สำหรับความดีความชอบในหนัง มนต์เลิฟสิบหมื่น เรื่องนี้ ผมยกให้พี่แจ๊ส ชวนชื่นไปเลยครับ ^_^

ช่วงต้นๆ ก็ยังเรื่อยๆ ครับ ผมเองก็ไม่ถึงกับสนใจอะไรนัก แต่พอพี่แจ๊สแกโผล่หน้ามาเท่านั้นแหละ แกยิงมุขกระจาย กะให้ตายไม่ดอกใดก็ดอกหนึ่ง ซึ่งผมก็โดนไปหลายดอกล่ะครับ

แล้วโทนหนังหลังจากนั้นก็มีอารมณ์ขันแทรกมาตลอด มุขเชยบ้างใหม่บ้าง แต่ผลรวมของมันกลับเป็นอะไรที่ทำให้เราเพลินและสนุกไปได้ตลอดเรื่อง ตั้งแต่ต้นจนจบ

โดยส่วนตัวผมยกให้พี่แจ๊สแกเป็นพระเอกของเรื่องนี้ครับ (555)

ส่วนนิว ชัยพล พระเอก (จริงๆ) ประจำเรื่องก็เล่นได้น่าพอใจครับ อย่างที่บอกว่าตอนแรกๆ ยังไม่ถึงกับลงตัว แต่พอพี่แจ๊สแกมานี่เหมือนโทนมันบังเกิดความลงตัวขึ้น นิวก็พระเอกไป ส่วนแจ๊สก็ฮาไป อะไรๆ มันเลยพอเหมาะพอเจาะ ลงตัวพอดี

ครับ หนังอาจไม่ได้ลงล็อคสุดๆ แต่มันไปได้ดีในแนวทางของมัน นั่นก็คือหนังตลกเบาสมอง ผสมด้วยความรักเจือกลิ่นไอดิน และบทเพลงเก่าๆ ที่นำมาปรุงใหม่ให้เข้ายุคเข้าสมัย คือหนังมันอาจไม่ได้มีสาระอะไรมากมาย และอาจไม่ได้คลาสสิกดูดีเท่ามนต์รักลูกทุ่งฉบับเก่าๆ แต่มันตอบโจทย์ความบันเทิงได้เข้าท่าจริงๆ ครับ

ถือเป็นงานกำกับที่น่าพอใจของพี่โต๊ะ (ปริภัณฑ์ วัชรานนท์) ผู้นำทีมพากย์พันธมิตร ก็เหมาะสำหรับการดูคลายเครียดน่ะครับ ดูสบายๆ แบบไม่ต้องคิดมาก ^_^

สองดาวครับ

(6/10)