ตาซ้ายเห็นผี – My Left Eye Sees Ghosts เป็นหนังอีกเรื่องที่ผมไม่ได้คาดหวังอะไรเลยครับ คือเดาๆ ว่าคงเป็นหนังผีตลกอีกเรื่องหนึ่ง ครั้นพอได้ดูช่วงต้นๆ ก็รู้สึกเฉยๆ (ผสมหงุดหงิดกับบางประเด็น) จนแอบทำใจแล้วว่าสงสัยหนังเรื่องนี้กับเราจะไม่เหมาะกัน แต่พอดูจนถึงตอนจบก็ตระหนักครับว่า นี่เป็นหนังโรแมนติกสไตล์ฮ่องกงช่วงยุค 2000 ที่ทำออกมาได้ไม่เลวทีเดียว

คิดถึงตรงนี้ก็รู้สึกดีกับตัวเองครับที่มีกฎกติกาส่วนตัวว่าหากดูหนังเรื่องไหนแล้วก็จะต้องดูให้จบ จะได้รับรู้รสชาติของหนังให้ครบถ้วน ชอบก็คือชอบ ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ และที่สำคัญคือโลกนี้จะมีหนังอยู่บางเรื่องครับ ที่ช่วงต้นอาจไม่โอนัก แต่กลับไปสนุกอีกทีตอนท้าย และบางเรื่องนี่มันจะมีเหตุผลบอกให้เราดูด้วยว่าที่ไม่โอตอนแรกน่ะ มันเพราะอะไร – มันมีที่มาที่ไปไหม

ตัวเอกของหนังคือเหอลี่จู (เจิ้งซิ่วเหวิน, Sammi Cheng) หญิงสาวที่พบรักกับมหาเศรษฐีคนหนึ่ง ก่อนจะแต่งงานกับเขาหลังคบหากันได้เพียง 7 วันเท่านั้น ทีนี้มหาเศรษฐีคนนั้นเกิดเสียชีวิตครับ มรดกทั้งหลายเลยไหลไปที่ลี่จู ท่ามกลางสายตาของครอบครัวฝ่ายชายที่มองว่าฝ่ายหญิงน่ะแต่งงานกับเขาเพียงเพราะเงินเท่านั้น แต่ก็ไม่มีใครคัดค้านได้ และลี่จูก็ย้ายมาอยู่ในบ้านของสามีผู้ล่วงลับ

แล้วเวลาก็ผ่านไปครับ ลี่จูวันๆ ก็เอาแค่อัดบุหรี่ ทำตัวลอยไปลอยมา งานการก็ไม่ค่อยอยากจะทำ จนอยู่มาวันหนึ่งเธอขับรถไปชนแท่งปูนเข้า แม้เธอจะรอดมาแต่ก็ต้องพบกับความผิดปกติขนานใหญ่ นั่นคือตาซ้ายของเธอดันเห็นผีขึ้นมา แล้วก็มีผีตัวหนึ่งที่แนะนำตัวเองว่าชื่อหวังจิ้นเวย (หลิวชิงหวิน, Ching Wan Lau) คอยตามติดเธอตลอด – ผมขอเล่าแค่นี้ครับ ที่เหลือไปดูต่อได้ครับ

สำหรับผมช่วงต้นๆ นี่ต้องใช้ความอดทนพอประมาณครับ เพราะสิ่งที่เราจะได้เห็นคือเห็นนางเอกทำตัวไม่น่ารักเท่าไร ใช้ชีวิตแบบไปเรื่อยๆ จนไม่แปลกหากครอบครัวของฝ่ายชายจะมองว่าเธอแต่งงานกับเขาเพื่อเงิน ครั้นพอเรื่องเดินมาถึงตอนที่ลี่จูเห็นผี ความน่าสนใจค่อยเพิ่มขึ้นมาหน่อย ส่วนหนึ่งก็เพราะการแสดงกึ่งเว่อร์กึ่งล้นของเฮียหลิว แล้วก็มาจับคู่กับเจ๊เจิ้งซึ่งก็ถือว่าเข้าขากันได้ไม่เลว – แล้วจุดนี้ก็ทำให้ผมตระหนักครับว่าช่วงครึ่งแรกที่มันดูยังไม่มีอะไรนักก็อาจเพราะเจ๊เจิ้งเธอเล่นอยู่คนเดียวเป็นหลัก และบุคลิกท่าทางเธอดูลอยไปลอยมา ความน่าสนใจเลยไม่มากเท่าไร แต่พอเธอมาจับคู่กับเฮียหลิวก็เหมือนได้ลูกคู่มาแสดงร่วมกันน่ะครับ มีการโต้ตอบ มีการรับส่งอารมณ์และมุกฮา ความน่าสนใจเลยเริ่มไหลมา

ช่วงกลางๆ จริงๆ ก็อาจถือว่าดูได้แบบเรื่อยๆ ครับ แต่พลังอาจยังไม่เยอะ หนังจะมามีพลังมากๆ เอาก็ตอนครึ่งชั่วโมงท้ายที่อะไรต่อมิอะไรได้รับการอธิบาย เราจะได้รู้ว่าหวังจิ้นเวยนี่คือใคร และมาอยู่เคียงข้างลี่จูทำไม หลายปมที่เปิดไว้ก็ได้รับการเฉลย หนังถือว่ามาโกยคะแนนได้เอาช่วงท้ายนี่แหละครับ ซึ่งผมยอมรับนะว่าพอเห็นภาพรวมของเรื่องราวแล้ว นี่คือหนังรักที่เข้าท่าเรื่องหนึ่ง และมีอะไรชวนซึ้งรอเราอยู่ (โดยส่วนตัวผมว่าเป็นอะไรที่ซึ้งมากครับ มันสื่อถึงคำว่ารักและห่วงใยได้แบบหนักแน่นจริงๆ)

พอดูหนังจนจบครบก็ตระหนักครับว่าหนังเรื่องนี้จะว่าไปก็ทำยากอยู่เหมือนกัน เพราะมันมีปมที่ต้องเก็บต้องกั๊กไว้สำหรับเฉลยตอนท้าย ดังนั้นตอนต้นๆ มันจึงไม่ค่อยมีอะไรให้เล่นหรือให้เล่า ทำได้แค่พยายามใส่อะไรฮาๆ ลงไปอะไรแบบนั้นน่ะครับ – แต่บอกได้เลยว่าตอนต้นนี่ผมรำคาญตัวละครที่ชื่อซูซาน (หลี่ซานซาน, San-San Lee) ที่เป็นคนรักเก่าของสามีลี่จูนะครับ เพราะเจ๊แกกรี๊ดเกือบตลอดที่ปรากฏตัว กรี๊ดนี่คือกรี๊ดจริงๆ นะครับ แบบนางร้ายหนังไทยเลยล่ะ แล้วกรี๊ดทีก็กรี๊ดซะดังเลย ผมนี่คว้ารีโมตมาลดเสียงแทบไม่ทัน – กลัวข้างบ้านตกใจเหมือนกัน

ก็เลยเป็นการดูแบบเข้าใจครับ พอเข้าใจว่าการจะขยับตัวเล่าเรื่องนี่มันก็ไม่ง่าย แต่ขณะเดียวกันก็รู้สึกครับว่าบางอย่างน่ะก็ยังพอเล่าได้นั่นแหละ เช่นเรื่องระหว่างลี่จูกับแม่สามีที่จริงๆ หากเล่าดีๆ นี่มันจะกลายเป็นอีกหนึ่งความประทับใจได้เลย ดังนั้นแม้จะเข้าใจแต่ก็ต้องว่าไปตามที่คิดครับ ว่าบางจุดน่ะพอเข้าใจได้ แต่บางจุดก็รู้สึกว่าหนังยังทำได้ไม่สุดสักเท่าไร

โดยรวมแล้วถือว่าไม่เลวครับ ขอเพียงท่านทนตอนต้นๆ สักหน่อย พอผ่านเข้าช่วงกลางมาได้ก็น่าจะเริ่มโอเคแล้ว ขอแนะนำว่าหากดูแล้วก็ดูให้จบไปเลยครับ จะได้รู้ว่าเรื่องราวทั้งหมดมันเป็นอย่างไร ก็ถือเป็นหนังรักที่กินใจอยู่ไม่น้อย (แม้มันจะเจ๋งกว่านี้ได้ก็เถอะ) – คุ้มค่าแก่การรับชมน่ะครับ

สองดาวบวกๆ ครับ

(6.5/10)

ขอสปอยล์เพื่อบอกความรู้สึกหน่อยนะครับ

โดยส่วนตัวแล้วผมรู้สึกประทับใจกับปมหลักของหนังจริงๆ ครับ สรุปคือก็ผีหวิงจิ้นเวยที่มาวนๆ เวียนๆ อยู่รอบตัวลี่จูนั้น แท้จริงคือผีสามีของเธอนั่นแหละ แต่การที่เขามาในร่างของจิ้นเวยก็เพราะตามบุพเพแล้วลี่จูจะได้คู่กับจิ้นเวยครับ เขาเลยมาในร่างจิ้นเวยเพื่อดูแลคนที่ตนรัก เพื่อฟื้นฟูจิตใจเธอให้สามารถยืนขึ้นมาได้อีกครั้ง เพื่อสานสายใยให้ลี่จูยอมรับจิ้นเวยได้ง่ายขึ้น และที่สำคัญคือการที่เขาไม่มาในร่างของตนเองนั้นก็เพื่อทำให้ลี่จูไม่ยึดติดกับเขา – ก็ถ้าผีสามีมาในร่างเดิมล่ะก็ ลี่จูก็คงไม่ลืมเขาแน่ๆ และอาจจะปิดตัวเองจนไม่ได้คบกับจิ้นเวยไปเลยก็ได้

มันคือการเสียสละที่น่ารักมากครับ และมันคือการบ่งบอกว่าสามีของลี่จูนั้นก็รักเธอมากเพียงไหน ถึงตามมาดูแลไม่ยอมข้ามภพไปเกิดและไม่ยอมเปิดเผยตัวจริงไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม (ถึงขั้นวิญญาณเกือบแตกสลายก็ยังไม่ยอมบอกลี่จูว่าเขาคือสามีของเธอ) มันเป็นอะไรที่ซึ้งมากมายจริงๆ