ผลงานการกำกับของ Ron Howard ที่คราวนี้ถือว่าทำได้ดีครับ กับเรื่องราวของเหล่านักข่าวหนังสือพิมพ์ นิวยอร์ก ซัน เริ่มตั้งแต่ เฮนรี่ ฮ็อคเกตต์ (Michael Keaton) นักข่าวที่กำลังจะย้ายไปทำงานที่ใหม่ แต่ก็ไม่วายเห็นการตามข่าวสำคัญกว่าการสมัครงาน, เบอร์นี่ย์ ไวท์ (Robert Duvall) นักข่าวเก๋าที่เริ่มจะหมดไฟ และอลิเซีย คลาร์ค (Glenn Close) หัวหน้าจอมจุ้นจ้านของเฮนรี่

หนังเล่าเรื่องประมาณว่า พวกเขาไล่ตามข่าวๆ นึงน่ะครับ ซึ่งผมว่าหนังเล่าได้น่าติดตามดี นักแสดงแต่ละคนก็สร้างสีสันได้ทั้งสิ้น ไม่ว่าจะ Keaton, Duvall หรือ Close ยังมี Marisa Tomei ในบทภรรยาที่กำลังท้องแก่ของเฮนรี่ และ Randy Quaid ในบทนักข่าวจอมแสบประจำสำนักพิมพ์ที่มาพร้อมบุคลิกกวนบาทาแบบหนักๆ ยอมรับเลยว่าหนังเฉลี่ยเกลี่ยบทได้อย่างดี ทุกคนรับส่งพลังกันได้ดีมากจนทำให้เราสนุกเพลินไปกับการดู และต้องยอมรับครับว่าหนังส่วนใหญ่น่ะ แค่โฟกัสไปที่ตัวละครแค่ตัวสองตัวก็นี่ก็ไม่ง่ายแล้ว แต่เรื่องนี้เกลี่ยได้หมด และเกลี่ยบทได้ดีด้วย

หนังยังมีประเด็นเกี่ยวกับจรรยาบรรณข่าวที่หลายครั้งหลายครามันมักจะค้านกับ “แนวทางในการสร้างกำไร”เสมอ ซึ่งหนังก็เล่นกับประเด็นนี้ได้ดี และสำหรับผมแล้วหนังดูเพลินดี อีกอย่างที่ชอบคือมันไม่เครียดเกิน เราจะได้เห็นภาพการทำงานของนักข่าวหนังสือพิมพ์แบบเต็มๆ มีครบรสทั้งความสนุกและความกดดัน ซึ่งก็ต้องบอกก่อนว่าหนังไม่ได้เครียดถึงขนาด All the President’s Men ครับ มันจะออกแนวบันเทิงมากกว่า

ดูเอาสนุกได้ครับ สาระก็พอมี แต่ผมชอบตรงการนำเสนอที่มันดูลื่นไหล เล่าเรื่องได้แบบสนุกๆ บันเทิงผสมด้วยการเสียดสีจิกกัด นับว่าสนุกและน่าลองมากเลยครับ

และตัวหนังก็ถือว่าประสบความสำเร็จไม่เลวครับ ทำเงินทั่วโลกราวๆ $48 ล้าน จากทุนสร้างราว $6 ล้าน

ก็ไม่บ่อยนักนะครับ ที่จะมีหนังซึ่งเล่าชีวิตของคนเล่นข่าวออกมาแบบที่ครบถ้วนทั้งความสนุกสนาน ทั้งวิธีการทำงาน และเสียดสีแบบมันส์ๆ อย่างลงตัวยังงี้น่ะฮะ หากอยากดูหนังชีวิตทีไหลลื่นสบายๆ ซักเรื่อง ผมว่าเรื่องนี้เป็นอะไรที่คุ้มค่ามากเลยล่ะครับผม แค่ดู Keaton ตีกับ Close กลางโรงพิมพ์นั่นก็คุ้มแล้วล่ะฮะ ทั้งฮาทั้งบ้าและก็เป็นไปได้ด้วย

สองดาวครึ่งครับ

(7/10)