Sylvester Stallone กับหนังแนวชีวิตปนแอ็คชั่นอีกครั้งครับ คราวนี้เขารับบทเป็นลินคอล์น ฮอว์ค สิงห์รถบรรทุกที่ต้องการจะผูกสัมพันธ์กับลูกที่ห่างเหินของเขา ไมเคิล คัตเลอร์ (David Mendenhall) ช่วงแรกก็ทุลักทุเลอยู่ครับ แต่ซักพักพ่อลูกก็เริ่มเข้าใจกัน แต่ทว่าเจสัน คัตเลอร์ (Robert Loggia) ตาของไมเคิล (หรือพ่อเมียนั่นเอง) เกิดไม่เห็นดีด้วย เลยมีการลงมือขัดขวางทุกวิถีทางครับ เอาล่ะสิ แล้วมันจะเป็นอย่างไรต่อไปกันล่ะ

ก็เป็นหนังตามสูตรพ่อลูกที่ไม่เคยเจอหน้า แล้วต้องมาอยู่ร่วมกันนั่นแหละครับ ถ้าเป็นหนังสมัยใหม่หน่อยก็อาจทำให้หลายคนนึกถึง Reel Steel สำหรับเรื่องนี้ก็ถือว่ากลางๆ ครับ มีเนื้อหาที่ดี การเดินเรื่องโอเค แต่ก็อาจยังไม่ถึงขั้นเด็ดอะไรมาก ในขณะที่พี่สไลก็ถือว่าแสดงได้ดีตามมาตรฐานของพี่เขานั่นแหละครับ

ยอมรับว่าแอบแปลกใจที่ดาราสมทบอย่าง Loggia ไมไ่ด้เสริมให้หนังแข็งขึ้นอย่างที่คิด และช่วงกลางของเรื่องก็อืดๆ อยู่บ้างครับ จะเริ่มเข้าท่าบ้างก็ปาเข้าไปช่วงท้าย ตอนแข่งงัดข้อชิงแชมป์นั่นค่อยเข้มข้นขึ้นมาบ้าง แต่ถ้าพูดถึงหนังโดยรวมก็ขอบอกว่า หนังเรื่องนี้ยังดีได้อีกครับ

ก็เหมาะสำหรับแฟนพี่สไลน่ะครับ หรือถ้าชอบหนังแนวพ่อลูกจะลองดูก็ได้ แต่อย่าคาดหวังนะครับ ดูแบบสบายๆ อาจจะทำให้ท่านสนุกกับหนังได้มากขึ้นครับ และดนตรีประกอบก็อาจจะโอเคตามสไตล์หนังยุค 80 เช่นเดียวกับองค์ประกอบอีกหลายๆ อย่างที่โอเคน่ะครับ เพียงแต่การเล่าเรื่องอาจจะยังไม่ลงตัวพอเท่านั้น

เกร็ดที่อยากทำมาเล่าก็คือ ว่ากันว่าจริงๆ พี่สไลไม่ได้อยากจะเล่นหนังเรื่องนี้นักหรอกครับ แต่ด้วยลูกตื้อของผู้สร้างอย่าง Menahem Golan ที่เสนอจะเพิ่มค่าตัวให้พี่สไลจนกว่าเขาจะพอใจ พอเจอแบบนี้พี่สไลเลยคิดว่า “เอาเหอะ รับแสดงเรื่องนี้มันจะเป็นไรไป ยังไงก็คงไม่ค่อยมีใครมาดูอยู่แล้ว” ประมาณว่ากำเงินไว้ก่อนแล้วกัน แล้วพี่เขาก็รับปากมาแสดงครับ

นอกจากนี้พี่สไลยังเคยออกมาบอกว่า จริงๆ เขาก็ไม่ค่อยพอใจกับหนังสักเท่าไร และเอ่ยปากถึงขนาดว่าถ้าให้เขากำกับเองล่ะก็ หนังจะดีกว่านี้ เล่าเรื่องลื่นกว่านี้ ดนตรีจะเวิร์กกว่านี้ และที่สำคัญคือฉากไคลแม็กซ์จะน่าจดจำกว่านี้ – นั่นก็คือมุมมองของพี่สไลที่มีต่อผลงานชิ้นนี้ครับ

สองดาวครับ

(6/10)