ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา ถ้าถามว่านิยายจีนเรื่องไหนได้รับการสร้างเป็นหนังเป็นละครมากที่สุด ก็คงต้องยกให้ “4 มือปราบพญายม” ของอุนสุยอันครับ

ถ้าให้พูดแบบไม่อ้อมค้อมก็ต้องบอกว่า แม้จะสร้างกันเยอะ แต่ที่ทำออกมาแล้วสนุกจริงๆ จังๆ ก็มีแบบนับเรื่องได้ครับ และจำนวนที่ผมนับออกก็คือ “หนึ่ง” 😊

หนึ่งที่ว่าก็คือเรื่องนี้นั่นเองครับ เป็นตอนที่ดัดแปลงจากนิยายภาคฝ่าความตาย เนื้อหาว่าด้วยกระบี่นี่สุ่ยหาน กระบี่ที่กล่าวกันว่ามีความลับเกี่ยวกับชาติบ้านเมืองซุกซ่อนอยู่ และล่าสุดกระบี่นี้ก็ตกมาอยู่ในมือของชีเส้าชัง (จางจื้อหลิน) หัวหน้าใหญ่ค่ายเหลียนอินที่ผดุงคุณธรรมมาโดยตลอด แต่แล้วการที่เขาได้ครอบครองกระบี่กลับนำภัยครั้งใหญ่มาสู่ตนเองและคนในค่าย เมื่อเสนาบดีฟู่ได้ส่งเหล่าทหารตามล่าเขา เพื่อชิงกระบี่ไป ผู้นำทหารเหล่านั้นก็คือ กู้ซีเจา (จงฮั่นเหลียง) บุตรเขยท่านเสนาที่พยายามทำทุกอย่างเพื่อยกระดับตัวเองให้ทัดเทียมกับตำแหน่งบุตรเขยเสนาใหญ่ที่ตนได้รับ… แล้วการตามล่าจะลงเอยเช่นไร

บอกก่อนเลยครับว่าผมเป็นคนไม่ค่อยชอบหนังจีนที่มีวิวแบบโรงงานปูน… อันนี้ศัพท์เฉพาะตัวครับ ถ้าเป็นทั่วไปคงเรียกวิวทะเลทราย แต่มันเหมือนโรงงานปูนจริงๆ นะครับ มันเต็มไปด้วยดิน หิน ทราย (ต้นไม้นี่แทบจะได้เห็นประมาณ 10 ตอนต่อหนึ่งต้น) แล้วก็มักจะล้อมด้วยภูเขาสูงใหญ่ ยิ่งฉากไหนอัดพลังไปโดนภูผาล่ะนึกถึงตอนโรงงานระเบิดหินมาทำปูนทุกรอบ… ครับ คือผมไม่ค่อยชอบเท่าไร มันดูแห้งแล้งไม่มีอะไรดึงดูด

แต่กับเรื่องนี้ผมไม่แคร์เลยครับ เพราะหนังมันสนุก จะโลเกชั่นโรงงานปูนทั้งเรื่องก็เถอะ แต่หนังมันน่าติดตาม ดาราแต่ละคนวาดลาดลายกันได้ยอดเยี่ยม ความน่าติดตามส่วนมากมาจากฝีมือดารานี่แหละครับ จางจื้อหลินแสดงได้ทรนง องอาจกล้าหาญ ส่วนจงฮั่นเหลียงก็ดูมีมิติความลึกค่อนข้างมากใบทกู้ซีเจา ดาราหญิงในเรื่องแต่ละคนก็ฝีมือดีทั้งนั้นครับ โดยเฉพาะขงเบ้งหญิงชุดแดงที่แม้บทจะน้อยแต่ก็น่าจดจำมากๆ แต่คนที่ผมชอบมากคือห่าวเหลียนชุนสุ่ยที่โดนหาว่าเป็นตัวประหลาดนั่นแหละครับ ถือเป็นสีสันของเรื่องราวได้อย่างดีจริงๆ

จุดหนึ่งที่นับว่าเด็ดคือการค่อยๆ เผยปมตัวละครออกมา ด้านดราม่านี่หนังทำได้ดีเลยครับ โดยเฉพาะเรื่องความรักของกู้ซีเจากับคุณหนูหวั่นชิง เอาแค่เหตุผลว่าทำไมคุณหนูหวั่นชิงถึงเลือกซีเจานี่ก็กระอักแล้วครับ เป็นใครก็สะเทือนสะท้านได้ไม่ยาก

ในขณะที่บทสี่มือปราบนั้น ที่มีบทบาทในเรื่องก็มีแค่มือเหล็กเถี่ยโส่ว (หวงจื้อเสียน) ที่บทบาทค่อนข้างน้อย แม้ตามบทประพันธ์พวกเขาจะไม่ได้เป็นตัวเอก แต่ก็ถือว่ามีความสำคัญมากกว่าที่เห็นในหนัง แต่สำหรับในหนังนั้น 4 มือปราบมีบทไม่มากจริงๆ ครับ จนออกจะเป็นที่ฮากันหน่อยๆ ว่าหนังชุด 4 มือปราบตอนที่ดีที่สุด คือตอนที่ 4 มือปราบแทบไม่มีบทเลย 55555

คิวบู๊ก็เร้าใจและสมจริง มี Effect น้อยมากครับ ส่วนมากออกหมัดจริง เตะจริง ฟันจริง ดูแล้วได้อารมณ์มันส์มากๆ

โดยรวมแล้วชุดนี้ถือว่าสนุกเข้มข้น แต่จุดอ่อนก็มีครับ นั่นคือความอืดชืดยืดไปในหลายๆ ช่วง โดยเฉพาะตอนกลางๆ (ช่วงที่เส้าชังกับซีเจาไม่ได้ขับเคี่ยวกัน) เลยอดรู้สึกไม่ได้ว่าถ้าหนังหั่นเอาช่วงอืดๆ ออกไป ให้หนังกระชับกว่านี้ ความสนุกคงเยอะขึ้นน่ะครับ

สาระดีๆ ของหนังก็หนีไม่พ้นเรื่องอำนาจกลืนคน คนหลงอำนาจ ปฏิเสธไม่ได้ครับว่าเป้าหมายสูงสุดของคนหลายคน คืออำนาจมากๆ ยศสูงๆ การได้ครอบครองอะไรใหญ่ๆ ซึ่งในความจริง การมีอำนาจเหล่านั้นมันก็ทำให้คนได้รับความสะดวก ทำให้เรามีหน้ามีตา มันอาจนำมาซึ่งความภูมิใจ แต่ประเด็นคือสิ่งดีๆ ที่น่าเลือกเป็นเป้าหมายนั้นไม่ได้มีแค่อำนาจครับ การใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายก็เป็นเป้าหมายสูงสุดชนิดหนึ่งที่นำความสุขมาให้เราได้เหมือนกัน และดีไม่ดีมันอาจจะยั่งยืนกว่าด้วย

เป็นหนังจีนชุดอีกเรื่องครับที่สนุก เข้มข้น ไม่ผิดหวัง

สองดาวครึ่งบวกครับ

(7.5/10)