นาทีแรกที่ผมรู้ว่า House on Haunted Hill มีตอนต่อ ก็คิดในใจล่ะครับว่าใครหน้าไหนหนอ หาเรื่องเดินเข้าบ้านหลังนี้ไปให้ผีมันฆ่าอีก

สำหรับภาคแรกนั้น ผมค่อนข้างชอบครับ มันสยอง ตื่นเต้น ลุ้นใช้ได้ พอมีการทำภาค 2 (แบบลงวีดีโอเลย ไม่เข้าโรง) ก็เลยอยากรู้ล่ะครับ ว่าเรื่องมันจะลากไปทางไหนได้อีก

ตัวเอกคราวนี้คือ เอเรียล วูล์ฟ (Amanda Righetti) พี่สาวของซาร่า 1 ใน 2 ผู้รอดชีวิตจากบ้านเฮี้ยนในภาคแรก ซึ่งเธอก็มัวแต่วุ่นกับงาน ไม่มีเวลาเจอน้องสาวเลย ทั้งๆ ที่ซาร่าพยายามติดต่อจะคุยกับเธอแทบทุกชั่วโมง ไม่ว่าจะทางอีเมลล์ โทรศัพท์ หรือฝากข้อความไว้กับเลขา จากนั้นไม่นานเอเรียลก็เจอข่าวช็อค เมื่อมีคนพบศพซาร่าฆ่าตัวตายคาห้อง เอเรียลเลยพยายามปะติดปะต่อเรื่องราวว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับน้องสาวเธอกันแน่

และในเวลาเดียวกันนั้นเอง เธอก็ได้พบกับคนแปลกหน้า 2 รายครับ รายแรกคือ ดร.ริชาร์ด แฮมเมอร์ (Steven Pacey) อาจารย์ด้านโบราณคดีและสัญลักษณ์วิทยา ซึ่งรายนี้ก็ติดต่ออย่างเป็นมิตร พร้อมเตือนให้เอเรียลระวังตัว ส่วนอีกคนคือเดสมอนด์ ไนล์ (Erik Palladino) คนนี้มาร้ายแบบเต็มร้อย โผล่มาก็ลากเธอออกจากบ้าน ตรงไปยังบ้านเฮี้ยนหลังนั้นทันที

คนเหล่านี้ต้องการอะไรในบ้านหลังนั้นกันแน่ ฮ่า อันนี้ถ้าไม่อยากทราบก็ไม่ควรอ่านต่อล่ะนะครับเพราะมันมีสปอยล์แน่ๆ แต่ถ้าใครอยากรู้ก็ตามมาอ่านต่อได้ครับ เพราะผมก็อยากพูดถึงเหมือนกัน – ถ้าให้สรุปคร่าวๆ คือ หนังสู้ภาคแรกไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายจนเกินไปครับ

ผมก็ชื่นชมในการพยายามผูกเรื่องของคนเขียนบทนะครับ (William Massa กับงานในโลกภาพยนตร์ชิ้นแรก) พี่แกค่อนข้างฉลาดในการโยงเรื่องเหมือนกัน

ภาคนี้ว่าด้วยความลับที่ซ่อนอยู่ใต้บ้านเฮี้ยน หรือคฤหาสน์แวนนาคัตครับ หนังให้เหตุผลว่า ดร. แวนนาคัต (Jeffrey Combs) จิตแพทย์เจ้าของคฤหาสน์นั้น แรกเริ่มเดิมทีไม่ใช่คนโหดมาตั้งแต่แรก แต่ด้วยความที่เขาเป็นคนชอบศิลปะ เขาเลยชอบออกตระเวนค้นหาภาพเก่าๆ หรือวัตถุโบราณจากทั่วโลกมาสะสมไว้ และหนึ่งในของสะสมของเขาก็คือ ตราแห่งเบโฟเมท (The Bephomet Idol) ซึ่งตรานี้คือแหล่งรวมความชั่วร้ายระดับตำนานเลยล่ะครับ

Bephomet คือปีศาจ (หรือเทพ แล้วแต่มุมมองน่ะครับ) ของลัทธิเพแกน ว่ากันว่าเบโฟเมทเป็นที่นับถือบูชาของเหล่านักรบเทมปลาร์ในอดีต ขณะเดียวกันก็ได้ชื่อว่าเป็นลัญลักษณ์แห่งความชั่วร้าย หรือตัวแทนแห่งซาตาน รูปลักษณ์ของเบโฟเมทนั้นหลายคนอาจเคยเห็นครับ ตัวจะเป็นคน แต่หัวเป็นแพะ มีเขายาว และมีปีกด้วย

หนังเลยอธิบายว่า เพราะอำนาจระดับเจ้านรกของตรานี้สงผลให้ ดร. แวนนาคัตกลายเป็นหมอโรคจิตสุดอำมหิตที่เชือดคนไข้รายวันและทำให้บ้านเฮี้ยนหลังนี้เฮี้ยนสุดขีด มีอำนาจที่สยองสุดขั้ว ซึ่งทั้งริชาร์ดและเดสมอนด์ต่างก็สนใจครอบครองตราอันนี้ครับ คนแรกอยากครอบครองเพื่อศึกษา ส่วนรายหลังนี่คงไม่ต้องบอกน่ะครับ พี่แกจะเอาไปใช้ในทางชั่วแน่นอน

แล้วเอเรียลกับแฟนหนุ่มเลยซวยครับ โดนพวกเดสมอนด์จับมาค้นหาตราในบ้านสยอง ซึ่งไม่นานหลังจากก้าวเข้าไป พวกพี่เขาก็รู้เองล่ะครับ ว่าต้องเจอกับอะไรบ้าง

ถ้าว่ากันถึงประเด็นการต่อเรื่องก็จัดว่าไม่เลวนะครับ ทีมงานก็ทำการบ้านเหมือนกัน ด้านความสยองก็จัดหนักไม่แพ้ภาคแรก การตายของเหยื่อแต่ละรายก็แหวะเอาเรื่องครับ โดยเฉพาะเจ๊ฮารู (Calita Rainford) ที่โดนจื้ดตรงใบหน้าน่ะครับ เฮ่อ สยองจริงๆ เลย

หนังภาคนี้เลยถือว่าอยู่ในระดับดูได้เรื่อยๆ สำหรับคอหนังสยองที่ชื่นชอบหนังภาคแรกน่ะครับ พล็อตเรื่องก็เข้าท่าดีแต่ถ้าพูดถึงฟอร์มดาราหรือโปรดักชั่นแล้ว อาจจะยังสู้ภาคแรกไม่ได้บ้าง ยิ่งดนตรีนี่ถือว่าห่างชั้นจากภาคแรกอยู่พอตัวครับ เพราะภาคแรกทำไว้หลอนมากกว่าเยอะ

แต่ถ้าไม่คิดมาก มันก็โอเคน่ะครับ หนังสยอง ตื่นเต้น มีลุ้น มีเหตุผลบนพื้นฐานเรื่องราวของมันเอง และสำหรับผมก็รู้สึกดีครับ ที่ได้เจอดาราคนโปรดอย่าง Combs อีกสักหน รายนี้ถนัดเล่นบทโรคจิตๆ แบบนี้จริงๆ เชียว

ครับ สรุปนะครับว่า หนังอาจไม่เด็ดเท่าภาคแรก แต่ก็ตื่นเต้นสยองเหมาะสำหรับคอหนังที่ชอบเรื่องราวสไตล์บ้านผีโหด ที่แม้จะแหวะ น่ากลัว แต่ก็ยังพอรับได้ พอน่าดู ไม่เหมือน Night of the Demon เวอร์ชั่นรีเมคที่ผมเคยบ่นไปน่ะครับ อันนั้นมันสยองเกิน แหวะเกินคำว่าพอดี จนทำให้หนังไม่เหลือความสนุก และไม่น่าติดตามเท่าไร

สำหรับผมแล้ว หนังดีกว่าที่คาดพอตัวครับ เพราะตอนแรกนึกว่าจะออกมาไร้สาระ ไร้แก่นสาร ประเภทว่าเหล่าตัวละครหลักเป็นพวกวัยรุ่นเฮ้วๆ ที่ดูรายการคนอวดผีมากๆ แล้วอยากลองของ แหม ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะสงสัยผมคงกระหน่ำบ่นหนังแน่นอน แต่นี่ยังพอลุ้นบ้าง มีการผูกปมเชื่อมกับภาคแรกบ้าง ก็ถือว่าเข้าท่าและพอรับได้ครับ (เพียงแต่มันอาจจะไม่ได้เด็ดอะไรมากเท่านั้นเอง)

ดาวกับสามส่วนสี่ดวงครับ

(5.5/10)