น การที่ผู้ชายกับผู้หญิงคบกัน แล้วหากผู้หญิงอยากอยู่ด้วยกันตลอดเวลา อยากไปเที่ยวกันทุกเย็น หรือพอไม่มีเวลาให้ก็งอน พอไม่ว่างก็ไม่พอใจ (เชื่อได้เลยครับ พวกที่มีแฟนเจอกันมาแล้วทั้งนั้น) คือก็เข้าใจนะครับ ว่ารัก ว่าอยากอยู่ใกล้ แต่มันก็ต้องมีครับ บางจังหวะของชีวิตของผู้ชายที่ต้องมีสังคมบ้าง เช่นงานหรือไปสังสรรค์กับเพื่อนเงี้ย มันต้องมีบ้างครับ เพราะบางเรื่องเราก็ต้องการคุยกับบุรุษเพศด้วยกัน ดังนั้นเรื่องแบบนี้จึงควรปรับความเข้าใจกัน และจริงๆ เรื่องแบบนี้ไม่มีใครผิดครับ เพียงแต่ความไม่เข้าใจหรืออารมณ์หงุดหงิดมันอาจจะบดบังความคิด ก็เป็นได้ทั้งชายและหญิงนั่นแหละครับ ดังนั้นหันหน้ามาทำความเข้าใจกันดีกว่านะครับ

ดูซี่รี่ส์ญี่ปุ่นแต่ละเรื่อง มันจะมีแง่มุมความรักต่างกันไปครับ หลายอันมาก ก็ถ้าดูให้มันเกิดประโยชน์ก็จะดีไม่น้อยล่ะครับ ไหนๆ เสียค่าไฟดูแล้วอ้ะนะครับ เอามาใช้กับชีวิตซะหน่อย ถือเป็นกำไรด้วยซ้ำไปน่ะ

กับเรื่องนี้ก็สนุกครับ ตลกดี ดูได้เรื่อยๆ สาระแง่มุมที่น่าสนใจเกี่ยวกับความรักก็มากกอยู่

สองดาวครึ่งกว่าๆ บวกๆ ครับ

(7.5/10)