The Karate Kid ถือเป็นหนึ่งในหนังที่ประทับแน่นอยู่ในความทรงจำของผม แม้ว่าผมจะไม่ได้เอาหนังชุดนี้มาดูบ่อยๆ และว่าตามจริงก็ไม่ได้ถึงขนาดชอบสุดๆ แต่มันมี Impact ที่สำคัญประการหนึ่งต่อตัวผม จนผมยังนึกถึงอยู่เป็นระยะๆ ครับ
ผมรู้จัก Chadwick Boseman เป็นครั้งแรก จากหนังเรื่องนี้ครับ
ไอด้า (Bailee Madison) หนูน้อยจอมแสบที่อาศัยอยู่กับแม่ (Alicia Witt) แต่ในใจเธอก็อยากจะเจอพ่อสักครั้งครับ เธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพ่อมากนัก นอกจากว่าเขาน่าจะเป็นนักขี่ม้าโรดิโอ
เรื่องนี้อายุหลายปีแล้วน่ะนะครับ แต่ผมเพิ่งได้ดูเมื่อเช้าทางช่องหนังของ True พอเห็นมีเรื่องนี้ในตารางก็ตั้งเวลารอดูเลยล่ะครับ เพราะแนวหนังก็จัดว่าเข้าทางผมอยู่เหมือนกัน (เป็นแนวดราม่าบอกเล่าช่วงหนึ่งของชีวิตคนน่ะครับ)
ภาพยนตร์เรื่องนี้… ธรรมดาอย่างยิ่ง… เรียบง่ายอย่างยิ่ง…งดงามอย่างยิ่ง… ยอดเยี่ยมอย่างยิ่ง… พอดูจบแล้ว มันทำให้ผมอิ่มเอมอย่างยิ่ง แต่ขณะเดียวกันใจก็สัมผัสได้ถึง “ความว่างของชีวิต”… พูดได้เต็มปากครับว่า ผมชอบหนังเรื่องนี้อย่างยิ่ง
ร็อคกี้ บัลบัวร์ ถือเป็นตัวละครที่สร้างขึ้นด้วยมือของ Sylvester Stallone (เพราะเขาเขียนบท Rocky เอง) และขณะเดียวกันบทร็อคกี้ก็ทำให้ Stallone โด่งดังค้างฟ้า เป็นที่รู้จักมาจนถึงทุกวันนี้
อีกหนึ่งหนังวันคริสต์มาสในความทรงจำครับ ได้ดูครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ. 2547 ในรูปแบบวีดีโอ (แน่นอนว่าสมัยนั้นต้องมาจากบริษัท CVDI) ดูแล้วประทับใจครับ ที่ประทับใจอย่างแรกเลยคือหนังพากย์ไทยนำโดย พี่จักรกฤษณ์ หาญวิชัย ซึ่งเป็นอะไรที่เซอร์ไพรส์มาก เพราะนี่เป็นหนังลงวีดีโอน่ะครับ แต่ได้พี่เขามาพากย์พร้อมทีมงานครบเซ็ท
ในรอบปีที่ผ่านมา American Dreams in China คือหนังที่ทำให้ผมหัวเราะมากที่สุด หัวเราะที่ว่านี้ แบ่งเป็น 2 อย่าง…
มีหนังอยู่แนวหนึ่งที่ผมชอบเป็นพิเศษครับ นั่นคือหนังประเภทที่บอกเล่าเรื่องราวชีวิตช่วงหนึ่งของใครสักคน
Pitch Perfect กำลังจะปิดตำนานด้วยภาค 3 ที่จะฉายปลายปีนี้น่ะนะครับ บอกตรงๆ เลยว่าผมก็ใจตุ้มๆ ต่อมๆ นะ ว่าหนังจะปิดตำนานได้ดีไหม ซึ้งไหม ว่าง่ายๆ คือแอบเอาใจช่วยอยู่ครับ เพราะลึกๆ ผมก็อยากดูแล้วได้อารมณ์ “อิ่ม” แบบตอนดู Pitch Perfect ภาคแรกอีกสักครั้ง
