จะว่าไปแนวหนังของ Rushmore มันก็คล้ายๆกับ Election น่ะครับ เรื่องของ แม็กซ์ ฟิชเชอร์ (Jason Schwartzman) เด็กนักเรียนที่อยากโดดเด่นครับ เลยเข้าเป็นประธานมันทุกชมรม แต่เรื่องเรียนนี่ไม่เอาไหนเท่าไหร่ ทว่าเขาก็มีสัมพันธ์อันดีกับ เฮอร์แมน บลูม (Bill Murray) เจ้าของโรงเรียน ซึ่งไปๆ มาๆ พวกเขาก็ได้เป็นเพื่อนกัน แต่แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเมื่อทั้งแม็กซ์และเฮอร์แมน ไปตกหลุมรักครูสาวคนนึงเข้า (Olivia Williams) งานนี้ศึกรักต่างรุ่นและเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด เลยบังเกิดขึ้น

ก็นั่นแหละครับ สไตล์ของมันคือ เรื่องปกติในชีวิตประจำวัน อาจมีเว่อร์ๆ บ้าง แต่ผู้กำกับ Wes Anderson ก็นำเสนอในแง่มุมที่ชวนขำขัน ซึ่งบางคนอาจจะเฉยๆ กับหนังตลกแนวนี้ว่า “มันขำบรรทัดไหนฟะ” อันนี้ก็ต้องแล้วแต่ล่ะครับ จะเรียกว่าขำลึกหรือตลกร้ายก็พอได้เหมือนกัน ซึ่งถ้าใครชอบก็น่าจะชอบเอามากๆ ทีเดียว แต่ถ้าใครไม่สนุกกับหนังแนวนี้ ก็อาจจะเฉยๆ หรือเบื่อกันไป

การแสดงของ Schwartzman กับ Murray ก็ดีครับ กวนโอ๊ยแบบผู้ดีน่ะ คือไม่ออกอาการมาก แต่มันก็กวนโอ๊ยอยู่ดี ประเภทหน้าตายแต่แกล้งชาวบ้านนี่มีให้เห็นตลอดเลยครับ

หนังตลกแบบนี้ อาจมีหลายท่านที่ไม่ถูกจริตสักเท่าไร เพราะมันตลกแบบไม่ชัดเจนเท่าไหร่ ไม่เหมือนท่าทางแบบ Mr. Bean อ้านั่นฮาแน่ๆ หรือมุกคำพูดแบบ Friends นั่นก็ค่อนข้างฮาแน่นอนเหมือนกัน แต่นี่คำพูดดูจะธรรมดา ท่าทางก็ไม่ได้พิกลอะไร แล้วมันฮาอย่างไร ผมก็คงจะตอบลำบากครับ แต่สำหรับผมที่ผมว่ามันสนุกก็เพราะมันเสียดสีได้เจ๋ง สนุกแบบร้ายๆ ได้เห็นด้านมืดของคนเรา แต่มันไม่ใช่แสดงออกในแบบโหดร้าย แม้จะมีการทำลายล้างเหมือนกัน แต่มันทำไปแบบมีฟอร์มน่ะครับ เหมือนพวกคนหัวสูงมาตีกันน่ะครับ แต่เขาจะเชือดเฉือนอาจจะด้วยทรัพย์สินหรือสิ่งของ ประมาณว่า “ฉันมีของดีกว่าเธอนะ โฮะ โฮะ โฮะ” ไรเงี้ยครับ ถ้าใครเห็นว่าเรื่องแบบนี้มันสนุกดี ขำขันดีก็น่าจะสนเรื่องนี้ แต่ถ้ายังไงก็ไม่เข้าใจผมว่าเรื่องนี้อาจไม่แนวสำหรับท่าน

ส่วนผมมันเป็นประเภทชอบแบบนี้ซะด้วย เลยสนุกครับ แล้วก็ทำให้คอยติดตามผลงานของนาย Wes Anderson เรื่อยมา สำหรับผมเรื่องนี้ถือเป็นประตูบานแรกที่ทำให้รู้จักนายคนนี้ครับ

สองดาวครึ่งครับ

(7/10)