เหตุเกิดที่เมืองออลเบิร์กครับ ที่นั่นมีผีดิบถูกฝังอยู่ใต้โบสถ์ร้างแห่งหนึ่ง แล้วเมื่อมันตื่นขึ้นมา คนทั้งเมืองก็กลายเป็นผีกันเกือบหมด ที่เหลืออยู่เป็นผู้เป็นคนก็มีแค่ 3 คนเท่านั้นครับ และพวกเขาก็ต้องรับมือกับจอมแวมไพร์ตนนี้

ดูแล้วปวดเศียรเวียนเฮดไปไม่น้อย ขอบอกก่อนนะครับว่า ที่ผมอยากดูน่ะสาเหตุใหญ่ๆ อยู่ที่ Ami Dolenz ซึ่งผมติดตามผลงานเธออยู่ในตอนนั้น แต่ช่วงหลังๆ เธอไม่ได้เล่นหนังอีกแล้ว (ซึ่งโคตรน่าเสียดายเลยครับ ผมว่าเธอน่ารักมากๆ เลยนะ) ส่วนประเด็นเกี่ยวกับแวมไพร์นั้นผมก็ชอบอยู่แล้วล่ะครับ เพียงแต่ก็ไม่ได้คาดหวังอะไร (เพราะรู้ว่าคงหวังไม่ได้หรอก) แล้วก็เป็นตามนั้น

แค่สาเหตุที่แวมไพร์ฟื้นนี่ผมก็เวียนกบาลแล้วครับ มันฟื้นก็เพราะมีเด็กสาวสองคนไปป้วนเปี้ยนตรงที่มันหลับอยู่ … แล้วทราบมั้ยครับว่ามันหลับตรงไหน … มันหลับอยู่ใต้โบสถ์ร้าง อยู่ตรงใต้ถุนน่ะครับ ซึ่งมีน้ำท่วมขังอยู่ ท่วมระดับครึ่งตัวเลยล่ะ ซ้ำยังมืดๆ อีกต่างหาก …

คำถามคือ หญิงสาวสวยสติดีที่ไหนมันจะไปว่ายน้ำเล่นตรงใต้ถุนโบสถ์เก่าๆ ที่มีน้ำขังและมีตำนานว่ามีศพอยู่ที่นั่นน่ะ… เอาแค่เรื่องนี้ความน่าเชื่อก็กระจุยหมดแล้วครับ แล้วหลังจากนั้นมาผีก็โผล่ซึ่งไม่ได้อะไรมากมาย ตามสูตรเดิมๆ แค่โบ๊ะหน้าขาวๆ หน่อย ใส่เขี้ยวไปนิด และเดินในที่มืดๆ พร้อมทั้งมีแสงไฟส่องมาจากทางด้านหลัง (บางแห่งก็โคตรงงเลยครับ มันมืดอยู่เห็นๆ อ้ะ แต่พอผีเดินมา ไม่ทราบใครมันเอาสปอร์ตไลท์ไปตั้งด้านหลังของผีอ้ะ มันสว่างโล่ขึ้นมาดื้อๆ เลย 555)

น่ากลัวมั้ย… อันนี้ก็มีบ้าง เพราะมันก็มีความโรคจิตให้เห็นอยู่เนืองๆ รวมไปถึงดนตรีประกอบก็หลอนๆ ไม่เลว ฉากมืดๆ ก็เยอะ แต่เนื้อเรื่องนี่ไม่ไหวเลยครับ ไม่น่าติดตามเอาซะเลย ดูไปพาลจะเบื่อได้ ยิ่งช่วงท้ายจะปราบแวมไพร์ ก็ไม่ทำไรมาก แค่เอากางเขนจิ๋ว แบบที่คุณหาซื้อได้แถวๆ ตีนสะพานลอยหน้าจตุจักรมาใช้ปราบมัน

… เออ พูดถึงไม้กางเขนก็อีก พี่พระเอกครับ พี่พระเอกเลย พี่รู้ทั้งรู้ว่าต้องมาเจอผี ต้องมาเจอแวมไพร์ แต่พี่ไม่เตรียมอะไรไปซักอย่างครับ อาว้งอาวุธก็ไม่มี มันกะจะไปให้ผีฆ่ารึยังไงก็ไม่ทราบครับ ดูแล้วส่ายหัวเลย

สรุปว่ามีดีมั้ย ก็มีดนตรีดี เมคอัพไม่เลว แต่เนื้อเรื่องเหลว (สาว 2 คนไปว่ายน้ำที่ใต้ถุนโบสถ์ร้าง… อารมณ์ไหนเนี่ยเจ๊) ตอนจบก็แหม่งๆ ผมไม่แน่ใจครับว่าผู้กำกับแกจะสื่อถึงอะไรกันแน่ คือพอปราบผีได้ คนทั้งเมืองเป็นปกติ แล้วพระเอกนางเอกก็เดินออกมา มองคนในเมือง แล้วปรากฎว่าคนในเมืองก็ยิ้มให้และโบกมือ… คือถ้าให้เดามันน่าจะมีความหมายที่ดีจริงมั้ยครับ ประมาณว่าพระเอกนางเอกมองคนเหล่านี้ด้วยความภูมิใจ ที่พวกเขาสามารถช่วยเหลือชาวเมืองได้… แต่บรรยากาศของฉากนั้น มันทำยังกับว่าชาวเมืองยังเป็นผีดิบอยู่อ้ะ ประเภทยิ้มแบบหยองๆ โบกมือช้าๆ ผมก็ไม่เลยงงเต็กหนักกว่าเก่า ว่าพี่ Tony Randel ผู้กำกับนั้น ต้องการอะไรกันแน่

พูดถึงพี่ Tony ก็อีกน่ะแหละ เขาเคยทำ Hellbound: Hellraiser II ที่ผมชอบสุดๆ มาแล้วเชียวนะครับ แต่นี่เล่นเอาศรัทธากระเจิงไปหมดเลยอ้ะพี่ … เฮ่อ

ส่วน Ami Dolenz ของผมก็น่ารักครับ แต่บทก็ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น เสียดายจังวุ้ย

ก็เป็นหนังสยองเกรดบีค่อนไปทางซีน่ะนะครับ มีน่ากลัวบ้าง แต่ก็ไม่ได้คุ้มค่ามหาศาลแต่อย่างใด เอาเป็นว่าถ้าอยากดูหนังแนวผีดิบมืดๆ เรื่องนี้ก็โอเค พอมีให้ … แต่ต้องคอและชอบแนวสยองทำนองนี้จริงๆ เท่านั้นนะครับ ถ้าไม่ใช่ ผมว่าอย่าดีกว่าครับ เอา Salem’s Lot เวอร์ชั่นเก่ามาดูจะดีกว่า

ดาวนึงก็พอครับ

(4/10)