จำได้ว่าตอนดูตัวอย่าง Overlord นี่ผมรู้สึกอยากดูมากเลยนะครับ โดยเฉพาะตอนเห็นภาพคนโดนทดลองมันรู้สึกว่าหนังน่าจะมีอะไรสดๆ ใหม่ๆ มาเสิร์ฟ แต่พอผ่านไปสักพักก็กลายเป็นเฉยๆ ไม่ได้อยากดูอะไรมาก ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมเส้นกราฟมันถึงเปลี่ยนได้ – ก็อยากบันทึกห้วงความรู้สึกนั้นไว้ครับ เผื่อสักวันจะนึกออกว่าทำไม
เป็นอีกครั้งที่ความไม่คาดหวังหอบผมให้ผ่านหนัง Resident Evil: Welcome to Raccoon City มาได้โดยสวัสดิภาพครับ
ได้ยินมาว่า One Cut of the Dead ดูสนุกครับ แต่ไม่นึกว่ามันจะสนุกได้ขนาดนี้
Army of the Dead นี่ก็ดูได้เรื่อยๆ ตามที่คาดน่ะครับ คือไม่คิดว่ามันจะสนุกมากมายแบบ Dawn of the Dead หนังแจ้งเกิดเรื่องแรกของพี่ Zack Snyder อยู่แล้ว ในใจขอเพียงให้ออกมาเพลินได้ก็พอ แล้วหนังก็ออกมาประมาณนั้นน่ะแหละครับ
ดูแล้วนึกถึง Dawn of the Dead ครับ ตัวละครตื่นมาก็เจอเรื่องสยองแบบคาดไม่ถึง ก่อนที่อะไรต่อมิอะไรจะถาโถมเข้ามาจนตั้งตัวไม่ทัน รู้ตัวอีกทีซอมบี้ก็เพ่นพ่านไปทั่ว ส่วนคนที่ยังไม่ตายก็ต้องหาทางรอดต่อไปให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้
เนื่องจากผมไม่เคยสัมผัสเกมมา ก่อนจึงไม่อาจทราบได้ว่า Dead Rising: Watchtower ออกมาเหมือนหรือต่างกับเกมแค่ไหนน่ะนะครับ แต่เท่าที่พอจะบอกได้ก็คือ ถ้าใครชอบดูหนังซอมบี้ เรื่องนี้ก็ถือว่าดูเพลินๆ แก้ขัดได้ในระดับหนึ่ง
หนังเรื่องนี้ออกแนวกึ่งสยอง ระทึก ผสมกับตลกล้อเลียนหนังแนวสัตว์ประหลาดและซอมบี้หน่อยๆ ครับ โดยผู้กำกับ Larry Cohen ที่ชอบทำหนังสยองผสมอารมณ์ขันแปลกๆ อย่างหนังชุดไตรภาค It’s Alive เป็นต้น
ยอมรับว่าระยะหลังมาเนี่ย หากให้เทียบระหว่าง Resident Evil เวอร์ชั่นหนังกับเวอร์ชั่นแอนิเมชั่นว่าชอบฉบับไหนมากกว่ากันแล้ว ดูเหมือนว่าคำตอบของผมจะเป็นว่า ผมจะสนุกเพลินกับเวอร์ชั่นแอนิเมชั่นมากกว่าทุกทีครับ
หนังเรื่องนี้คือหนึ่งในความผิดพลาดแห่งปีของผมเลยครับ… เปล่าครับ ไม่ใช่ดูแล้วรู้สึกพลาดนะ แต่พลาดเพราะดันไม่ได้ดูต่างหาก (ยังคงรู้สึกเศร้ามาจนถึงทุกวันนี้ 555)
สิ่งแรกที่อยากจะบอกคือ กะไว้แล้วครับว่าพอดูจนจบนะ ยังไงมันก็จะต้องจบแบบปลายเปิด ทิ้งเชื้ออะไรสักอย่างไว้เผื่อทำตอนต่ออีกอยู่ดี แม้ชื่อจะบอกว่า The Final Chapter แค่ไหนก็เถอะ
หมื่นทิพ's Review 