
จำได้ว่าประมาณปี 2537 ผมได้เจอกับหนังที่เพี้ยนที่สุดเท่าที่เคยดูมา และประเด็นสำคัญคือผมดันชอบเอามากๆ ซะด้วย… หนังที่ว่าคือ มังกรหยก หยกก๊าหว่า
จำได้ว่าประมาณปี 2537 ผมได้เจอกับหนังที่เพี้ยนที่สุดเท่าที่เคยดูมา และประเด็นสำคัญคือผมดันชอบเอามากๆ ซะด้วย… หนังที่ว่าคือ มังกรหยก หยกก๊าหว่า
เรื่องเกิดในสมัยราชวงศ์หมิงครับ ว่าด้วยมหาขันทีจอมโฉด นามว่าเถาซิ่วจิน (เจิ้นจื่อตัน) ที่ตั้งตนเป็นใหญ่ สามารถข่มได้แม้กระทั่งองค์ฮ่องเต้หมิงไถ่จู่ อีกทั้งยังลงมือฆ่าขุนนางตงฉินและผู้บริสุทธิ์ไปมากมายเพื่อขยายฐานอำนาจและประกาศศักดา
หนังบู๊ระดับตำนานของเฉินหลงที่แม้จะเก่ากว่า 30 ปี แต่พอเอามาดูในตอนนี้ ดีกรีความมันส์ก็ไม่ลดลงเลยครับ สนุกมาก เพลินมาก ถึงเครื่องมากจริงๆ
อุ้ยเสี่ยวป้อ (โจวซิงฉือ) กลับมาอีกครั้ง หลังจากคราวก่อนจบลงแบบคาราคาซัง ภาคนี้ก็เป็นการสรุปปิดเรื่องนะครับ
หนังฮาเอาขำแหลกสมัยรุ่งเรืองใหม่ๆ ของเฮียโจวซิงฉือ ที่จับเอาเรื่องอุ้ยเสี่ยวป้อมายำตามสไตล์เฮียแกครับ